MP - 'İzole Yaşamaktan Nasıl Kurtulabilirim?' Sorusu

İNTERNET SİTEM:

INSTAGRAM:

VOICE HESABIM:

FACEBOOK GRUBUMUZ:

DESTEK OLMAK İÇİN:

ELİŞİ ÜRÜNLERİMİZ:

FİLMİMİZ HAKKINDA BİLGİ İÇİN:

KİRLİ12 NETWORK KANALLARIMIZ:

YOUTUBE ÜYESİ OLARAK PODCASTLERE ERKEN ERİŞİM:

[efe_aydal]

Videolara & Podcastlere erken erişim sağlamak, podcast için soru sormak, film önerisinde bulunmak, ve sitemizde sponsor olarak yazılmak için videonun altındaki KATIL butonuna basarak bilgi alabilirsiniz.

Kirli 12 Network Kanallarımız: efeaydal.com/kirli12

LBRY kanalımızdan video ve podcastleri (para vermeden) 1 gün önceden seyretmek için ayrıntılı bilgi:

[ugurbasural]

İzole olma durumum liseden beri durmaksızın devam ediyor. Artık yeni insanlarla tanışmaya bile çalışmıyorum. Sosyal medyada bile asosyal hale geldim. Bu durumdan dolayı duyduğum tek endişe ise gençliğimi hep böyle yalnızlık içinde harcamak. Bu cidden aşırı can sıkıcı bir durum.

[davutsakalli]

Gençken bu konuları kafama çok takmıştım. Boş takıntı işte. Okul bitince insanlardan daha da uzaklaştım. İş ortamı da olmadı. Ufak çaplı depresyonlara girdim. Sonra hiç bir şeyi umursamamaya başladım. Kitaplarla tanıştım. Keşke çok daha önce tanışsaydım. Kitap okudum. Hobilerle uğraştım. Blog yazdım, Yayınlamadığım yüzlerce şarkı yazdım. Kafam rahatladı. O sosyal medyada insanlarla çoğu zaman kavga eden de benim aslında. Kırk yaşına varmadan huysuz ihtiyara döndüm :)) Ne yapayım? Bu da benim bu dünyaya isyanım...

[Hero-rxkd]

Ben tek başıma dolaşmaktan zevk almıyordum.birer birer başladım gezmeye.insanlar tip tip bakıyor sanki yanlış bişey yapıyormuşum gibi.sonradan alışmaya başladım tek başıma gidiyorum denize karşı kendimi ve dünyayı dinliyorum.herkese tavsiyemdir.bunları yaptıktan sonra insanlar içine girmiş oldum arkadaşlarım oldu.dünyaya insanların belden aşagı, boş muhabbetlerini izlemeye mi geldik yoksa dünyanın tadını çıkarmaya mı...

[atarisalonu]

Efe Aydal'ın geek, nerd ve animeci hikikomori hayranları için tanışma ve dostluk gurubu kurulsun. izmirde bir çiftlik satın alıp buluşalım. Kendi kültümüzü oluşturup müritleri kendi arasında evlendirip çoğalalım yoksa soyumuz tükenecek.

[br.]

Arkadaş ve çevrem olmasına rağmen, izole yaşamayı seçtim. Ve bu durumun bana getirisi hatta, kendime ayırdığım zaman sayesinde büyük ölçü de yol kat ettim. Açıkcası bir çevreden fayda gelmiyorsa, belli bir plan üzerine izole yaşamdan yanayım.

[cahiiil]

Ortam yap demesi kolay ama yapması çok zor.
Bendeki temel sorunlar:
1- Ortama nasıl gireceğini ve nasıl davranılması gerektiğini bilmemek.
2 - Anlatacak şey bulamamak
PC bağımlılığından mütevellit hiçbir şey yaşamadığım için anlatacak bir şeyin de olmaması
3 - Ayıp gibi bazı kavramların saçma gelmesi ve kafamda oturmaması ama bunları yapmaz isem toplumdan dışlanmam. Misal arkadaşlarla oturuyoruz 4 kişiyiz onlar istiyor ki kafeye gidelim 3 4 saat oturalım, 1 2 saat oturuyorum iyi tamam ama sonra sıkılıyorum, o an izin alıp kalkmak istiyorum işte yok ayıp olur daha oturuyorduk falan aşırı zırva geliyor.
4 - Utangaçlık
Bide tercih etmemek var. Mesela kötü veya sıkıcı bir ortamdaysam ya amk burda mal mal oturacağıma şimdi evde mis gibi BF1 veya Witcher 3 oynardım diyorum... Ama sonra bir gün bir yerde yalnız başıma otururken bakıyorum, millet sevgilisini almış koluna birlikte sohbet ediyorlar, geziyor, egleniyorlar... Çok özeniyorum ama sosyal olmak da istemiyorum keşke hem sosyal olmayıp hem de kolayca kız arkadaş veya arkadaş yapabilsem.

