Ταταυλιανό Χασάπικο - Γιώργος Κόρος συλλεκτικό -Tatavliano Hasapiko- Giorgos Koros- Constantinople

Σπάνια, αριστουργηματική εκτέλεση με Χασάπικο από τα Ταταύλα της Πόλης, περιοχή αριστερά του Κεράτιου Κόλπου, προς την πλευρά του Πέραν και του Γαλατά.
Από τον δίσκο "Τραγούδια της Σμύρνης και του Αιγαίου" Sonora Production .

Ηχογράφηση 1977 με κορυφαίους εκφραστές της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής.
Βιολί: Γιώργος Κόρος , κλαρίνο: Κυριάκος Κωστούλας,
ούτι: Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης, τουμπερλέκι: Μαθιός Μπαλαμπάνης,
κανονάκι: Νίκος Στεφανίδης, φλογέρα- κλαρίνο: Αριστείδης Βασιλειάδης,
σαντούρι: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, λαούτο: Κωνσταντίνος Πίτσος,
ταρμπούκα: Φώτης Τσιλιπάνος.

Το Ταταυλιανό Χασάπικο πρωτοηχογραφήθηκε το 1926 στην Ν.Υόρκη από την ορχήστρα του Πολίτη αρχομουσικού Λουκιανού Καββαδία.

Ο Χασάπικος, όπως και ο "Μηχανικός" ή "χορός των σφουγγαράδων", διατηρούν τα ονόματα των συντεχνιών από τις οποίες χορευόταν.
Το αρχικό του όνομα "Μακελλάρικος"( αρχ. ελλ. μάκελλον= σφαγείο, λατ.macellarius, μεσ. ελλ. μακελλάρης- αντιδάνειο), αντικαταστάθηκε από το "Χασάπικος" (τουρκ. hasap= κρεοπώλης).
Υιοθετήθηκε ως πολεμικός χορός από το βυζαντινό στράτευμα και παρέμεινε τέτοιος, σύμφωνα με μαρτυρίες και την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Συγκεκριμένα από αναφορές της Κωνσταντινουπολίτισσας κ. Σενιέ, μητέρας του Γάλλου ποιητή Αντρέ Σενιέ, πληροφορούμαστε ότι είδε να τον χορεύουν στην πλατεία του Ιπποδρόμου, στην γιορτή της συντεχνίας των κρεοπωλών ή μακελλάρηδων ή Kassab oglan, Έλληνες χασάπηδες από τη Μακεδονία, στους οποίους είχε δοθεί το προνόμιο να φέρουν μεγάλα μαχαίρια.
Κατά την κ.Σενιέ, ήταν χορός πολεμικού χαρακτήρα σε μορφή παντομίμας, καθώς δύο πρωτοχορευτές κρατούσαν μεγάλα μαχαίρια, άλλοι δεκαπέντε μικρότερα, κι οι υπόλοιποι προχωρούσαν πηδηχτά.
Αναφέρει έναν στίχο του τραγουδιού που την εντυπωσίασε και την οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι δύο πρωτοχορευτές παρίσταναν τον Μεγαλέξανδρο και τον Ηφαιστίωνα:
"Πού' ναι ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας
που όρισεν την οικουμένην".
'Εχουν διασωθεί τουλάχιστον τρεις διαφορετικές μελωδίες γρήγορου ρυθμού ως χασάπικα "Ταταυλιανά", ενώ και στην αργή μελωδία, γνωστή από τον πρώτο στίχο του τραγουδιού ως "'Εμορφη, γλυκιά Πολίτισσά μου" γίνεται αναφορά στους υπόλοιπους στίχους, στα Ταταύλα.
Στα Ταταύλα υπήρχε προ της Μικρ. καταστροφής η συντεχνία των περίφημων για την λεβεντιά τους, "τουλουμπατζήδων", δηλαδή των πυροσβεστών της Πόλης.

Βιβλιογρ. Εγκυκλοπαίδεια "Δομή",
λείμμα "χορός".