Η Πάρη Ντελκή για το θέμα της νησιωτικότητας και της ταυτότητας του Ευβοιώτη

Καλημέρα σε όλους, ευχαριστώ που μου προσφέρεται το βήμα για να μεταφέρω τη φωνή της Βόρειας Εύβοιας, κι ας μου επιτραπεί και της Νότιας Εύβοιας στη Χαλκίδα, στην 46η Γενική Συνέλευση του Επιμελητηριακού Ομίλου Ανάπτυξης Ελληνικών Νησιών.
Είναι αρκετά χρόνια πίσω που με την εβδομαδιαία εφημερίδα «Παλμός της βόρειας Εύβοιας», εστιάζαμε στις διαφορετικές ταχύτητες ανάπτυξης της Εύβοιας με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των δυο άκρων της κατά πάσα πιθανότητα να μην συναντηθούν ποτέ κι οι έξι-επτά ώρες ταξιδιού από την μία άκρη του νησιού στην άλλη, σε ένα απαρχαιωμένο οδικό δίκτυο –που σε αρκετά σημεία έχει βελτιωθεί ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ- απαγορεύουν την επικοινωνία άρα και την συλλογική δράση, άρα και τις επιτυχείς μαζικές διεκδικήσεις.
Η Εύβοια σε χιλιομετρική κάλυψη από τον Κάβο της Λιχάδας – βόρειο άκρο της, μέχρι την Κάρυστο – νότιο άκρο, είναι ατελείωτα Km κακού οδικού δικτύου που αποτρέπει την επικοινωνία και τους δεσμούς των Ευβοιωτών μεταξύ τους.
Εμείς οι Βορειοευβοιώτες διατηρούμε στενότερους δεσμούς με τους Βολιώτες και τους Σκιαθίτες, παρά με τους Κυμαίους, και πολύ περισσότερο τους Καρυστυνούς. Δεν υπάρχει ομοιογένεια του Ευβοϊκού πληθυσμού, ενότητα και διεκδικητική, προς την Κεντρική Πολιτεία στάση. Έτσι ενώ το μήκος της Κρήτης είναι κατά πολύ μεγαλύτερο αυτού της Εύβοιας, λόγου του καλύτερου –σε σύγκριση πάντα με το δικό μας- οδικού δικτύου, επιτρέπει άλλους δεσμούς μεταξύ των Κρητικών με την ταυτότητα τους να είναι έντονη και η παρουσία τους δυναμική και διεκδικητική προς την Κεντρική Πολιτεία.
Συγκριτικά πάντα με την Κρήτη η εγγύτητα της Εύβοιας στην Στερεά Ελλάδα δίνει μια απατηλή ταυτότητα στεριανού κυρίως στους κατοίκους της Κεντρικής Εύβοιας, που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστιαίο κομμάτι του πληθυσμού της, αλλά παράλληλα της στερεί και το κίνητρο εκείνο που θα ωθήσει τους κατοίκους της σε διεκδικητική τροχιά ανάπτυξης του νησιού.
Η Κρήτη κι ας μου επιτραπεί να σας μεταφέρω την εμπειρία μου –διότι έζησα και εργάστηκα 15 χρόνια εκεί- γνωρίζοντας πόσο εύκολο είναι να αποκλειστεί το νησί από αέρα κι από θάλασσα, επικεντρώθηκε στη μεγάλη σύσφιξη των δεσμών του κοινωνικού της ιστού, διατηρώντας αλώβητη την παράδοσή της –ιδιαίτερα στους ορεινούς της όγκους- και πείθοντας οποιονδήποτε επισκέπτη πως η Κρήτη είναι το λιγότερο η ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ.
