Ο ναός του Δία στην Νεμέα

Ο ναός ανήκει στο τέλος της εποχής του Κλασικού Δωρικού ρυθμού και στην αρχή της νέας Ελληνιστικής τάσης να συνδυάζονται οι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί με ιδιαίτερη έμφαση στη διακόσμηση. Έχει μαζεμένη κάτοψη, με έξι κίονες στις μικρές πλευρές και δώδεκα στις μεγάλες (η Κλασική αναλογία θα ήταν 6 Χ 13) και στερείται οπισθόδομου, που είναι συνιστά στοιχείο της παλαιότερης παράδοσης. Αντ’ αυτού, έχει μια επέκταση του εσωτερικού χώρου, που αντιπροσωπεύει το άδυτον μη προσβάσιμο απαγορευμένο χώρο – τα άγια των αγίων), το οποίο περιλαμβάνει μια υπόγεια κρύπτη άγνωστης χρήσης. Μπροστά (ανατολικά) από το άδυτον, η εσωτερική κοινοστοιχία αποτελείται από 14 κίονες κορινθιακού ρυθμού που εδράζονται στο δάπεδο και φέρουν σε δεύτερο όροφο Ιωνικούς κίονες – πρόκειται για ένα από τα πρώτα αρχαία οικοδομήματα που συνδυάζουν και τους τρεις αρχιτεκτονικούς ρυθμούς.