Collectiva - Όσο ζω μαθαίνω

Στίχοι/Παρουσίαση: Gan & Sonap
Παραγωγή: Gan
Μίξη: Gan & Sonap

Τα λόγια που ακούγονται στο intro και στο outro είναι από το κείμενο του Κ. Καστοριάδη για την εκπαίδευση.

GAN
Σα μεγαλώνω μες το χρόνο
στο δρόμο που μόνος διάλεξα να βαδίζω
ξέροντας σίγουρα πως ακόμα δεν τελειώνω
απλά μαθαίνω να ισορροπώ στα θέλω
και σ' αυτά που το χέρι μου απλώνω
αν ήσουν δίπλα μου στα δύσκολα
σε θέλω στα καλύτερα στο πλάι μου στα σίγουρα
μάθαμε πως ότι διαχρονικό μας ενώνει βρίσκεται κάπου βαθύτερα
στο χθες μα και στο σήμερα στο αύριο και στο τίποτα
έμαθα την αλήθεια να διαβάζω
στα ανείπωτα λόγια που κρύβονται πίσω απ' τα ρήματα
όσα προσχήματα κι αν βάλεις στο ψέμα σου
θα αναγνώριζα οπουδήποτε τα βαριά σου πάντα βήματα
στραβοπατήματα που πλήρωσα και έμαθα
πως μέσα από τα ψέματα δε βγάζει κάπου ξέχνα τα,
τα βλέμματα μιλάνε πιο ορθά όταν η κατάσταση κάπως ξεφεύγει
έμαθα πως κάθε λέξη θέλει σκέψη πριν βγει στα ανοιχτά και φύγει
πριν αποβεί μοιραίο για κάθε όνειρο που μου ανήκει
έμαθα πως ο δρόμος γίνεται το πιο ωραίο σπίτι
μα κι ο χειρότερος εχθρός αν τον αφήσεις στην τύχη
έμαθα πως απ' τη λήθη βγαίνεις μόνο
αν αρχίσεις να αμφισβητείς των πραγμάτων τη φύση
σε ένα παιχνίδι που δεν έχει λύση όσο ζω μαθαίνω
και μαθαίνω από την κάθε μου ρήξη

ΡΕΦΡΕΝ
Σα μεγαλώνω
το νιώθω να ωριμάζει μαζί μου μέσα στο χρόνο
το χέρι μου κρατάει εμένα μόνο
κρυμμένο πίσω από κάθε χαρά και πόνο
όσο ζω μαθαίνω κι όσο μεγαλώνω θα με δεις να σε σκοτώνω
θα με δεις να μεγαλώνω μέσα σε μια νύχτα μόνο
όσο ζω μαθαίνω μαθαίνω από τα λάθη που πληρώνω

SONAP
Τεντώνεις το σκοινί, κάποτε θα κοπεί
δε σε παίρνει να κάνεις του κεφαλιού σου
είναι ντροπή
πρώτα απ' όλα δε σέβεσαι, δε θα σε σεβαστεί
κανένας αν δεν κάνεις τίποτα στην τελική
λεπτή γραμμή που διασχίζουμε μαζί
ατελείωτες οι νύχτες θα θυμάμαι μια ζωή
αξίζουν πιο πολύ από το κάθε τι
εγώ και η σκέψη μου με παράξενη λογική
λένε «όσο ζω μαθαίνω» δε νιώθω να κοντεύω
κι αυτό είναι ότι καλύτερο που το καταλαβαίνω
δεν επιμένω και ούτε το σκαλίζω
κι αυτή είναι η ιδέα που θέλω να ακολουθήσω
ζω σε ρυθμό και τα λόγια μου ζυγίζω
όσο βαριά και να 'ναι τα πόδια μου δε λυγίζω
με μάθανε οι φίλοι ποιον να υπολογίζω
και οι γνωστοί μου δείξανε ποιον να αποχαιρετήσω
ποτέ σου δε θα μάθεις τι μέσα μου κρύβω
ούτε εγώ θα μάθω το τι κρύβεις βαθιά
μα ότι πιο όμορφο στον κόσμο αντικρίζω
να πρέπει να την ψάχνεις για να ξέρεις πιο πολλά
αλλιώς δε θα 'χε νόημα γάμα τα υπόλοιπα
όσο ζεις μαθαίνεις όλο χτίζεις όνειρα
παντού αναζητάς μέρη και ονόματα
που σου 'δειξαν και σου 'μαθαν τι είναι πραγματικότητα

ΡΕΦΡΕΝ x2

more@

[ErevosCity]

ωραιοι ρε αλανια!!! παραγωγαρα και στιχαρες!!!

[giaourtistomati]

μάθαμε πως ότι διαχρονικό μας ενώνει βρίσκεται κάπου βαθύτερα
στο χθες μα και στο σήμερα στο αύριο και στο τίποτα
έμαθα την αλήθεια να διαβάζω
στα ανείπωτα λόγια πού κρύβονται πίσω απ' τα ρήματα