Hüseyin Türkyılmaz - Kurbanım Şiiri

Показать описание

YÂR adıyla başlayayım sözüme,
Gülsüz bağda bülbül ötmez kurbanım.
Sözü önce söyleyeyim özüme,
Yoksa kalpten kalbe gitmez kurbanım

Sen senin olmazsan tüm dertler biter,
Varını yokunu mürşidine ver,
Ustanın elinde kütük ol yeter,
Teslim olan zarar etmez kurbanım.

Güvenme kendine ben oldum diye,
Pişenler "hamım" der, bir düşün niye,
Tövbe lâzım ettiğimiz tövbeye,
Bir tövbeyle bu iş bitmez kurbanım.

İltifat beklemek kırılmak nedir?
O kapıdan kovsa sen bacadan gir,
Ha sevmiş ha dövmüş ikisi de bir,
Sevmese kaşını çatmaz kurbanım.

Çalış nasibini al dünyadan yana,
Ama sanma dünya yar olur sana,
Ahiret parası lâzım insana,
Güneş hep batıdan batmaz kurbanım.

Hizmet yoksa himmet olmaz bu kesin,
Hem "HİZMET NİMETTİR" böyle bilesin.
Gayret et, gönle gir “benimdir” desin.
Sultan kölesini atmaz kurbanım.

Yap dediğini yap emrine göre,
"Bu iş bensiz olmaz" deme boş yere,
O eli tutmuşsa insan bir kere,
Nefsini hesaba katmaz kurbanım.

Cahiller ağzını açınca "ben" der,
"Ben" deyip yol alan var mı hiç, göster?
Eli hep güzel gör kendini hep yer
Tezek su dibine batmaz kurbanım.

Günahtı sevaptı bunlar boş hesap.
Her neyi yaparsan Allah için yap.
Avamın işidir bu hesap kitap,
Aşıklar kar zarar gütmez kurbanım.

Dua kabul, niye sıddıkın ahı?
Ne dedi hızıra nakşibend şahı?
Hatırla idrak et anla bu rahı.
"Ben sadıkım" demek yetmez kurbanım.

Sadakat ne derse doğru demekmiş.
Onsuz doğrulara "eğri" demekmiş.
Sadakat sıddıkın bağrı demekmiş.
Ciğer yanar duman tütmez kurbanım.

Er olmak isteyen serinden geçer,
Bir saki elinden badeyi içer,
"Seç" deseler yarin zehrini seçer,
Ağyarın balını tatmaz kurbanım.

Sözün özü; derdi minnet bil cana.
Yâre can ver ki; can, yâr olsun sana.
Serdar isen serini koy meydana.
Kurban'lara bıçak tutmaz kurbanım!

Serdar TUNCER