'ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΥΡΙΑΚΕΣ' ΛΑΚΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Показать описание

ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΥΡΙΑΚΕΣ Ερμηνεύει: ο Λάκης Χαλκιάς
(Παλιό Γιαννιώτικο τραγούδι)
Κλαρίνο - ενορχήστρωση: Γιώργος Κωτσίνης
Βιολί: Λευτέρης Ζέρβας - Σαντούρι: Ανδρέας Κατσιγιάννης -
Ούτι - Ταμπουρά: Θωμάς Κωνσταντίνου - Λαούτο: Νίκος Μέρμιγκας

ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
(Παλιό Γιαννιώτικο)
Σαράντα πέντε Κυριακές
κι εξήντα δυο Δευτέρες, δεν είδα την,
Αϊ, χάη, δεν είδα την αγάπη μου
αμάν δεν είδα την αγάπη μου.

Δεν είδα την αγάπη μου
την αγαπητικιά μου και χθες την εί-,
Αϊ, χάη, και χθες την είδα στο χορό,
αμάν και χθες την είδα στο χορό.

Και χθες την είδα στο χορό
που χόρευε στη μέση, και με το μά-
Αϊ, χάη, και με το μάτι μου ’κανε
αμάν και με το μάτι μου ’κανε.

Και με το μάτι μου ’κανε
και από κρυφά μου λέει, που ήσουνα
Αϊ, χάη, που ήσουνα λεβέντη μου
αμάν που ήσουνα λεβέντη μου.

Σχόλιο: ¨ ΤΑ ΓΙΑΝΝΙΏΤΙΚΑ¨

Τα τραγούδια σ’ αυτό εδώ το CD κυκλοφορούν κυρίως στα Γιάννενα του μεσοπολέμου, δηλ. τη ¨ Μικρή μας Πόλη ¨ του Δημήτρη Χατζή.
Αν και πρωτεύουσα του νομού, τα Γιάννενα αρίθμησαν περί το 1930, 20.500 κατοίκους. Τα σπίτια ήταν ισόγεια και μόνο τα αρχοντικά διέθεταν δυο η και τρεις ορόφους.
Όλα είχαν μεγάλους κήπους με πολλά δέντρα και πηγάδι. Οι εύποροι Γιαννιώτες προμηθεύονταν το πόσιμο νερό από τους νερουλάδες, που το κουβαλούσαν με νταλίκες (μεγάλα τετράτροχα ) από τη Ντραμπάτοβα.
Η ζωή κυλούσε με αργούς ρυθμούς σε όλες της, τις εκφάνσεις. Τις Κυριακές και τις γιορτές οι Γιαννιώτες φορούσαν τα καλά τους και μετά την εκκλησία κάθονταν οικογενειακώς στην πλατεία και στο μώλο.
Στην Πόλη λειτουργούσαν η « Στρατιωτική Λέσχη» και η «Λέσχη των Δημοσίων Υπαλλήλων», όπου οργανώνονταν διαλέξεις, φιλολογικά απογεύματα και πολιτιστικές εκδηλώσεις και χοροί.
Υπήρχαν επίσης τρία μεγάλα ξενοδοχεία το «Αβέρωφ, η «Μεγάλη Βρετανία» και το «Κωνσταντινούπολις».
Οι μετακινήσεις γίνονταν με ελάχιστα αγοραία αυτοκίνητα, και αρκετά μικρά λεωφορεία 8-16 θέσεων και πολλά αμάξια κυρίως μονιά.
Στα Γιάννενα, σε αντίθεση με τη γύρω ύπαιθρο, από την εποχή του Αλή Πασά ευδοκιμούσε ένα ιδιότυπο αστικολαϊκό είδος μουσικής, με κυρίαρχα όργανα διάφορα πνευστά (όπως πίπιζα και κλαρίνο), το βιολί, το λαούτο, το ντέφι και κάπου, κάπου το σαντούρι και το κανονάκι.
Τα δίστιχα οι Γιαννιώτες τα έλεγαν «στιχοπλάκια», και πάνω σ΄ αυτά συνέθεταν πολλά από τα τραγούδια τους.
Οι γλεντζέδες της πόλης αποκαλούνταν «καραμπέρηδες).κι ήταν ιδίως αυτοί που κράτησαν ζωντανή την παράδοση του Γιαννιώτικου τραγουδιού.
Στα Γιάννενα ακούγονταν συχνά και τα τραγούδια με ανατολίτικη προέλευση που χρονολογούνταν από την εποχή που ο Αλή πασάς προσκαλούσε στην αυλή του μουσικούς και χορευτές από την Κωνσταντινούπολη. Τότε ήταν που γεννήθηκαν και τα λεγόμενα «αληπασαλίδικα» τραγούδια, που δόξασαν τον Αλή πασά και τους γιούς του. Μερικά μάλιστα τραγουδιούνται ως τις μέρες μας.
Σήμερα άξιος συνεχιστής αυτής της ωραίας παράδοσης είναι και ο Λάκης Χαλκιάς.

Μάρκος Φ. Δραγούμης – Γρηγόρης Μπενέκος