2017 Γριά Συκού Μεσσήνη

Σκηνοθεσία : Ελένη Ευταξοπούλου
Βιντεοσκόπηση : Τάσος Γεωργακόπουλος
Παίζουν οι Ερασιτέχνες Ηθοποιοί :

Πασάς : Αθανάσιος Σταθόπουλος
Γκιούλ : Ρουμπίνη Ξυνού
Γάλλος Στρατηγός Α΄ : Γρηγόρης Φωτόπουλος
Γάλλος Στρατηγός Β' : Νικόλαος Ανδριανόπουλος
Μαρία : Ελευθερία Λαγού
Γριά Συκού : Άννα Παναγιωτοπούλου
Τούρκος : Πάρις Καίσαρης

Το Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσήνης σε συνεργασία με το Δήμο Μεσσήνης αναλαμβάνει την Καθαρά Δευτέρα την ιστορική αναπαράσταση της Δίκης και απαγχονισμού της Γριάς Σηκούς κάτι που θεωρούμε τιμή μας και πολύτιμο για την ιστορία του τόπου μας.
Με αμέριστο σεβασμό προς το έθιμο αυτό το σωματείο μας κάθε χρόνο έχει στόχο την βελτίωση και την ανάπτυξη του δρώμενου, μιας και είναι ένας θεσμός που έχει δυνατότητα να γίνει αιτία ανάπτυξης του τουρισμού στην πόλη της Μεσσήνης. Η αύξηση αυτή μπορεί να φέρει σημαντικά έσοδα και ταυτόχρονα να συμβάλλει στην αναζωογόνηση, την ανάπλαση και τη βελτίωση της εικόνας της πόλης σε όλα τα επίπεδα.

Ιστορική αναδρομή.
Βρισκόμαστε στο 1825 τότε που ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Κορώνη και τη Μεθώνη και προχωρούσε λεηλατώντας, καίγοντας, σκοτώνοντας κάθε αντίσταση που έβρισκε στο δρόμο του , καταλαμβάνοντας τον έναν τόπο μετά τον άλλον. Έφθασε και στο Νησί, όπως έλεγαν τότε τη Μεσσήνη. Το Νησί ήταν ανοχύρωτη πόλη και ακατάλληλη για μάχη.
Μπαίνοντας ο Ιμπραήμ στο Νησί, βρήκε μόνο γέρους, γριές και αρρώστους, που δεν μπόρεσαν να φύγουν. Λεηλάτησε ό,τι βρήκε, έκαψε και σκότωσε. Όπως φαίνεται, όμως, του άρεσε το τοπίο περισσότερο για ασφάλεια, διότι μπορούσε να κινείται εύκολα.
Έστησε το στρατηγείο του στο Εργαστηράκι, στο σημείο που αναπαριστάται το δρώμενο κάθε χρόνο. Κατέλαβε το σπίτι του Βλαχάκη, ένα σπίτι ισόγειο, που διασώζεται μέχρι σήμερα και είναι ακριβώς πίσω από το σημείο εκείνο ,ανάμεσα στα σπίτια Πατρίκη και Δασκαρόλη και εγκατέστησε το στρατηγείο του. Σε αυτό το σημείο ακριβώς ο Ιμπραήμ, έφτιαξε μια κρεμάλα για τρομοκρατία και κρέμασε πολλούς πατριώτες. Μεταξύ αυτών, ήταν και μια γυναίκα από το Νησί, που λεγόταν Τσαφατίνου. Τη φώναζαν και με το παρατσούκλι Γριά Συκού και ήταν πολύ γνωστή διαθέτοντας βότανα και κάνοντας τη γιάτρισσα στους αρρώστους. Ήξερε να σταυρώνει και να εξηγεί όνειρα.
Μια νύχτα ο Ιμπραήμ είδε ένα κακό όνειρο και ξύπνησε τρομαγμένος. Διέταξε να βρουν κάποιον που να ξέρει να εξηγεί όνειρα, και βέβαια η καταλληλότερη ήταν η Γριά Συκού. Την οδήγησαν μπροστά στον Ιμπραήμ και αυτός της είπε το όνειρό του με γουρλωμένα μάτια από το φόβο του. Η Γριά Συκού εξήγησε το όνειρο πολύ σωστά, χωρίς να φοβηθεί. Του είπε ότι στο τέλος θα νικηθεί και θα φύγει από την Ελλάδα. Ο Ιμπραήμ αυτό το θεώρησε μεγάλη προσβολή και αμέσως διάταξε να την κρεμάσουν.
Όταν ελευθερώθηκε η χώρα μας, η οικογένεια Τσαφατίνου, μαζί με άλλους πατριώτες, την πρώτη ημέρα της Σαρακοστής, την Καθαρά Δευτέρα, κατασκεύασαν μια κρεμάλα στο ίδιο μέρος που είχε κρεμάσει ο Ιμπραήμ τη Γριά Συκού και έκαναν αναπαράσταση. Από τότε αυτό έμεινε ως ένα ιστορικό γεγονός και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Το όνειρο είναι η πρώτη και παλαιότερη γνωστή καταγραφή της προφορικής παράδοσης της Μεσσήνης. Η καταγραφή έγινε από τον φοιτητή ,τότε, της νομικής σχολής Αθηνών Θεόδωρο Δ. Γούνα και δημοσιεύθηκε στο έντυπο «Μεσσηνιακή Επετηρίς» 1908. Εκεί αναφέρεται ότι η σκηνή αυτή διαδραματίστηκε 2 μέρες πριν την ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827 ( οι τρεις κροκόδειλοι είναι οι τρεις μεγάλες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία που καταναυμάχησαν τον αιγυπτιακό στόλο). Στην πορεία των επόμενων δεκαετιών, και μετά από πολλές θεατρικές διασκευές του ονείρου χάθηκε η εκδοχή αυτή με τους τρεις κροκόδειλους που όμως τόσο γλαφυρά υποδήλωναν την συμμετοχή των τριών ευρωπαϊκών δυνάμεων.