[ejay]

Herkesin kartviziti olmalı bence. Ayaküstü tanıştığın ve sonra bulamadığın önemli insanlar olabiliyor.

[berke]

Ben de üniversiteyi bitirdim, stajımı tamamladım, şimdi askere gidiyorum. Dönüşte yurtdışında master'a gidicem. Hep kendimi avuttum dedim ki aa lisede olmadı ama üniversitede kesin arkadaş bulurum. Aa üniversitede olmadı, olsun, iş arkadaşlıklarından yürürüm falan filan. Ama hiçbirisi olmadı. Yıllardır kafa dengim insan bulamadım. Artık kendimi kandırmayı bıraktım. Artık yalan yok avutmak yok. Artık ölene kadar yapayalnız kalacağımın farkındayım. Bunu fark ettikten sonra bir süre depresyona girdim. Şu an o depresyon aşamasından yavaş ama emin adımlarla çıkıyorum. Çünkü hobilerimi keşfettim. Mesela siyasi ve hukuki konulara aşırı ilgim var (zaten mesleğim.) Onun dışında tarih ve bilim hakkında araştırmalar yapmayı da seviyorum. Uzun zamandır ara vermiş olduğum elektro gitarı tekrar çalmaya başladım. Şu gitar gerçekten de dopamin deposu. Bir de başka bir yanlışım oldu. Yalnız kaldım, yalnızlıktan kurtulmam lazım diyerek salak salak insanlarla, beni hiç mutlu etmeyen ve de kafa yapımın uyuşmadığı insanlarla arkadaşlık yaptım. Bu beni çok mutsuz etti. Şu anda fark ettim ki, saçma sapan insanlarla arkadaş olacağına, yapayalnız kal daha iyi. Şu anda artık arkadaş kız arkadaş vs. aramayı bıraktım (zaten hiç olmamıştı ki). Artık yalnız ama hobilerle dolu ve dışarıdan çok mutsuz gibi görünen ama gerçekte pek mutsuz olmayan bir hayat yaşayacağım.

[shaman]

Biraz uzun yazcam ama bizim kafada insanların ortak problemi bu bence aslında batı avrupada bizim kafaya yakın sayılır ama sosyal ortamın rahatlığı maddi refah seviyesi ve herkesin bir hobisinin olması onların sosyalleşmesini biraz olsun sağlıyor yalnız bu saydıklarım ülkemizde yok malesef yinede gücümüzün yettiğince birçok kursa yazılmalıyız gerçekten neyi istiyorsak, bu sosyalleşmemizi sağlamasa bile hayat bileyle uğraşma ile geçer, basketbol oynuyorum dengesiz birsürü adam kaynıyo etraf birçok insanla tanışıyorsun çoğuyla bir daha konuşmuyorsun ama bir tanesiyle arkadaşlık devam ediyor ingilizce kursuna gittim müthiş ortam ama kurs bitiyo ve herkes bir havada ama bir tanesiyle yine devam ediyo dostluk yani demek istediğim şu sürekli faal olmak lazım 30 kişiden 5 iyle konuşursun 4 ü ile küsersin 1 i kalır veya kalmaz kafa dengi değilse o biri sadece hangi hobiniz tutuyorsa onu yapacakken buluşursunuz cidden bende tam kafa dengi insan bulamadım hele birde kız bulma işini yıllardır bıraktım nezamn tanışsam yeni bir kızla pişmanlık hissi oluyo sırf iç güdüm bunu istiyor diye artık ruhsal isteklerden umudum kalmadı işsiz kaldığım için çevreminde azaldığını fark ediyorum artık depresyon evresini bile atlattım umursamazlık evresindeyim uzun zamandır boş kalabalığın içinde yalnız hissetceğime gerçek yalnızlığı yaşıyorum şunuda biliyorum dostlarım biz sosyal canlılarız bu şekilde içgüdüsel olarak mutlu olamayız kitaplarla hayvalarla internetle kendimizi kandırırız anca, son zamanlar bende uygulayamasamda umudumuzu kaybetmememiz ve ev içindeki bitkisel yaşamımızı bırakmamız lazım yarın çık ve neyden zevk alıyosan ona başla paran varsa kursa yazıl yoksa beleş yapılabilcek hobilere yönel yap be bişeyler nedeyim esenlikler🙂

