Οχτάρι - Μονομάχος | Oxtari - Monomaxos (Official Audio)

Σύνθεση - Παραγωγή : Οχτάρι & DJ Micro
Στίχοι - Ερμηνεία : Οχτάρι
Ηχογράφηση : Bashment Studio
Προγραμματισμός : Οχτάρι & DJ Micro
Μίξη : Dj Micro στο Bashment Studio
Final Mix & Mastering: Stevie R @ Inside Out Records Studios
Επιμέλεια Παραγωγής : Οχτάρι

Artwork / Video : Stamys Papadomanolakis

Follow Οχτάρι at :

Follow DJ Micro at :

Follow Bashment Studio at :

Follow Stevie R at :

#Oxtari #Monomaxos

[SixEyesCulture]

me petakse apo diafhmhsh tou edwsa mia eukairia
Safe to say I was not disappointed

[vasilisisiris]

Old school style με πολύ κλ φωνητικά και απίστευτους στίχους, nice

[Oxtari.Late]

Στίχοι:

1ο κουπλέ

Γράφω για μένα, απωθημένα πια δε κρατώ, συναντώ τον πυθμένα
Πάνω κοιτώ, πίσω είν’ όλα ξένα, κάτω πατώ και μπροστα η αρένα
Σα μονομάχος, ελεύθερος σκλάβος, για λίγα λεπτα καθοριζω μονάχος
Τη μοίρα μου έχω στα χέρια, απειλεί τη ζωή μου, μα είναι δική μου

Κι έτσι το πάθος να ζήσω φουντώνει, το πλήθος ζητά αίμα και παλαβώνει
Όποιος αντέχει επιβιώνει, κι όποιος το κάνει τα χέρια λερώνει
Σήμερα σύμμαχος αύριο αντίπαλος, κοιμάστε πλάι μα είσαστε μόνοι
Κάθε απώλεια πόνος επίμονος, άμυνα σπαει, σπαθί σε πληγώνει

Μα δε τελειώνει εκεί γιατί δε σε σκοτώνει, γιατί έχεις όπλα κι εσύ
Και θα τα παίξεις όλα για όλα, όποιος αντέξει και όποιος μπορεί
Κι αν σε χτυπά δυνατά βάλε πλάτη, ασπιδα μπροστά, κάνε κράτη
Κράτα γερά και περιμενε, μη βιαστείς να κάνεις κάτι

Η στιγμή σου θα έρθει, θα είναι δική σου γι’ αυτό μη δειλιάσεις
Η ζωή σου στα χέρια σου είναι, θυμήσου να μην την πετάξεις
Το χαρτί σου να παίξεις με έξυπνο παίξιμο, να μη το χάσεις
Η ζωή σου στα χέρια σου είναι, θυμήσου, μη τη θυσιάσεις

Ρεφρέν (x2)

Ψάχνω τον τρόπο, κάνω τον κόπο, γιατί αλλιως τα ‘χω όλα χαμένα
Παίρνω το όπλο, κοιτώ το στόχο, ρίχνω, κενός νιώθω, μοιάζει με ψέμα
Μονάχος το ‘χω, είπα πως το ‘χω και θα το κανω, δεν πέφτω στα φρένα
Κυλά ο τροχός, όχι τύχη να βρω, μα ζωή στο χαμό του πυθμένα

2ο κουπλέ

Κι έτσι με χάνω, σε μια ρουτίνα χωμένο με βρίσκω, δε βγαίνω
Δε παριστάνω κάτι που δεν είμαι, είναι δικό μου, δεν είναι ξένο
Κι έτσι ανασαίνω και παρακάτω πηγαίνω, υπάρχω, δε μένω στον πάτο
Είμαστε φίλοι καλοί, ή μάλλον γνωστοί, να μη σκάβω βαθύτερο λάκκο

Πιάνω ένα χέρι μικρό, ντελικάτο, που με τραβά, δε μ’ αφήνει μονάχο
Μοιάζει αδύναμο, μα τόση δύναμη βάζει, τραβά και με βγάζει απ’ το βάλτο
Πια δε με νοιάζει το φαίνεσθαι, ψάχνω το είναι μου κάτω από κάτι που είμαι
και νιώθω ότι δεν ξέρω τον στόχο, ούτε το έχω χάσει, ούτε το ‘χω

Κι έτσι σμιλεύω τον πόνο, μορφή να του δώσω, να μείνει στο χρόνο
Να το κλείδωσω σ’ ένα pc, στη φυλακή, μα εγώ δραπετεύω
Και ταξιδεύω στον κόσμο, στον μπλε ουρανό να πετώ, σα να είναι δικός μου
Κι απο ψηλα να κοιτώ εσένα να βρω, με πείσμα παντού σε γυρεύω

Αυτή τη στιγμή τώρα κλέβω, σε μια ρωγμή χρονική μέσα ο χρόνος παγώνει
Μ’ ένα παλμό τόσο έντονο, γίνετ' ηφαίστειο, λάβα ξερνάει και όλα τα λιώνει
Δες μας, στην τόση απομόνωση νιώσαμε ότι δεν είμαστε μόνοι
Σφιξε τη ζωνη, έχει δρόμο ακόμη