filmov
tv
Η Κόκκινη Πέτρα - Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος (Bonus track)

Показать описание
Μουσική Ιωάννα Τσουπή
Στίχοι Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος
Τραγούδι Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος & Αλεξία Μπαρμπαλιά
Και να το κύμα, που σωπαίνει.
Σκιές στην άμμο μοναχές
Και δυο κουβέντες, αγάπης φυλακές
Άμμος, κοχύλια, πληγή ανοιχτή
Πως φοβάται στο χάδι ν' αφεθεί
Να βλέπεις το φως, της μοίρας γραφτό
Ένα κύμα να σε φέρνει και πάλι
Εδώ, εδώ, εδώ!
Στο ψηλότερο σημείο
Εκεί που μέναμε εμείς οι δύο
Στο μεταίχμιο του πέφτω ή πετώ
Ο ήχος, η θάλασσα, το ηλιοβασίλεμα κι εμείς
Κι ένας όρκος χαραγμένος σε μια κόκκινη πέτρα
Αγάπης λόγος χαραγμένος βαθιά
Αν χωράει στη καρδιά σου, στάσου δίπλα μου και μέτρα
Κάτι σαν βήμα
Κάτι σαν θάρρος
Μοιάζει αντίο
Μοιάζει με χάος!
Είσαι το κύμα κι είμαι η άμμος
Πως με σκορπάς σε μια μόνο στιγμή
Δως μου το χέρι, ξανά μια νέα αρχή
Δως μου το σώμα που τόσο αγαπούσα
Κι ας πάρει η βροχή τη σιωπή
Γίνε το κύμα να γίνω η ακτή
Κι ας φοβηθούμε
Το πόσο λίγο κρατάνε
Τα χρόνια σ' αυτή τη ζωή
ΖΩΗ
Μη φοβηθείς
Για μας θα υπάρξει μια νέα ζωή, μια νέα αρχή
Πέτρα και όρκος
Λιμάνια στεριά
Πόσο σου μοιάζει η θάλασσα!
Κοίτα το φάρο, μια ξενιτιά
Πόσο σου μοιάζει η θάλασσα!
Μια μουσική εσένα καλεί
Μες στη σιωπή να γίνει η φωνή
Που θα σε φέρει πίσω
Στη δικιά μας ακτή!
Στίχοι Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος
Τραγούδι Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος & Αλεξία Μπαρμπαλιά
Και να το κύμα, που σωπαίνει.
Σκιές στην άμμο μοναχές
Και δυο κουβέντες, αγάπης φυλακές
Άμμος, κοχύλια, πληγή ανοιχτή
Πως φοβάται στο χάδι ν' αφεθεί
Να βλέπεις το φως, της μοίρας γραφτό
Ένα κύμα να σε φέρνει και πάλι
Εδώ, εδώ, εδώ!
Στο ψηλότερο σημείο
Εκεί που μέναμε εμείς οι δύο
Στο μεταίχμιο του πέφτω ή πετώ
Ο ήχος, η θάλασσα, το ηλιοβασίλεμα κι εμείς
Κι ένας όρκος χαραγμένος σε μια κόκκινη πέτρα
Αγάπης λόγος χαραγμένος βαθιά
Αν χωράει στη καρδιά σου, στάσου δίπλα μου και μέτρα
Κάτι σαν βήμα
Κάτι σαν θάρρος
Μοιάζει αντίο
Μοιάζει με χάος!
Είσαι το κύμα κι είμαι η άμμος
Πως με σκορπάς σε μια μόνο στιγμή
Δως μου το χέρι, ξανά μια νέα αρχή
Δως μου το σώμα που τόσο αγαπούσα
Κι ας πάρει η βροχή τη σιωπή
Γίνε το κύμα να γίνω η ακτή
Κι ας φοβηθούμε
Το πόσο λίγο κρατάνε
Τα χρόνια σ' αυτή τη ζωή
ΖΩΗ
Μη φοβηθείς
Για μας θα υπάρξει μια νέα ζωή, μια νέα αρχή
Πέτρα και όρκος
Λιμάνια στεριά
Πόσο σου μοιάζει η θάλασσα!
Κοίτα το φάρο, μια ξενιτιά
Πόσο σου μοιάζει η θάλασσα!
Μια μουσική εσένα καλεί
Μες στη σιωπή να γίνει η φωνή
Που θα σε φέρει πίσω
Στη δικιά μας ακτή!