Rimmas Εγώ

Πήγαμε κόντρα.
Άστα παλιά .
Με μια κουβέντα σου.
Μου λες πολλά.
Ξέρεις εσύ μα δε ξέρω εγώ
γι αυτό στο τέλος βάζεις τον εγωισμό
Λίγο να πίνεις, πολύ να νιώθεις.
Κουράζει πάντα η διαδρομή
είναι αργά τωρα που είδες οτι το χεις
Τραβάω τζούρα δε συναρπάζει
αληθινός ειναι αυτός που στα ματια σε κοιτάζει
Πολλά να βλέπεις λίγα να ακούς.
σου λέω Άφησε τους στεναγμούς.
Να κρύβεις πόθους
μη τους ακούς
δε σε βοήθησε κανενας απ αυτούς
σημασία στο ταξίδι οχι στο προορισμό
απο μένα μονο
πήρα κουράγιο και σεβασμό
Πώς να ξεχάσω βλέμματα κινουντε υποπτα
Ένα σου γέλιο παλι
κι εξω απ το χαος κοντα στο τιποτα
Ό,τι πιστεύεις γίνεται, κι ό,τι αγαπάς αξίζει.
Κι όποιος πιστεύει κι αγαπά, τοτε ποτέ του δε δακρύζει.
είναι του ρίμμα το μυαλο ομως πολλά μπορεί να πλάσει
γι αυτο να παει να γαμηθεί
όποιος δεν ένιωσε ποτέ του τον Θανάση.
Ξέρεις εσύ μα δε ξέρω εγώ
Γι' αυτό στο τέλος βάζεις τον εγωισμό
Λίγο να πίνεις
Πολύ να νιώθεις
Κουράζει πάντα η διαδρομή
Είναι αργά τώρα που είδες ότι το ‘χεις
Τραβάω τζούρα δε συναρπάζει
Αληθινός είναι αυτός που στα μάτια σε κοιτάζει
Πολλά να βλέπεις λίγα να ακούς
Άφησε τους στεναγμούς
Να κρύβεις πόθους μη τους ακούς
Ο rimmas είμαι
Κρυφός αγώνας
Της καρδιάς η ένταση
Σηκώνομαι με έπαρση
Είναι στιγμές που δίνω τα πάντα
Σκιές και φώτα μέσα στη ζάλη μου
Φτερουγίζω μ’ έναν χτύπο θολό
Μα εσύ πάντα περνάς σαν αέρας
Άφησε τους στεναγμούς
Να κρύβεις πόθους μη τους ακούς
Κάθε βράδυ φωτιά να καίει
Λαβύρινθους στα όνειρά μας
Μορφές που λιώνουν σαν κεριά
Φλογισμένες από σκιά