filmov
tv
To Μονοπάτι της Ηρώς πεζοπορία 2018.

Показать описание
Κι όμως υπήρχε κάποιος που νοιαζόταν! Το κορίτσι.
Την έλεγαν Ηρώ Μαραγκού και είχε μέσα της και δύναμη και πείσμα. «Πρέπει να εντοπίσουμε και να καθαρίσουμε το μονοπάτι του προ προπάππου μου. Μπορεί να μην είναι πια χρηστικό, έχει όμως ιστορική και συναισθηματική αξία. Είναι κομμάτι της Ιστορίας του τόπου μας. Η προσπάθειά μας δεν θα είναι άσκοπη. Υπάρχουν ορειβάτες που θα χαρούν να το περπατήσουν και ν’ αγναντέψουν λαχανιασμένοι τη θάλασσα από το ψηλότερο σημείο του.»
Η Ηρώ κυνήγησε το όνειρό της με επιμονή που ενέπνευσε κι άλλους. Η ανταπόκριση ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη και η ιδέα άρχισε δειλά-δειλά να υλοποιείται. Μέσα από συλλογική και εθελοντική δουλειά το μονοπάτι αποκαλύφθηκε, διανοίχτηκε και φάνηκαν ίχνη του παλιού νταμαριού. Ο Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας αγκάλιασε την πρωτοβουλία και όρισε την πρώτη επίσημη ανάβαση του μονοπατιού Μαραγκού για την 1η Νοέμβριου του 2015 που από τύχη αγαθή συνέπιπτε με την ονομαστική γιορτή της Ηρώς-Αργυρώς.
Η Ηρώ λαχταρούσε να βρίσκεται στην εξόρμηση και να δει το όραμά της να παίρνει σάρκα και οστά. Ονειρευόταν δεκάδες ορειβάτες, με πολύχρωμα σακίδια στην πλάτη, ν’ ανεβαίνουν τα φιδίσια τριγυρίσματα του μονοπατιού του προ προπάππου της. Μα η Ηρώ δεν μπορούσε να είναι εκεί. Η Ηρώ πάλευε στο νοσοκομείο μ’ ένα θηρίο που λέγεται σάρκωμα –μια επιθετική μορφή καρκίνου που συνηθίζει να προσβάλει νεαρά άτομα. Η κατάστασή της δεν επέτρεπε την παραμικρή μετακίνηση. Ευτυχώς οι γιατροί είδαν με ανθρώπινη κατανόηση τον δικαιολογημένο πόθο της και οργάνωσαν μια γιγάντια επιχείρηση μεταφοράς της μέσα σε εξοπλισμένο νοσοκομειακό όχημα που θα της επέτρεπε να βρίσκεται στο σημείο εκκίνησης χωρίς να στερηθεί ούτε στιγμή την ιατρική υποστήριξη που είχε απόλυτη ανάγκη. Το ταλαιπωρημένο της πρόσωπο έλαμψε στο άκουσμα της είδησης.
Δεν πρόλαβε τη μεγάλη μέρα. Έσβησε ένα μήνα πριν με τη λαχτάρα της προσμονής. Ήταν 29 χρόνων. Έσβησε όπως σβήνει το νυχτολούλουδο το πρωί. Το φως του κόσμου ήταν, φαίνεται, πολύ δυνατό και τη μάρανε. Προτίμησε να στέκεται αιώνια στη σκιά των πεύκων –στην αρχή του μονοπατιού- και να χαμογελάει στους ορειβάτες του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας που, κάθε πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη, ετοιμάζονται να περπατήσουν 10 χλμ καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά 500 μ. πάνω στο μονοπάτι που εύλογα μετονομάστηκε σε μονοπάτι της Ηρώς.
Κείμενο : Ρένα Ραψομανίκη
Την έλεγαν Ηρώ Μαραγκού και είχε μέσα της και δύναμη και πείσμα. «Πρέπει να εντοπίσουμε και να καθαρίσουμε το μονοπάτι του προ προπάππου μου. Μπορεί να μην είναι πια χρηστικό, έχει όμως ιστορική και συναισθηματική αξία. Είναι κομμάτι της Ιστορίας του τόπου μας. Η προσπάθειά μας δεν θα είναι άσκοπη. Υπάρχουν ορειβάτες που θα χαρούν να το περπατήσουν και ν’ αγναντέψουν λαχανιασμένοι τη θάλασσα από το ψηλότερο σημείο του.»
Η Ηρώ κυνήγησε το όνειρό της με επιμονή που ενέπνευσε κι άλλους. Η ανταπόκριση ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη και η ιδέα άρχισε δειλά-δειλά να υλοποιείται. Μέσα από συλλογική και εθελοντική δουλειά το μονοπάτι αποκαλύφθηκε, διανοίχτηκε και φάνηκαν ίχνη του παλιού νταμαριού. Ο Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας αγκάλιασε την πρωτοβουλία και όρισε την πρώτη επίσημη ανάβαση του μονοπατιού Μαραγκού για την 1η Νοέμβριου του 2015 που από τύχη αγαθή συνέπιπτε με την ονομαστική γιορτή της Ηρώς-Αργυρώς.
Η Ηρώ λαχταρούσε να βρίσκεται στην εξόρμηση και να δει το όραμά της να παίρνει σάρκα και οστά. Ονειρευόταν δεκάδες ορειβάτες, με πολύχρωμα σακίδια στην πλάτη, ν’ ανεβαίνουν τα φιδίσια τριγυρίσματα του μονοπατιού του προ προπάππου της. Μα η Ηρώ δεν μπορούσε να είναι εκεί. Η Ηρώ πάλευε στο νοσοκομείο μ’ ένα θηρίο που λέγεται σάρκωμα –μια επιθετική μορφή καρκίνου που συνηθίζει να προσβάλει νεαρά άτομα. Η κατάστασή της δεν επέτρεπε την παραμικρή μετακίνηση. Ευτυχώς οι γιατροί είδαν με ανθρώπινη κατανόηση τον δικαιολογημένο πόθο της και οργάνωσαν μια γιγάντια επιχείρηση μεταφοράς της μέσα σε εξοπλισμένο νοσοκομειακό όχημα που θα της επέτρεπε να βρίσκεται στο σημείο εκκίνησης χωρίς να στερηθεί ούτε στιγμή την ιατρική υποστήριξη που είχε απόλυτη ανάγκη. Το ταλαιπωρημένο της πρόσωπο έλαμψε στο άκουσμα της είδησης.
Δεν πρόλαβε τη μεγάλη μέρα. Έσβησε ένα μήνα πριν με τη λαχτάρα της προσμονής. Ήταν 29 χρόνων. Έσβησε όπως σβήνει το νυχτολούλουδο το πρωί. Το φως του κόσμου ήταν, φαίνεται, πολύ δυνατό και τη μάρανε. Προτίμησε να στέκεται αιώνια στη σκιά των πεύκων –στην αρχή του μονοπατιού- και να χαμογελάει στους ορειβάτες του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας που, κάθε πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη, ετοιμάζονται να περπατήσουν 10 χλμ καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά 500 μ. πάνω στο μονοπάτι που εύλογα μετονομάστηκε σε μονοπάτι της Ηρώς.
Κείμενο : Ρένα Ραψομανίκη