0-100 σειρένε- Κι ας μη νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα (unmixed)

Показать описание

Το κομμάτι αυτό είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσες και όσους μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω να αντιστέκομαι ενάντια σε αυτόν τον σάπιο κόσμο που μας θέλει υποταγμένες/ους.

απαλλοτροιωμενο μπιτ
/μίξη(?)/βίντεο : 0-100

αλλη μια μερα αφηνω τη ζωη μου να κυλαει
μεσα απο τις ροδες του λεωφορειου
αλλη μια μερα το ρολοι με κυνηγαει
και το αγχος περπαταει σε διαδρομο γυμναστηριου

χαμενες ωρες χαμενες σκεψεις
ολο ρωτανε που χανεσαι
απο το σωμα σου θελεις να τρεξεις
ειναι τοσα αυτα που αισθανεσαι

τα ιδια και τα ιδια δεν συμβαινουν
αλλα οι ωρες με την ιδια ματαιοδοξια φευγουν
να λεμε την αληθεια το μισος μεγαλωνει
κι εχω βαρεθει αυτο το μεσα να παγωνει

αλλη μια μερα λοιπον
οι σερβιτορες ειναι θυματα των αφεντικων
κι οι μεταναστριες ζητανε νουροφεν κι ενα ταμπον
απο τα κολαστηρια των γυναικειων φυλακων

μα φωναζουν τα τερατα ακου:
γινομαστε μαυρα πουλια
κι ας μη νικησουμε ποτε
θα βαζουμε παντα στη πολη φωτια

Φωνάζουν τα τέρατα άκου
Τη πολη γυρνάμε ξανά
Κι ας μη νικήσουμε ποτέ
πάντα πολεμάμε ότι μας πονα

μπορει η ζωη να κυλαει γοργα
και πισω να τρεχουμε ζαντα
μπορει απ τα μπατζακια να μη πεφτουν λεφτα
παρα μονο κουτακια με χαπια

μπορει να παγωνει η καρδια μας
απο τη βια της πατριαρχιας
και να μαστε αχαρες αδειες σκιες
με ενα κρασι στο αβατο της πλατειας

Κ εχουμε την αναγκη να μοιραστουμε τον πονο
Κ έχουν την ανάγκη μες το μπιτ να ακούσουν πονο
Κ έχω μια ανάγκη με τον πόνο να μαλώνω
Αλλά κοίτα δεν ματωνω

Πάλι καλά
έχουμε ο ενας την αλλη
λίγα ψιλά και τριμμένο καπνο
μετά απ το 8ωρο έχει αλεο

Το δισκο σου φερνω καπελο
η πιο κακη γκαρσονα ειμαι εγω
και δεν χαμογελάω πάρα μόνο αν θέλω
η αν έρθουν οι φίλες να δουν ότι ζω

Σκατα στα σκατενια αφεντικά στη φτώχια
απαντάμε με αγχολυτικα
τα συντροφιά που έχουν ανοιχτή μια αγκαλιά
Και τη γάτα που με απορία κοιτα

Στροβιλίζομαι
κάπου μεταξύ απόγνωσης η θλιψης
Δεν είναι αυτή ζωή ζωή σημαίνει οι εκρήξεις
μπαλκόνια σε παραθαλάσσιες καταληψεις