T.FS - ΣΑΠΦΩ

Recorded @ Studio E
Mix/Master by Dj Space
Lyrics by T.Fs

Social:

Lyrics:

Ξεπέρασα τη Μούσσα Όταν τελείωσε η έμπνευση
Δε γράφω από ανάγκη την προσεγγιση
Δε γράφω από ανάγκη μα
να ποφυγω την ένεση
ο κανενας βεβαιωνει την εξαίρεση
Ποια αίρεση θα σε κοιμίσει πάλι
Ποιο θεό θα αναστήσεις για να γύρει η κρεπαλη

αμαρτία να ονομαστει
Να συγχωρεθεί και πάμε πισω πάλι

Σβηστό το μανουάλι
Δωσμου τη σκυτάλη
Κοιτάς το τριαντάφυλλο
Εστιάζω στ’αγκάθι ναι
Ναι πικρό του καφέ το κατακάθι

τελευταία δε σε νιώθω
Το στόχο Δουλεύω για να πετύχω γαμώτο
Σε ένα φευγιό με μια νότα κι ενα μέτρο έψαξα και βρήκα το αστέρι μου στο Νότο
Βρήκα κέντρο

Άλλο η μονόπολι κι άλλο η πόλη

Εδώ δε πέφτεις κάτω θα σε πατήσουν όλοι

Κρυοπαγήματα το κάθε βλέμμα
Δεν αντέχω τώρα πια το συρφετό

Κι ας η άγνοια πληρώνεται με αίμα
Στο ίδιο καζάνι βράζουμε με φόντο το φευγιό

Γύρω μου διαζώματα πόρνες με
Αιματώματα και κρακ

Πίσω μου ψυχρά σώματα
Καπότες στα πατώματα Και σκραπ

για να χάσω το μετρό αρκεί ένα μέτρο

Η φλέβα μου αν στάξει θα ραγίσει το τσιμέντο
πες το κρεσέντο ναι πες το κρεσέντο

Στα γύρω κτίρια χαραγμένες νότες και γραμμές
Για αυτούς που χάσαν νόρμες Μα κέρδισαν ορμές
Εγώ δειλός αφήνω πτώματα στο Νείλο
κολυμπάς κάνεις το πτώμα φύλο
Ο Νείλος το τετράδιο το πτώμα το γραπτό
Το μέσο που σ’αγγίζει Το βαπτίζω Σταυρό
Εσύ μονάχα Ανασταίνεις
Είτε ανασαίνεις φθυσικά είτε πεθαίνεις
Δίπλα μου μένεις

Και δακρύζω που περνάνε τα χρόνια
ποιήματα ενηλίκων χαραγμένα σε βαγόνια
ιστορίες μιας αγνότητας που δε θα δεις ξανά
Σε έναν οικο ανοχής υπ’αριθμόν εφτά εφτά

ενα μπουκάλι πεταμένο στα πελάγη και να αναπνεύσει προσπαθεί
μα αν πετάξεις το φελό το γράμμα θα βραχεί
Ποιας ταυτότητας απόψε Είσαι έρμαιο;
του παιδιού του φοιτητή του εραστή?

κι αστούς αυτούς τους αστούς
Δήθεν αισθηματιες
Δε διαβάσαμε αριθμούς Μα παλμούς σε πλατείες και περίπτερα
Τα αισθήματα πνιξίματα και οι ψυχές μας τρίηρης
Βυθισμένες στον Εγκέλαδο αναζητούν απάγκειο
Οι αγκαλιές ειν άγκυρες στους τόπους τις Σελήνης
Και βράδια σαν κι αυτά τις κάνουμε σινιάλο

Είναι αντάμωμα στέρνο στο τελευταίο αστερισμό χάνω το φως μου
Με ένα βυνίλιο φθαρμένο και παλιό ψάχνω σκοπό να βρω τον ήχο της Σαπφως μου
Ειν’η ΣΑΠΦΩ