DIVA, του Ευριπίδη Κλεόπα με την Λίζυ Ξανθοπούλου

Η Λίζυ Ξανθοπούλου, διαβάζει την "Diva" του Ευριπίδη Κλεόπα.

DIVA
Με δυσκολία πλησιάζω προς τον απόκρημνο βράχο,
ασπρισμένο απ’ το αλάτι που απόθεσε απάνω του η
θάλασσα. Γύρω μου ένα μολυβένιο τοπίο, που το χρωματίζει
ένας βαρύς, ανήσυχος ουρανός. Τα δεκάδες μικρά ιστιοφόρα
που ανοίχτηκαν με τον καιρό, μια υψώνονται, και την
επόμενη ακριβώς στιγμή χάνονται μέσα στα κύματα,
παλεύοντας με τον αφρό. Μέσα απ’ τη βουή του αγέρα
και της θάλασσας, μια μελωδία ζωντανεύει όσο πλησιάζω
περισσότερο. Η θεία μουσική που αντιπαλεύει άγρια τη
βουή της φύσης, και δένει μαζί της, με διαπερνά τώρα
ολάκερο, καθώς κρατιέμαι γαντζωμένος στον ψηλότερο
βράχο κόντρα στο δυνατό νοτιά. Η επική φωνή της Κάλας,
σε μια συγκλονιστική πρωτοφανέρωτη όπερα, καθηλώνει
το τοπίο, και υποτάσσει τη φύση, μέσα απ’ τις ωδίνες των
λαρυγγισμών της. Ο γκρίζος ορίζοντας ξεχειλίζει από
παραισθησιογόνους ήχους. Πριν προφτάσουν τα δάκρυα να
κυλήσουν, τα’ αποσπά απ’ το πρόσωπο βίαια ο αγέρας, και
γίνονται ένα με την άρμη.
Τα ιστιοφόρα από τη δίνη των ανέμων και τη φούντωση
της θάλασσας, παραδέρνουν τώρα στο στρόβιλο μιας
άλλης κοσμογονίας. Δεν γνωρίζω πόσο χρόνο έμεινα έτσι
καθηλωμένος. Όταν συνήλθα, η θάλασσα είχε γαληνέψει, η
μουσική δεν ακούγονταν πια στ’ αυτιά μου, και ιστιοφόρα
δεν υπήρχαν στα νερά. Γυρίζοντας να φύγω, τίναξα την
άρμη απ’ τα μαλλιά μου, που ήταν πλέον άσπρα. Μα δεν
γνωρίζω αν ήταν μόνον από την άρμη, ή από τον χρόνο που
έμεινα στο βράχο.
(Ευριπίδης Κλεόπας, «Αν και» Έψιλον 1989)

Η «Diva», ενσωματώθηκε ως «Όνειρο έκτο» στην «Ατέρμονη αγωνία του χρόνου» Έψιλον 2004. Η «Ατέρμονη αγωνία του χρόνου», συμπεριελήφθη στις εκδόσεις: «Ποίηση και πολιτική» Ενημέρωση 2012, «Τα Ίχνη του χρόνου» Περίπλους 2014 και «Ιστορίες στο Κόκκινο» Ελίκρανον 2019.

Ⓒ αρχική φωτογραφία της Λίζυς Ξανθοπούλου: Dimitra Pavlaki & Michail Chioutakakos