10. σαρδάμ - σε προσπερνούν (συμμ. Φρέγια Μελανορόδου)

"τζουλιέτ" - 2018

μπητ: Mobileep D
μιξ/μάστερ/αρτ: DFC
βίντεο: 4Λ
ρεκ: sedatephobia

*****το παρόν ηχογράφημα είναι αποτέλεσμα αυτοοργανωμένης συλλογικής προσπάθειας της ραπ κολεκτίβας Sedatephobia*****

[valeriana_]

ΣΤΙΧΟΙ

(Απόσπασμα)
"Το πιο χρήσιμο πράγμα που έμαθα σε αυτή την ζωή, ήταν να το βουλώνω. Να το βουλώνω για όσα με πειράζουν. Για όσα με τρώνε. Να μην αφήνω ποτέ, τους εμπλεκόμενους, να γνωρίζουν τη δυσαρέσκεια μου. Να περιμένω, μήπως και την αναιρέσουν από μόνοι τους, για να μου αποδείξουν έτσι, πόσο με νοιάζονται. Γι' αυτό μιλάω, όταν με πιάνει μανία αυτοκαταστροφής. Και μετά θα τρίζω μανιασμένα τα δόντια μου! Θα τα τρίζω! Θα τα τρίζω! Θα τα τρίζω...ώσπου να τα κάνω κουδουνίστρες χωρίς να το καταλαβαίνω καν. Θα ακούω τις απόψεις του ορθοδοντικού...μην ανησυχείς μαμά...

Όχι διαγνώσεις για τα ψυχοσωματικά μου προβλήματα, μη θέλοντας, μα πιστεύοντας 'τες πιο πολύ από ποτέ. Πρέπει να πάω να μου εφαρμόσουν τις αναλήψεις που έμαθα, μήπως και ηρεμήσω. Εγώ. Που εξοργίζομαι με την ηρεμία μου. Εγώ που διάβασα και χώνεψα τα μεγάλα νοήματα της ζωής, πήρα ένα μολύβι και τα 'γραψα στη φλέβα μου. Και ήλπιζα να δεις το αίμα μου...κόκκινο...κόκκινο..μπας και το ερωτευτείς.

Η μια μου πλευρά, ντύθηκε και βάφτηκε με ανατριχιαστική επιμέλεια. Πήρε ένα λεωφορείο και πήγε σε ένα καλόγουστο καφέ με την καημένη την επονομαζόμενη φίλη της που κατόρθωσε να πείσει.
Η άλλη μου πλευρά κλείστηκε στο δωμάτιο της και άκουγε λυσσασμένα αρρωστιάρικα τραγούδια διαβάζοντας ανισόρροπα λογοτεχνήματα. Μύρισε το κορμάκι της στις τρεις τους άκρες και το πέταξε στο πάτωμα. Τ' άφησε να βρουν μόνα τους το δρόμο για το πλυντήριο.
Άφηνε και τα παντελόνια να της πέφτουν...αργά αργά. Να μπερδεύουν τα εσώρουχα με τα ρούχα, το παλτό, το δέρμα, τα οπίσθια καθώς χαζοπερπατούσε με κάτι ψηλά καταστροφικά άβολα παπούτσια.
Μύριζε τον αέρα από τα γυράδικα και ένιωθε να σκίζεται ακόμα περισσότερο...για να τελειώσει μπροστά στις γόβες που αμφιταλαντευόταν να αγοράσει.

Καμιά τους, δεν ένοιαζε το Eurogroup που μένοταν απόψε. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι είχε τη δύναμη να τους αλλάξει τη ζωή....να την νιώσουν στ' αλήθεια στο πετσί τους. Να πάψουν να περιμένουν να βγουν ψυχές από τους πίνακες και να χορέψουν με το πιάνο που θα αντηχεί χωρίς να το παίζει κανείς. Πάντα περίμεναν πάρα πολλά και δεν έπρεπε.

Θα πιω το ξεβαφτικό μου γαλάκτωμα, μπας και ξεβάψει όλη η υποκρισία που έχω μέσα μου. Θα εξαντλήσω όλη μου την ευγένεια, στον λαστιχένιο εξωγήινο που ρίχνω κατά λάθος. Θα φάω τη χοντρή σοκολάτα με το φουντούκι στο πράσινο περιτύλιγμα για να ξεπεράσω τον τελειωμό του πράσινου υγρού για τις γαργάρες μου.

Ααα...σήμερα έχει πορεία στο κέντρο. Δε θα πάω."

***

Αυτός ο πάτος, σάπιος, απείρου βάθους.
Οδηγεί μέχρι τη κόλαση, στενό(;;;) σε εγκεφάλους.
Περικλείονται με σάρκα. Ακούνε στ' όνομά τους.
Απορροφάνε φως, ξεκουράζονται σε τάφους.

Κάθομαι μόνος, βασιλιάς μες στο παλάτι
Ο διάβολος ξερνά όσο κοιτώ σε ένα κουτάκι.
Από τη κούπα στεγνώσανε τα ροφήματα
Στο πιάτο κατσαρίδες, δυο λεπτά στα μικροκύματα.

Οι καραμέλες για πάντα θα μ' έχουν όμηρο.
Τα δίνει ο τρελογιατρός σε κάθε υποχόνδριο.
Δε παύει στ' αυτιά να ηχεί το κατευόδιο.
Δεν είναι όνειρο. Με τόσο θόρυβο.

Απέμειναν τρεις ώρες για να 'ρθει η Κυριακή
Τα νέφη μαζεμένα, ο Θεός αιμορραγεί.
Συνδυάζω τα σάβανα στον καθρέφτη
Θα πάω να βρω τον Διόνυσο πριν αρχίσει να βρέχει.

Στη πόλη είχε γιορτή μα τη χάλασαν τα φρικιά,
Αφού ξέρουν οι κανόνες πέφτουν μόνο με φωτιά.
Τους κυνήγησαν αστακοί μ' άδεια κρανία
Μέτα οι δρόμοι αναβλύζανε χημεία.

Μες στα κουτούκια μαζεμένοι οι πεινασμένοι.
Τρώγαν αρουραίους με σκουλήκια μανιασμένοι.
Απέξω ο ζητιάνος με το χέρι απλωμένο
Κάποιος του 'δωσε ένα κέρμα, αυτός είπε "δε θέλω".

Άλλοι στολίζονται, μπας και βρουν τον έρωτα.
Μα αυτά τα τέρατα δεν ανταλλάζουν βλέμματα.
Η μόνη επαφή του σώματος άμα τρακάρουνε.
Έχουν την θάλασσα στο χέρι και σερφάρουνε.

Φτάνω στη πύλη του ναού, ίδιες εικόνες.
Οι σάτυροι στα ξωτικά πουλούσαν μανδραγόρες.
Στο γλέντι είδα της ζωής, στο πάτωμα πεσμένη,
Με μάτια ερμητικά