Βόλτα στην Αθηναϊκή Ριβιέρα. Από τις πιο όμορφες περιοχές στην Αττική με φόντο τα νερά του Σαρωνικο

Η φράση «Αθηναϊκή Ριβιέρα» μπορεί να βοηθήσει στην κωδικοποίηση όσων μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη η παραλιακή ζώνη των Αθηνών. «Η «ριβιέρα» είναι άλλωστε μια ιταλική λέξη που σημαίνει «οργανωμένη ακτογραμμή», καταλαβαίνεις ότι εκεί υπάρχουν εστιατόρια, ξενοδοχεία, πλαζ, μπαρ και cafés. Κάποιοι θεωρούν υπερφίαλο τον όρο «Athens Riviera», όμως είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε μια ορολογία που την καταλαβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο".
Η «Αθηναϊκή Ριβιέρα» της Αθήνας μας καλεί σε ένα ταξίδι με φόντο γαλάζιο

Σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Αθήνας, το αστικό τοπίο δίνει τη θέση του σε ένα μοναδικό θέρετρο. Ολόκληρη η νότια πλευρά της Αττικής είναι προικισμένη με υπέροχες αμμουδερές παραλίες, βραχώδη κολπάκια, πλούσια φύση που σε συνδυασμό με το ιδανικό κλίμα μας κάνει να νιώθουμε πως βρισκόμαστε σε διακοπές.
Η βόλτα στα νότια προάστια ξεκινάει από το Φάληρο και φτάνει μέχρι το Σούνιο.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα συναντήσουμε παραθαλάσσιες συνοικίες και οικισμούς που είναι γεμάτοι πειρασμούς για στάσεις: Άλιμος, Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη, Βάρκιζα, Λαγονήσι, Σαρωνίδα, Ανάβυσσος και άλλοι μικρότεροι που προσφέρονται για βόλτα και φυσικά βουτιές.
Σε αυτή τη γωνιά της Αθήνας μας περιμένουν γαλαζοπράσινα νερά, οργανωμένες παραλίες και ορμίσκοι με βράχια για βουτιές. Παραλίες βραβευμένες με γαλάζιες σημαίες, όπως η Eden Beach στο Μαύρο Λιθάρι, η παραλία της Αναβύσσου, της Βάρκιζας και του Αστέρα Βουλιαγμένης, τα Κοχύλια στο Λαγονήσι και πολλές άλλες, απλώνονται στα πόδια μας.
Στην άκρη της μοναδικής αυτής ακτογραμμής, συναντάμε το Σούνιο, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει το ναό του Ποσειδώνα - από τα σημαντικότερα ιερά του αρχαίου κόσμου και σπουδαιότερα αξιοθέατα της Αθήνας. Η ενέργεια της τοποθεσίας είναι μοναδική και έχει εμπνεύσει μύθους κατά την αρχαιότητα. Από εδώ πήδηξε ο βασιλιάς Αιγαίας, νομίζοντας λανθασμένα ότι έχασε το μοναχογιό του Θησέα από τον φοβερό Μινώταυρο μέσα στον Λαβύρινθο. Και από εδώ κάθε απόγευμα οι πορτοκαλί αχτίδες του ήλιου, που δύει, παίζουν κρυφτό ανάμεσα στα μάρμαρα και φωτίζουν λωρίδες της θάλασσας που απλώνεται μπροστά μας.
Αθηναϊκή Ριβέρα που έχει πάντα αίσθηση καλοκαιριού
_____________________________
Η Παναγία Καταφυγιώτισσα είναι ένα έργο τέχνης στην ακροθαλασσιά

Το εκκλησάκι της Παναγίας Καταφυγιώτισσας, που αγναντεύει τη θάλασσα του Αργοσαρωνικού στην Παλαιά Φώκαια, κρύβει μέσα του το πιο εντυπωσιακό εσωτερικό ναού που έχουμε δει ποτέ, αφού είναι απ' άκρη σ' άκρη «ζωγραφισμένο» με υπέροχες τοιχογραφίες του Δημήτρη Μυταρά.

Αφού είχαμε περάσει αμέτρητες φορές απο αυτό ο σημείο και τους λοιπούς οικισμούς του παραλιακού μετώπου από Σούνιο έως Βάρκιζα, αποφασίσαμε να μπύμε στον οικισμό .
Το σκηνικό έμοιαζε βγαλμένο από κυκλαδίτικο νησί. Ξερό τοπίο στα αριστερά και απέραντο γαλάζιο στα δεξιά.
Αυτό που έλειπε για να ολοκληρωθεί το σκηνικό ήταν ένα μικρό εκκλησάκι, μια Παναγία όπως σε κάθε νησί.
Όμως η Παναγιά Καταφυγιώτισσα, στον όρμο Καταφυγή στο Θυμάρι Αττικής, δεν είναι άλλο ένα εκκλησάκι της Παναγίας.
Είναι ολόκληρο ένα έργο τέχνης, και γι’ αυτό φρόντισε ο σπουδαίος Δημήτρης Μυταράς, βάζοντας τη δική του πινελιά σε αυτό το -πανέμορφο έτσι κι αλλιώς- σκηνικό.

Το εκκλησάκι της Παναγιάς Καταφυγιώτισσας βρίσκεται στον όρμο της Καταφυγής λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσεις στο Σούνιο ανάμεσα σε Θυμάρι και Λεγραινά.
Ο όρμος σήμερα είναι γνωστός και ως οικισμός Αίολος. Εκεί βρίσκεται το εκκλησάκι του Μυταρά, όπως το ξέρουν όλοι στην περιοχή. Στέκει αγέρωχο πάνω σε έναν λόφο ανάμεσα στις δύο παραλίες του κόλπου και είναι κατάλευκο, ένα πραγματικό στολίδι.
«Το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα», έχει γράψει ο ίδιος στις σημειώσεις του και πράγματι μοιάζει να είναι κάτι τέτοιο, αφού σε κάθε έναν από τους τέσσερις τοίχους του ξεδιπλώνεται όλη η καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του διάσημου ζωγράφου.
Δεν υπάρχουν άγιοι, παρά μόνο ζωγραφισμένες μορφές που ίπτανται, άλλοτε με φτερά και άλλοτε χωρίς, ανάμεσα σε πουλιά και φυτά, ενώ δεξιά και αριστερά στο τέμπλο στέκονται χωρίς αυστηρότητα οι μόνες δύο εικόνες: του Χριστού και της Παναγίας αντίστοιχα, αγκαλιασμένοι και οι δύο από φτερωτές ανθρώπινες μορφές.
Σε κάθε έναν από τους τέσσερις τοίχους του ξεδιπλώνεται όλη η καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του διάσημου ζωγράφου που έφυγε από την ζωή το 2017.