Αντίθετα εμείς στην Εύβοια λόγω αυτής της εγγύτητας με την Στερεά Ελλάδα και τις 7-8 πορθμειακές γραμμές μας, τα πολύ γόνιμα εδάφη της, τους κλειστούς κόλπους που ευνοούν και την ανάπτυξη της αλιείας, εκτός από την γεωργία, την κτηνοτροφία και τα δάση, δεχθήκαμε πολλές επιρροές, πολλές μετακινήσεις πληθυσμών, που κατά καιρούς έρχονταν ή έφευγαν από το νησί, χωρίς να επιτρέπεται παγίωση της παράδοσης λόγω της συχνής ανανέωσης της κοινωνικής σύνθεσης του πληθυσμού.
Με άλλα λόγια και γεωφυσικοί και οικονομικοί παράγοντες στέρησαν από τους κατοίκους της Εύβοιας, μια ταυτότητα που να την αισθάνονται ως ισχυρό πόλο συσπείρωσης και διεκδίκησης από την Πολιτεία των αυτονόητων.
Με άλλα λόγια, αν δεν εστιάσουμε στα σημεία που μας ενώνουν ποτέ δεν θα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε για τον τόπο μας καλύτερη ζωή.
Είναι γεγονός, πως ο Χαλκιδαίος δεν γνωρίζει τι σημαίνει να χιονίζει και να πρέπει να μετακινηθείς σε νοσοκομείο, που στην Ιστιαία, δεν υπάρχει κι η Κάρυστος πρόσφατα και με μεγάλους αγώνες απέκτησε. Ασφαλώς και δεν επιβαρύνεται το υψηλό κόμιστρο των φεριμπότ αν θέλει να μετακινηθεί με το αυτοκίνητο του, προκειμένου να αποφύγει το οδικό δίκτυο με τις ατέλειωτες στροφές.
Έτσι όλοι εμείς οι 210.000 άνθρωποι, σύμφωνα την τελευταία απογραφή της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ενώ έχουμε την ίδια καταγωγή, έχουμε την ίδια ταυτότητα, είμαστε Ευβοιώτες, δεν έχουμε την ίδια ζωή.
Στα άκρα της Εύβοιας Ιστιαία και Κάρυστο αισθανόμαστε σαν «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» και απλά κάνουμε υπομονή, ευελπιστώντας μήπως εμφανιστεί ξαφνικά κάποιος από μηχανής θεός και διαφοροποιήσει την κατάσταση στο νησί μας.
Διότι η Εύβοια έχει περισσότερες θαλάσσιες γέφυρες – και δεν εννοώ της Χαλκίδας –αλλά τους θαλάσσιους δρόμους που μας συνδέουν με τις αντικρινές στεριές.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα από το βιβλίο που εργάστηκα για μια πενταετία, «Άνθρωποι και Ιστορίες – Η Βόρεια Εύβοια της Καρδιάς μας» σκιαγραφώντας τη δομή του κοινωνικού ιστού της Βόρειας Εύβοιας, τα ήθη και τα έθιμα μας προσομοιάζουν κατά περιοχές, περισσότερο με αυτά των απεναντινών στεριών, κατά περίπτωση, όπως και συχνά υπάρχουν και γάμοι που μας συνδέουν με τους «γείτονες». Δεν θα αναφερθώ στα επίθετα που δηλώνουν την προέλευση του τόπου καταγωγής των κατοίκων, όπως π.χ. Σκιαθίτης, Σκοπελίτης κτλ., αλλά θα επιμείνω στην ανάγκη διεκδίκησης του καθεστώτος της νησιωτικής χώρας, που θα πρέπει να διέπει την Εύβοια.
Σε όλα αυτά συνηγορούν τόσο οι απαιτήσεις των Προέδρων του Επιμελητηρίου της Εύβοιας, που αναφέρονται, στο καθεστώς μειωμένων, συντελεστών ΦΠΑ που ίσχυε στα νησιά του Αιγαίου, όσο και την αναθεώρηση για το καθεστώς των φεριμπότ με ρυθμιστικές διατάξεις ευνοϊκές για τους κατοίκους. Δείτε το video