filmov
tv
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει το Ελληνικό

Показать описание
Θα μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω, ειδικά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, ή να παραφράσω και να κρατήσω το ρομαντικό κομμάτι από αυτό που είχε πει ο Τσε Γκεβάρα, ότι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι στην Αντιπολίτευση, είναι και ένα και δύο και τρία και πολλά έργα σαν αυτό του Ελληνικού. Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε.
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει. Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που έφυγε το αεροδρόμιο και τα αεροπλάνα από εκεί και πήγανε στα Σπάτα, όπως είκοσι είναι τα χιλιόμετρα της διαδρομής που χωρίζουν το Νέο Φάληρο από τη Βουλιαγμένη, στο πλάτος της οποίας γίνεται αυτήν τη στιγμή μία ανάπλαση άνευ προηγουμένου. Και είναι αυτή που είτε την καθυστερήσατε, είτε αδιαφορήσατε για αυτή στο όνομα δήθεν τοπικών συμφερόντων ή -ακόμα πιο δήθεν- του περιβάλλοντος.
Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το τέλος να δούμε αν τελικώς η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει επανέλθει στον ρεαλισμό και να δούμε τι θα ψηφίσουν. Διότι, ο κ. Τσίπρας έλεγε -και προφανώς δεν το έχει ξεχάσει, θα το διευκρινίσετε υποθέτω, αλλά εγώ εδώ δεν διαπιστώνω ότι υπάρχει μια συναίνεση σε κάτι αυτονόητο- ότι αποκρυσταλλώνεται στην υπόθεση του Ελληνικού η εναλλακτική αντίληψη που έχει για το Ελληνικό, το οποίο είναι ένα κομμάτι συλλογικής αγωνιστικής συνείδησης, ένα τοπόσημο αγώνων. Αυτό ήταν. Θυμηθείτε τα.
Έχει δίκιο ο Υπουργός που σας υπενθυμίζει τώρα ότι όσα κάνατε, ήταν κυρίως ενέργειες οι οποίες τελικώς όχι μόνο δεν επέλυαν το θέμα, αλλά δεν το προχώραγαν καθόλου. Ήταν ίσως στάχτη στα μάτια κάποιων που πίστευαν ότι κάποια στιγμή θα έρθετε στην οδό της λογικής και του ρεαλισμού. Αλλά στην πραγματικότητα όχι απλώς χάσατε χρόνο, αλλά δημιουργήσατε ακόμη περισσότερα εμπόδια για να μπορέσουμε τώρα να τα προχωρήσουμε.
Χρειάστηκαν είκοσι και πλέον ενέργειες, τις οποίες ανέφερε ο κ. Σταϊκούρας. Θα χρειαστεί, όμως, και άλλος χρόνος για να μπορέσουμε να το βάλουμε μπροστά και κυρίως να ξεπεράσουμε στο μυαλό των ανθρώπων -κατά τη γνώμη μου- που εκεί μπαίνει το δηλητήριο, ότι αν δεν αποφασίσουμε σ’ αυτήν τη χώρα τι θέλουμε τελικά, αν δεν αποφασίσουμε με ποιον τρόπο θα αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή του κράτους εκεί που το κράτος δεν έχει κάτι άλλο να κάνει, παρά μόνον να συνεισφέρει στο πραγματικό κεφάλαιο -γιατί η γη είναι ένα από τα βασικότερα κεφάλαια που έχεις για να κάνεις μια δουλειά τόσο μεγάλης εμβέλειας- αν δεν το κάνουμε αυτό, όπως το κάνουμε στο Ελληνικό και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, δεν θα καταφέρουμε να πάμε τη χώρα μπροστά. Δεν θα υπάρχουν δουλειές. Δεν θα υπάρχει εισόδημα.
Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως ορισμένοι να προτιμούν τη φτώχεια, γιατί μεταξύ φτωχών μπορούν να διακρίνονται. Δεν είναι, όμως, αυτός ο σκοπός αυτής, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας μέσα στη Βουλή που έχει δώσει εντολή στην Κυβέρνηση να προχωρήσει.
Ήταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ήταν Μάιος του 1990 όταν βγήκε ο Στέφανος Μάνος -μάλιστα δεν ήμουν σίγουρος για την ημερομηνία και το έψαξα- και ανακοίνωσε ότι το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» θα πάει για αυτοχρηματοδότηση. Από εκείνη τη στιγμή μπορούσαμε να πιάσουμε τη δουλειά. Ήταν τριάντα χρόνια πριν. Μπορούσαμε να το ξεκινήσουμε. Ήταν το 2001 που έφυγε το αεροδρόμιο. Είκοσι χρόνια πριν θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει με τα χίλια και δεν το κάναμε. Και οι ευθύνες προφανώς δεν είναι της αντιπολίτευσης. Είναι και της Συμπολιτεύσεως. Προφανώς. Έπρεπε να πάμε πιο γρήγορα. Πότε, όμως, επιτέλους, θα έχουμε μία αντιπολίτευση στην Ελλάδα, η οποία να ενισχύει την καλή πλευρά και να καθυστερεί ή να εξηγεί σε εκείνους που μπορεί να έχουν αντιρρήσεις -και όλες πρέπει να συζητούνται, δεν έχω αντίρρηση σε αυτό προφανώς- ποια είναι η πραγματικότητα;
Το 2012 όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την αξιοποίηση του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού, του χώρου για τον οποίο συζητούμε, το καταψηφίσατε. Το 2014 παραλάβατε. Η κυβέρνηση Σαμαρά πρόλαβε στις 14 Νοεμβρίου να υπογράψει τη Σύμβαση παραχώρησης στο ΤΑΙΠΕΔ. Από εκεί και πέρα τίποτα.
Είναι ένα μοντέλο το οποίο μακάρι να το ξαναδούμε και να επαναλαμβάνεται! Κι επειδή ακριβώς είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα, είναι λογικό να υπάρχουν και έκτακτες προβλέψεις και ειδικές προβλέψεις.
Απ’ αυτήν την ψηφοφορία, την οποία ελπίζω ότι θα κάνουμε σε λίγες ώρες, θα βγει ένα καινούργιο μοντέλο το οποίο θέλω να το σκεφτείτε ξανά στην Αντιπολίτευση. Ή θα το πάρουμε και θα πάμε παρακάτω ή αλλιώς θα πρέπει να δώσετε μία απάντηση στα παιδιά σας και στα παιδιά μας, γιατί δεν θα έχουν δουλειές εδώ και θα χρειαστεί να γίνονται μετανάστες εκτός της χώρας τους.
(Από την τοποθέτησή μου στην Ολομέλεια της Βουλής στο νομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών "Κύρωση Σύμβασης Διανομής Ακινήτου - Σύστασης Δικαιώματος Επιφανείας Ακινήτου Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά", 23/03/2021)
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει. Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που έφυγε το αεροδρόμιο και τα αεροπλάνα από εκεί και πήγανε στα Σπάτα, όπως είκοσι είναι τα χιλιόμετρα της διαδρομής που χωρίζουν το Νέο Φάληρο από τη Βουλιαγμένη, στο πλάτος της οποίας γίνεται αυτήν τη στιγμή μία ανάπλαση άνευ προηγουμένου. Και είναι αυτή που είτε την καθυστερήσατε, είτε αδιαφορήσατε για αυτή στο όνομα δήθεν τοπικών συμφερόντων ή -ακόμα πιο δήθεν- του περιβάλλοντος.
Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το τέλος να δούμε αν τελικώς η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει επανέλθει στον ρεαλισμό και να δούμε τι θα ψηφίσουν. Διότι, ο κ. Τσίπρας έλεγε -και προφανώς δεν το έχει ξεχάσει, θα το διευκρινίσετε υποθέτω, αλλά εγώ εδώ δεν διαπιστώνω ότι υπάρχει μια συναίνεση σε κάτι αυτονόητο- ότι αποκρυσταλλώνεται στην υπόθεση του Ελληνικού η εναλλακτική αντίληψη που έχει για το Ελληνικό, το οποίο είναι ένα κομμάτι συλλογικής αγωνιστικής συνείδησης, ένα τοπόσημο αγώνων. Αυτό ήταν. Θυμηθείτε τα.
Έχει δίκιο ο Υπουργός που σας υπενθυμίζει τώρα ότι όσα κάνατε, ήταν κυρίως ενέργειες οι οποίες τελικώς όχι μόνο δεν επέλυαν το θέμα, αλλά δεν το προχώραγαν καθόλου. Ήταν ίσως στάχτη στα μάτια κάποιων που πίστευαν ότι κάποια στιγμή θα έρθετε στην οδό της λογικής και του ρεαλισμού. Αλλά στην πραγματικότητα όχι απλώς χάσατε χρόνο, αλλά δημιουργήσατε ακόμη περισσότερα εμπόδια για να μπορέσουμε τώρα να τα προχωρήσουμε.
