filmov
tv
Σημάδι - Οι Τελευταίες σελίδες της καταστροφής (Prod.by Sumo beats) [Video art by A.P.M]

Показать описание
Video art by Athina Pavlou Benazi
Raps: Σημάδι
Music production : Sumo beats
Mix-Master :Dimitris Koufoudakis
Ιωάννινα~Νεοχώρι 2021
Δε βιάστηκα να μεγαλώσω,βιάστηκα να ξενερώσω
και πάνω απ'το beat του sumo,
δε με παίρνει να μπω με χιούμορ.
Αφηγουμαι ιστορίες,για να αποκτάς εμπειρίες
κ αν ακούσεις το ραπ μας να νίωσεις τι εννοούμε
όταν λέμε ''κλωτσάμε ευκαιρίες''.
Φοράμε φόρμες,δε μιλάω για τις αθλητικές.
Συναισθηματικές,για πεινασμένες καρδιές ειδικές
Κι είναι, η μοναξιά μας θηρίο,που όλο τριγυρνάει μυρίζοντας
κ αυτό το χάος που όλο φοβάσαι το φτιάξαν οι ανθρώποι,ορίζοντας.
Τις τελευταίες σελίδες της καταστροφής στο wc ξεφυλλίζουμε.
¨Οχι,δεν είμαι να φευγω,είμαι να εξαφανίζομαι.
''Ξεκόλλα'',μου λέει,''η προσπάθεια μετράει'',καθώς απελπίζομαι.
Μα με το πρόταγμα αυτό,των ηττοπαθών,δυστυχώς,δεν ταυτίζομαι.
Δε βλέπω δελτία ειδήσεων,νεκροταφεία συνειδήσεων,
απλώνουνε μες στο σαλόνι σου,τις μπουγάδες των κυβερνήσεων.
Συνήθισες ,λες, και είσαι εντάξει,
περιμένεις στη σειρά των αιτήσεων
κ ίσως να 'λεγες κάτι καλυτερο χωρίς την πίεση των απαιτήσεων.
Κι εγώ κολλημένος ακόμα ονειρεύομαι,μέσα στην ουτοπία.
¨Οτι παρέα την κάνουμε,φευγουμε, από της φτώχειας τη βία.
Της επιβίωσης,την τρομοκρατία.Μαζί την κάνουμε,φευγουμε.
Το νου σου μη δείξεις την αδυναμία.
Σε φτύσαν στα μούτρα και με πανδημία.
Δεν έχει θέση για ΄'σένανε μέσα στα νοσοκομεία.
Πεθαίνεις γιατί είσαι φτωχός,γιατί είσαι αντιπαραγωγικός.
Κάτσαμε λίγο στο σπίτι,όλοι,φυλάσσοντας την υγεία μας.
Τη κάνανε δουρειο ίππο να κλέψουνε όμως την ελυθερία μας.
Υποδεχόμαστε μ αμηχανία το new face του φασισμού.
Αυτη τη φορά ,φορά το μανδύα του δημοσίου αγαθού.
Γράφω λίγο να μου φύγει,λίγο και εσένα επίσης,
τώρα κ οι 2 είμαστε ένοχοι,επειδή ζω,επιδή ζεις.
Για 'μένα θα πουν ειμ ανάρχας,για 'μένα θα πουν είμαι λέσι,
μα αρκεί να μη φύγω μαλάκας,το λέω σαν τον Κοροβέση.
Να φύγω σα τον Καρυωτάκη;Να ξεφύγω κι εγώ σα τον Τάκη;
δε ζητάω προσοχή σα παιδάκι,μη μου λες θα σε δω το βραδάκι.
Αφού το ξερες το'χα ανάγκη,γιατί δεν ήρθες λοιπόν;Και μόνος τα΄'πια
πάλι στα σκαλία,απέναντι απ'το μαγαζί το Γάκη.(Fuck!)
Κι εγώ κολλημένος ακόμα ονειρεύομαι,μέσα στην ουτοπία.
