Θεόδωρος Μπόγδανος – Τρισάγιος ύμνος - Ήχος πλ του Β΄ - Χορωδία Αγίας Σοφίας Λονδίνου

Η ομογένεια στις ΗΠΑ έχει να επιδείξει σημαντική δραστηριότητα στην όλη εξέλιξη της ελληνορθόδοξης εκκλησιαστικής πολυφωνίας με πολύ αξιόλογους συνθέτες, όπως ο Tikey Zes, και εξαιρετικές χορωδίες με παράλληλο εξ ίσου σημαντικό μουσικολογικό ερευνητικό έργο, όπως η περίφημη Cappella Romana με τον διευθυντή της Καθηγητή Alexander Lingas, η οποία, μεταξύ πολλών άλλων δραστηριοτήτων της, αποτελεί και την ιδανική ερμηνεύτρια των έργων εκκλησιαστικής μουσικής του Μιχάλη Αδάμη. Δεν μπορώ να πω ότι έχω συστηματικά ερευνήσει τον συγκεκριμένο χώρο αλλά, ψάχνοντας, βρίσκω σ’ αυτόν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα ελληνορθόδοξα εκκλησιαστικά έργα. Το παρόν, λοιπόν, το ανακάλυψα στην… Αγγλία, όπου εδρεύει ένα επίσης εξαιρετικά σημαντικό μουσικό κέντρο που υπηρετεί τη ζωντανή ελληνορθόδοξη μουσική παράδοση: Η Χορωδία του Ελληνορθόδοξου Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Σοφίας Λονδίνου υπό τη διεύθυνση του Κώστα Μανώρα. Αλλά γι’ αυτούς θα μιλήσουμε - σύντομα, ελπίζω - σε άλλη ανάρτηση.
Πρόσφατα ανακάλυψα το CD «Easter music & hymns», που ο Κώστας Μανώρας επιμελήθηκε και ηχογράφησε με τη Χορωδία Αγίας Σοφίας Λονδίνου το 2005, αν δεν κάνω λάθος. Μια άρτια από κάθε άποψη δουλειά με εξ ίσου ενδιαφέρον περιεχόμενο, στο οποίο αντιπροσωπεύονται όλες οι τάσεις της ελληνορθόδοξης εκκλησιαστικής πολυφωνίας. Θα ξεκινήσω από τον παρόντα «Τρισάγιο ύμνο», έργο του Ελληνοαμερικανού συνθέτη λειτουργικής μουσικής Θεοδώρου Μπογδάνου, διευθυντή της Χορωδίας του Ελληνορθόδοξου Ναού της Αναλήψεως στο Oakland της Καλιφόρνιας. Το κομμάτι αποτελεί πρωτότυπη σύνθεση και εξαιρετικό παράδειγμα της συμβολής της αμερικανικής ομογένειας στην Σχολή της «Βυζαντινής Πολυφωνίας», στην playlist της οποίας και το αναρτώ. Η πολυφωνική επεξεργασία του ύμνου είναι 100% τροπική και αναδεικνύει εξαιρετικά το ύφος και το ήθος της χρωματικής κλίμακας του πλ. του Β΄. Όπως καλά γνωρίζουν όλοι όσοι με παρακολουθούν, αυτό ακριβώς είναι το κέντρο του ενδιαφέροντός μου κι αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι η φυσιολογική σύγχρονη εξέλιξη της βυζαντινής μουσικής: Η δημιουργία κάθετης, αρμονικής διαστάσεως εντός του μουσικού της συστήματος και η βαθμιαία ανακάλυψη της «λανθάνουσας αρμονίας» (ο τόσο εύστοχος αυτός όρος είναι του Μ. Καλομοίρη) των μουσικών της τρόπων. Εδώ ο Θ. Μπόγδανος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, Η αρμονία του, αλλού κάθετη κι αλλού αντιστικτική, αποπνέει πλ. του Β΄ τόσο στα σημεία στα οποία η μελωδία κινείται στο χρωματικό κάτω τετράχορδο όσο και σ΄ εκείνα στα οποία κινείται στο διατονικό άνω τετράχορδο της κλίμακας. Με χαροποιεί ιδιαίτερα ο εμπλουτισμός της συγκεκριμένης playlist του καναλιού μου με ένα τόσο όμορφο τροπικά επεξεργασμένο κομμάτι και με έναν ακόμη εκκλησιαστικό μας συνθέτη που εντάσσεται στην Σχολή της «Βυζαντινής Πολυφωνίας». Ψάλλει η Χορωδία του Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Σοφίας Λονδίνου υπό τη διεύθυνση του Κώστα Μανώρα, τον οποίο οφείλω αφ’ ενός μεν να συγχαρώ για την άρτια απόδοση της Χορωδίας του και τη θαυμάσια δουλειά του εν γένει, αφ’ ετέρου δε να ευχαριστήσω θερμά για τη γενναιόδωρη άδειά του να χρησιμοποιήσω το υλικό του CD του στο κανάλι μου.