Χρειάστηκαν είκοσι και πλέον ενέργειες, τις οποίες ανέφερε ο κ. Σταϊκούρας. Θα χρειαστεί, όμως, και άλλος χρόνος για να μπορέσουμε να το βάλουμε μπροστά και κυρίως να ξεπεράσουμε στο μυαλό των ανθρώπων -κατά τη γνώμη μου- που εκεί μπαίνει το δηλητήριο, ότι αν δεν αποφασίσουμε σ’ αυτήν τη χώρα τι θέλουμε τελικά, αν δεν αποφασίσουμε με ποιον τρόπο θα αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή του κράτους εκεί που το κράτος δεν έχει κάτι άλλο να κάνει, παρά μόνον να συνεισφέρει στο πραγματικό κεφάλαιο -γιατί η γη είναι ένα από τα βασικότερα κεφάλαια που έχεις για να κάνεις μια δουλειά τόσο μεγάλης εμβέλειας- αν δεν το κάνουμε αυτό, όπως το κάνουμε στο Ελληνικό και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, δεν θα καταφέρουμε να πάμε τη χώρα μπροστά. Δεν θα υπάρχουν δουλειές. Δεν θα υπάρχει εισόδημα.
Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως ορισμένοι να προτιμούν τη φτώχεια, γιατί μεταξύ φτωχών μπορούν να διακρίνονται. Δεν είναι, όμως, αυτός ο σκοπός αυτής, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας μέσα στη Βουλή που έχει δώσει εντολή στην Κυβέρνηση να προχωρήσει.
Ήταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ήταν Μάιος του 1990 όταν βγήκε ο Στέφανος Μάνος -μάλιστα δεν ήμουν σίγουρος για την ημερομηνία και το έψαξα- και ανακοίνωσε ότι το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» θα πάει για αυτοχρηματοδότηση. Από εκείνη τη στιγμή μπορούσαμε να πιάσουμε τη δουλειά. Ήταν τριάντα χρόνια πριν. Μπορούσαμε να το ξεκινήσουμε. Ήταν το 2001 που έφυγε το αεροδρόμιο. Είκοσι χρόνια πριν θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει με τα χίλια και δεν το κάναμε. Και οι ευθύνες προφανώς δεν είναι της αντιπολίτευσης. Είναι και της Συμπολιτεύσεως. Προφανώς. Έπρεπε να πάμε πιο γρήγορα. Πότε, όμως, επιτέλους, θα έχουμε μία αντιπολίτευση στην Ελλάδα, η οποία να ενισχύει την καλή πλευρά και να καθυστερεί ή να εξηγεί σε εκείνους που μπορεί να έχουν αντιρρήσεις -και όλες πρέπει να συζητούνται, δεν έχω αντίρρηση σε αυτό προφανώς- ποια είναι η πραγματικότητα;
Το 2012 όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την αξιοποίηση του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού, του χώρου για τον οποίο συζητούμε, το καταψηφίσατε. Το 2014 παραλάβατε. Η κυβέρνηση Σαμαρά πρόλαβε στις 14 Νοεμβρίου να υπογράψει τη Σύμβαση παραχώρησης στο ΤΑΙΠΕΔ. Από εκεί και πέρα τίποτα.
Είναι ένα μοντέλο το οποίο μακάρι να το ξαναδούμε και να επαναλαμβάνεται! Κι επειδή ακριβώς είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα, είναι λογικό να υπάρχουν και έκτακτες προβλέψεις και ειδικές προβλέψεις.
Απ’ αυτήν την ψηφοφορία, την οποία ελπίζω ότι θα κάνουμε σε λίγες ώρες, θα βγει ένα καινούργιο μοντέλο το οποίο θέλω να το σκεφτείτε ξανά στην Αντιπολίτευση. Ή θα το πάρουμε και θα πάμε παρακάτω ή αλλιώς θα πρέπει να δώσετε μία απάντηση στα παιδιά σας και στα παιδιά μας, γιατί δεν θα έχουν δουλειές εδώ και θα χρειαστεί να γίνονται μετανάστες εκτός της χώρας τους.
(Από την τοποθέτησή μου στην Ολομέλεια της Βουλής στο νομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών "Κύρωση Σύμβασης Διανομής Ακινήτου - Σύστασης Δικαιώματος Επιφανείας Ακινήτου Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά", 23/03/2021)