filmov
tv
Ματούλα Ζαμάνη - Το μονοπάτι & Περσεφόνη; @ Volvi Camp Festival, 05/07/2014

Показать описание
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κλείνει την 3η και τελευταία μέρα του 1ου Φεστιβάλ Δήμου Βόλβης στον Σταυρό.
Το μονοπάτι
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος & Γιώργος Γιαννακόπουλος & Χρήστος Γιαννακόπουλος
Μουσική: Γιώργος Μουζάκης
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Μπελίντα & Τρίο Κιτάρα & Ελένη Λαμπίρη, Έλσα Λάμπο
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Περσεφόνη;
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μάρθα Φριντζήλα
Στα ίσα και στ' ανάποδα φωνές στον ύπνο μου άκουγα.
Αυτί μου πλανημένο στον Άδη κατεβαίνω.
Κατεβαίνω σα νυφούλα που 'χασε το μάγκα της,
ωχ! ωχ! ω! το λούσο και τα φράγκα της.
Είναι σπηλιά, είν' όαση, σβησμένη τηλεόραση.
Ωχρή σαν το λεμόνι, στου Ήφαιστου τ' αμόνι
κλαίω και παρακαλάω: "Να γεννηθώ δεν πρόφτασα,
ωχ! ωχ! ω! ζωή μου δεν σε χόρτασα".
Και να' σου πλησιάζουνε ανδρείκελα που μοιάζουνε.
Περίεργα κοιτάνε μα δε με βοηθάνε.
"Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου όπως κάναμε όλοι μας,
ωχ! ωχ! ω! γαμώ το πορτοφόλι μας".
Το μονοπάτι
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος & Γιώργος Γιαννακόπουλος & Χρήστος Γιαννακόπουλος
Μουσική: Γιώργος Μουζάκης
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Μπελίντα & Τρίο Κιτάρα & Ελένη Λαμπίρη, Έλσα Λάμπο
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Περσεφόνη;
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μάρθα Φριντζήλα
Στα ίσα και στ' ανάποδα φωνές στον ύπνο μου άκουγα.
Αυτί μου πλανημένο στον Άδη κατεβαίνω.
Κατεβαίνω σα νυφούλα που 'χασε το μάγκα της,
ωχ! ωχ! ω! το λούσο και τα φράγκα της.
Είναι σπηλιά, είν' όαση, σβησμένη τηλεόραση.
Ωχρή σαν το λεμόνι, στου Ήφαιστου τ' αμόνι
κλαίω και παρακαλάω: "Να γεννηθώ δεν πρόφτασα,
ωχ! ωχ! ω! ζωή μου δεν σε χόρτασα".
Και να' σου πλησιάζουνε ανδρείκελα που μοιάζουνε.
Περίεργα κοιτάνε μα δε με βοηθάνε.
"Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου όπως κάναμε όλοι μας,
ωχ! ωχ! ω! γαμώ το πορτοφόλι μας".