¨Οτι παρέα την κάνουμε,φευγουμε, από της φτώχειας τη βία.
Της επιβίωσης,την τρομοκρατία.Μαζί την κάνουμε,φευγουμε.
Μείναμε πίσω το ξέρω ρε brother,ρε brother αλοιμονο.
Κάθε φορά που κεντάω πονάω ενώ σου γράφω παυσίπονο.
¨Εκοψα τα άστοχα βήματα πια,τα άστοχα βήματα!
Στη πόλη τη βόλτα γιατί ξέρεις,μου κρύβουν τη θέα τα καταστήματα
Οι πελώριες εκείνες βιτρίνες μπροστά απ τα μουσεία του τίποτα,
οι κόρνες,οι φάροι,οι σειρήνες,οι νεκροί στις κερκίδες στα γήπεδα,
φαντάρια που παν καυλωμένα για να φυλάξουνε σύνορα,
ενώ ξέρουν οτι αύριο τους τρώει το τέρας το οποίο φύλαξανε σήμερα.
Μπάινουν στο booth,για τη φήμη,εγώ για την ευθύνη,
εφόσον ακόμα έχει μείνει,μες στο κεφάλι μου μνήμη.
Γενιά μου του χαους,που τρώει στρυχνίνη και άλλα χημικά
σε πορείες απο ένστολα κτήνη,έτσι,για την ανδρεναλίνη.
Δεν ήμασταν γίναμε αγρίμια.Κάτω απ'τα ρούχα συντρίμια,
στολίζουν ωραία τη γύμνια,δε κρύβω ποτέ την ασχήμια.
Είμαστε,χτυπημένοι αδίκως,ρισκάροντας αδιαλέίπτως
το δα το σφάλμα,είναι ολέθριο,ν' αφομοιώνεις το μετριο.
Κι όχι δε λέω πως ζηλεύω το εφήμερο που όλοι γυρεύουν.
Δε μ'έχεις δει να παλεύω.
Μαζί να φεύγουμε,είπα,συνέχεια μόνος μου φεύγω.
Raps: Σημάδι
Music production : Sumo beats
Mix-Master :Dimitris Koufoudakis
Ιωάννινα~Νεοχώρι 2021
Δε βιάστηκα να μεγαλώσω,βιάστηκα να ξενερώσω
και πάνω απ'το beat του sumo,
δε με παίρνει να μπω με χιούμορ.
Αφηγουμαι ιστορίες,για να αποκτάς εμπειρίες
κ αν ακούσεις το ραπ μας να νίωσεις τι εννοούμε
όταν λέμε ''κλωτσάμε ευκαιρίες''.
Φοράμε φόρμες,δε μιλάω για τις αθλητικές.
Συναισθηματικές,για πεινασμένες καρδιές ειδικές
Κι είναι, η μοναξιά μας θηρίο,που όλο τριγυρνάει μυρίζοντας
κ αυτό το χάος που όλο φοβάσαι το φτιάξαν οι ανθρώποι,ορίζοντας.
Τις τελευταίες σελίδες της καταστροφής στο wc ξεφυλλίζουμε.
¨Οχι,δεν είμαι να φευγω,είμαι να εξαφανίζομαι.
''Ξεκόλλα'',μου λέει,''η προσπάθεια μετράει'',καθώς απελπίζομαι.
Μα με το πρόταγμα αυτό,των ηττοπαθών,δυστυχώς,δεν ταυτίζομαι.
Δε βλέπω δελτία ειδήσεων,νεκροταφεία συνειδήσεων,
απλώνουνε μες στο σαλόνι σου,τις μπουγάδες των κυβερνήσεων.
Συνήθισες ,λες, και είσαι εντάξει,
περιμένεις στη σειρά των αιτήσεων
κ ίσως να 'λεγες κάτι καλυτερο χωρίς την πίεση των απαιτήσεων.
Κι εγώ κολλημένος ακόμα ονειρεύομαι,μέσα στην ουτοπία.
¨Οτι παρέα την κάνουμε,φευγουμε, από της φτώχειας τη βία.
Της επιβίωσης,την τρομοκρατία.Μαζί την κάνουμε,φευγουμε.
Το νου σου μη δείξεις την αδυναμία.
Σε φτύσαν στα μούτρα και με πανδημία.
Δεν έχει θέση για ΄'σένανε μέσα στα νοσοκομεία.
Πεθαίνεις γιατί είσαι φτωχός,γιατί είσαι αντιπαραγωγικός.
Κάτσαμε λίγο στο σπίτι,όλοι,φυλάσσοντας την υγεία μας.
Τη κάνανε δουρειο ίππο να κλέψουνε όμως την ελυθερία μας.
Υποδεχόμαστε μ αμηχανία το new face του φασισμού.
Αυτη τη φορά ,φορά το μανδύα του δημοσίου αγαθού.
Γράφω λίγο να μου φύγει,λίγο και εσένα επίσης,
τώρα κ οι 2 είμαστε ένοχοι,επειδή ζω,επιδή ζεις.
Για 'μένα θα πουν ειμ ανάρχας,για 'μένα θα πουν είμαι λέσι,
μα αρκεί να μη φύγω μαλάκας,το λέω σαν τον Κοροβέση.
Να φύγω σα τον Καρυωτάκη;Να ξεφύγω κι εγώ σα τον Τάκη;
δε ζητάω προσοχή σα παιδάκι,μη μου λες θα σε δω το βραδάκι.
Αφού το ξερες το'χα ανάγκη,γιατί δεν ήρθες λοιπόν;Και μόνος τα΄'πια
πάλι στα σκαλία,απέναντι απ'το μαγαζί το Γάκη.(Fuck!)
Κι εγώ κολλημένος ακόμα ονειρεύομαι,μέσα στην ουτοπία.
¨Οτι παρέα την κάνουμε,φευγουμε, από της φτώχειας τη βία.
Της επιβίωσης,την τρομοκρατία.Μαζί την κάνουμε,φευγουμε.
Μείναμε πίσω το ξέρω ρε brother,ρε brother αλοιμονο.
Κάθε φορά που κεντάω πονάω ενώ σου γράφω παυσίπονο.
¨Εκοψα τα άστοχα βήματα πια,τα άστοχα βήματα!
Στη πόλη τη βόλτα γιατί ξέρεις,μου κρύβουν τη θέα τα καταστήματα
Οι πελώριες εκείνες βιτρίνες μπροστά απ τα μουσεία του τίποτα,
οι κόρνες,οι φάροι,οι σειρήνες,οι νεκροί στις κερκίδες στα γήπεδα,
φαντάρια που παν καυλωμένα για να φυλάξουνε σύνορα,
ενώ ξέρουν οτι αύριο τους τρώει το τέρας το οποίο φύλαξανε σήμερα.
Μπάινουν στο booth,για τη φήμη,εγώ για την ευθύνη,
εφόσον ακόμα έχει μείνει,μες στο κεφάλι μου μνήμη.
Γενιά μου του χαους,που τρώει στρυχνίνη και άλλα χημικά
σε πορείες απο ένστολα κτήνη,έτσι,για την ανδρεναλίνη.
Δεν ήμασταν γίναμε αγρίμια.Κάτω απ'τα ρούχα συντρίμια,
στολίζουν ωραία τη γύμνια,δε κρύβω ποτέ την ασχήμια.
Είμαστε,χτυπημένοι αδίκως,ρισκάροντας αδιαλέίπτως
το δα το σφάλμα,είναι ολέθριο,ν' αφομοιώνεις το μετριο.
Κι όχι δε λέω πως ζηλεύω το εφήμερο που όλοι γυρεύουν.
Δε μ'έχεις δει να παλεύω.
Μαζί να φεύγουμε,είπα,συνέχεια μόνος μου φεύγω.
Комментарии