[ZeynepC]

izoleyim ama şikayetçi değilim. çevremde arkadaş bulmakta sıkıntı çekmedim. ama tercihim bu yönde değil. yanı tek takılmak arada arkadaş ortamına girmek. bazen aylarca girmem. bana kötü gelmiyor. depresifte değilim. aksine. açıkcası bir çok insanla muhatap olmaktansa tek başıma takılmayı tercih ediyorum. hani insan sevmeyen biri de değilim. hatta bir çok zaman "sosyal" olmaya zorlandığımı da söyleyebilirim.

[ayyldzturk]

Sadece yalnızken mutlu oluyorum .Ailemden birini bile özlemiyorum .

[Wioth]

Abi seni gerçekten çok seviyorum bu yorumumu görmeyeceğini düşünüyorum ya da kâale almayacağını. Ama kendimi sana çok benzetiyorum. Sen benim, istediklerini başarmış ve artık böyle sorunları olmayan halim gibiymişsin gibi hissediyorum. Neyse sadece bunu demek istedim. Seni seviyorum.

[turuncufruko]

Yaşadığım şeyleri videonun ilk yarısında %95 tutarlı anlattın abi.

[KaRaCa]

Arkadaşlar kendimden yola çıkarak söyleyeceğim. Çoğunlukla İnsanlardan kendimizi izole etmemizin en büyük sebepleri; karakterimiz ve sonrasında yalnızken yaptığımız aktivitelerin alışkanlığı altına girmek. Yani dış etkenlerin etkisi çok küçük. (istisnalar vardır tabiki) Sebebini bazen gerçekten diğer insanlar olarak algılıyoruz fakat derinlerde yatan arzularımızı keşfedince işin rengi değişiyor...

[aydemir]

Bende öyle bir şanssızlık var ki ne okulda ne dershanede arkadaş edinemiyorum, edinsem bile karantina olsun tatil olsun hemen bitiyor ki bunlardan da hayır gelmeyeceğini biliyorum. Üniversitede dediğin gibi full pozitif, hobilerimi kasıp çevre edinmeye odaklanacağım.

[canadiancaptain]

Yabancı dil tavsiyen çok isabetli. Bir hobi, ve beceride de profesyonelleşme tavsiyen de gayet isabetli. Yabancılarla dostluk çok kalıcı olmuyor abi. Avrupalılara özellikle. Ukraynadayım evliyim. Ukrayna'da ve bekarken çok süper takılıyordum. Şimdi standart aile hayatımız var.

[cembasoglu]

Tek ben böyleyim zannediyordum yalnız değilmişim 🥺

[reptalianruffy]

Bir discord sunucusu açarsan gerçekten iyi olabilir diye düşünüyorum Efe abi. Yine de buna emek ve zaman harcayacağın için sorumluluk almak istemezsen de saygı duyarız.

[burakcancetin]

"Yalnız ve mutlu insan yoktur. Varsa da dümdüz yalnız olduğu için değil, taraflardan, çıkar savaşlarından sıyrılıpta yalnız kaldığı için mutludur, çok kötü olandan az kötü olana geçtiği için mutludur. Kötünün iyisini yaşıyordur ama yine kötü durumdadır. Çünkü insan sosyal bir varlıktır. Yalnız insan, eksiktir, yarımdır."

Yaşam El Kitabı
1. Bölüm: Düşünmeyi Düşünmek

Cidden aynı kafadayız abi