Το Ταξίδι (1975) AΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ

Διπλή δισκογραφική κατάθεση του Αργύρη Κουνάδη είχαμε μέσα στο 1975. Πρώτα οι "Παραλογές", με τις οποίες κλείνει τους λογαριασμούς του με τη δισκογραφική εταιρία Lyra, όπου είχε ήδη παρουσιάσει τα δύο πρώτα του άλμπουμ ("Δεν περισσεύει υπομονή", "Ρόδα είναι και γυρίζει"), κι αμέσως μετά ο κύκλος τραγουδιών "Το ταξίδι", με το οποίο και εγκαινιάζει τη συνεργασία του με την Polydor (Philips), όπου και θα παραμείνει μέχρι το 1982, οπότε και κλείνει οριστικά τον κύκλο των τραγουδιστικών του συνθέσεων που είχε ξεκινήσει από το 1973.
Με το δίσκο "Το ταξίδι" ο συνθέτης ξανασυναντιέται με τον στιχουργό Γιώργο Καλαμαριώτη, ένα χρόνο μετά την πρώτη τους συνεργασία στο "Ρόδα είναι και γυρίζει" (1974). Οι στίχοι αποτελούν μια ιστορική αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν με αιχμηρές πολιτικές αναφορές στα σκοτεινά χρόνια της γερμανικής κατοχής, στον αγώνα των ανταρτών, στον εμφύλιο, αλλά και στη μισαλλόδοξη μετεμφυλιακή Ελλάδα των εξοριών και των διώξεων. Δεν ξενίζουν βέβαια τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι φορτισμένοι αυτοί στίχοι, αφού βρισκόμαστε ακόμη βαθιά στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο με την κυριαρχία του πολιτικού τραγουδιού. Και παρόλο που ο συνθέτης σε πολλά τραγούδια του ήταν υποχρεωμένος να καταφύγει σε μια δυναμική και ρυθμική (σχεδόν εμβατηριακή) μελοποιητική γραμμή, κατάφερε να ενσωματώσει και άφθονα λυρικά και μελωδικά στοιχεία δίνοντάς μας έτσι μερικές υπέροχες στιγμές, όπως τα τραγούδια "Μήνυμα", "Κι είναι ο Μάης", "Ξενιτεμένο μου πουλί", "Το φίλο μου τον λέγανε Χριστό" και πάνω απ' όλα το ομότιτλο τραγούδι ("Το ταξίδι"), ένα σπάνιας ομορφιάς αργό και μελαγχολικό ζεϊμπέκικο χωρίς μπουζούκι, αλλά με κιθάρα και μαντολίνο, ίσως το ωραιότερο τραγούδι που έγραψε ποτέ ο συνθέτης.
Βασική ερμηνεύτρια είναι η αδικοχαμένη Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου που αποδίδει με σπαρακτική ειλικρίνεια πέντε τραγούδια του δίσκου. Μαζί της σε τρία τραγούδια ο εκφραστικότατος Αντώνης Καλογιάννης, ενώ άλλα δύο ερμηνεύει η Λήδα (Χαλκιαδάκη), η οποία μόλις ξεκινούσε τη μοναχική της πορεία στο τραγούδι μετά τη διάλυση του υπέροχου σχήματος που είχε δημιουργήσει με τον σύζυγό της Σπύρο Βλασσόπουλο. Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη είναι η ερμηνεία της Λήδας στο τρυφερό «Ξενιτεμένο μου πουλί» που βασίζεται σε δημοτικό τραγούδι, γνωστό μας με ελαφρά παραλλαγμένους στίχους κυρίως από την αξεπέραστη μελοποίηση του Χρήστου Λεοντή στο δίσκο "Μαντζουράνα στο κατώφλι" (1980).

Την ενορχήστρωση των τραγουδιών έκανε ο συνθέτης, ενώ την ορχήστρα διευθύνει και πάλι ο Τάσος Καρακατσάνης.

ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ - ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΥ