Άτιτλο - Soulbro (Στίχοι)

Υπάρχουν μερικές φορές που αναρωτιέμαι που βαδίζω στη ζωή
και κρατιέμαι μη μου φύγουνε τα δάκρυα, με πάρει από κάτω,
δεν αξίζει ο εαυτός μου να πάει στον πάτο,
γύρω μου συνέχεια ακούω και βλέπω πολλά,
οι περισσότεροι δείχνουν να περνάνε καλά
και τότε αρχίζω την αναζήτηση,
ψάχνω βαθιά μες τη ψυχή μου μα χωρίς απήχησή,
προβλήματα πολλά με άγχος φορτωμένος,
όλοι από πάνω μου να μου λένε είμαι χαμένος.
Πνίγομαι και δεν μπορώ, θέλω ν’ αντιδράσω,
τα βαρέθηκα όλα πια και θα ξεσπάσω.
Αλίμονο σ’ αυτόν που τότε θα βρεθεί
που θα νομίζει, μπορεί να διαμαρτυρηθεί,
γιατί έχω πάρει φόρα και δεν σταματάω,
μέσα στα μάτια σας κοιτώ, επίμονα ρωτάω.
Πείτε μου όλοι εσείς που τα ξέρετε καλά
που νομίζεται πως όλα μου ‘χουν έρθει βολικά,
τώρα που ‘μαι μόνος και απελπισμένος
είναι δυνατόν να ‘μαι ευτυχισμένος.

Κι ότι τώρα εφαρμόζω ότι μου διδάξαν
κι αν νομίζεται ότι τη ζωή μου φτιάξαν
είστε λάθος φωνάζω πικραμένος
μα το ξέρω πως για σας είμαι πάλι γραμμένος.
Όμως δεν πρόκειται να κάνω πίσω
απ’ την ψυχή μου δύναμη πάλι θα αντλήσω,
δεν αξίζει άλλο ποια να σας δίνω σημασία
χαμένα κορμιά, χωρίς καμιά αξία.
Δεν αισθάνομαι ότι είμαι χαμένος
μα ούτε νιώθω ότι είμαι κερδισμένος,
δεν ανήκει το μυαλό μου σ’ αυτή την κοινωνία
προσπαθώ να κρατηθώ μακριά απ’ την αδικία,
τα χαστούκια της ζωής είναι πολλά
και αυτό όλοι εσείς το γνωρίζεται καλά,
μην κοιτάτε όπως λέτε πως δεν είμαι μεγάλος
αυτά που πέρασα εγώ δεν έχει νιώσει άλλος,
τα πάντα γύρω μου με αηδιάζουν
δεν μπορώ άλλο τα ψώνια που φωνάζουν
για κατεστημένα αρρωστημένα και ιδεολογίες
μια ζωή παγιδευμένη μες τις ίδιες ιστορίες.

Δεν υπάρχει καλύτερη ζωή
όλοι οδηγούμαστε στην καταστροφή,
δεν είναι λύση εχθρούς να πολεμάμε
η ζωή είναι ένα δώρο που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Όλοι κοιτάζουν τα συμφέροντα τους,
να γεμίζουν την κοιλιά τους, να φοράνε τα καλά τους,
τη κι αν πεθαίνεις σε μια γωνιά
σε προσπερνάνε δίχως μια ματιά.
Γι’ αυτό κι εγώ προχωράω μόνος
όσο κι αν είναι αφόρητος ο πόνος,
τις πόρτες κλείνω δίχως ενοχή
την πορεία μου χαράζω πάλι απ’ την αρχή.
Χωρίς τύψεις, φόβο και πάθος,
κατάλαβα πια ότι όλα είναι λάθος,
τα μέτρα πια χαθήκαν, όρια δεν υπάρχουν
αναμένω τα εμπόδια που σύντομα θα ‘ρθουν.