Κάστρο Θερμησίας

Показать описание

Ιδρυτής του κάστρου ήταν ο Θεόδωρος Σγουρός, πατέρας του Λέοντα Σγουρού ο οποίος αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς αυτόνομου βασιλείου στα δύσκολα χρόνια της Δ’ Σταυροφορίας και αυτοκτόνησε έφιππος πέφτοντας από τον βράχο του Ακροκορίνθου.

Το 1210 καταλήφθηκε από τους Φράγκους. 100 περίπου χρόνια αργότερα πέρασε στα χέρια των Καταλανών. Οι Βυζαντινοί το 1388 μέχρι το 1394 ήταν ξανά κυρίαρχοι αυτού του κάστρου όπου και το παρέδωσαν στους Ενετούς οι οποίοι το κράτησαν μέχρι το 1537. Από τότε και μετά έπεσε στα χέρια των Τούρκων αλλά δε φάνηκε να έχει κάποια ιδιαίτερη χρησιμότητα τα επόμενα χρόνια.

Η τοποθεσία του είναι άκρως οχυρή λόγω των κατακόρυφων βράχων. Ουσιαστικά υπήρχε μόνο ένα τρωτό σημείο από την πλευρά της Θερμησίας όπου εκεί υπήρχαν ψηλά τείχη για προστασία.

Σε μια έκθεση του καπιτάνου του Ναυπλίου Νικολάου Τζουστιανη από το 1525 αναφέρεται ότι το κάστρο είναι τόσο ασφαλές ώστε μόλις δύο άτομα ήταν αρκετά για τη φρουρά του: ο φρουραχος Φραντσέσκο Μπολντού και ο ιππότης Ιερώνυμος, οι οποίοι είχαν διοριστεί σε αυτή τη θέση για 100 χρόνια! Αυτό βέβαια θα μπορούσε να σημαίνει πως πλέον η περιοχή είχε παρακμάσει για τους Ενετούς και δεν υπήρχε λόγος να έχουν μεγαλύτερη φρουρά εκεί. Άλλωστε 12 χρόνια αργότερα το κάστρο αλώθηκε.

The Founder of this castle was Theodoros Sgouros, father of Leo Sgouros who declared himself king of an autonomous kingdom during the difficult years of the Fourth Crusade and committed suicide by falling from the rock of Acrocorinth on horseback.

In 1210 it was occupied by the Franks. About 100 years later it passed into the hands of the Catalans. The Byzantines in 1388 until 1394 were again sovereigns of this castle where they handed it over to the Venetians who held it until 1537. From then on it fell into the hands of the Turks but did not seem to have any particular use in the following years.

Its location is highly fortified due to the vertical cliffs. Essentially there was only one vulnerable point on the Thermisia side where there were high walls for protection.

A report by the captain of Nafplio, Nicolaos Giustianis, from 1525 states that the castle is so secure that only two people were enough to guard it: the guard Francesco Boldu and the knight Hieronymus, who were appointed to this position for 100 years ! This of course could mean that the area had now declined for the Venetians and there was no reason for them to have a larger garrison there. After all, 12 years later the castle was conquered.