Πίσω απ' τη μάσκα που φοράς

Πίσω απ' τη μάσκα που φοράς,
σ' ένα διάδρομο σε είδα να ψωνίζεις.
Κάτι γυρεύεις, προχωράς.
Μια βιαστική ματιά να ρίξεις δεν γυρίζεις.

Αυτή η μάσκα που φορώ
από τα μάτια σου δεν μ' έχει προστατεύσει,
που τα κοιτάζω και νοσώ,
μπρος στα δημητριακά ποιος να με νοσηλέψει;

Βαρύς Χειμώνας έχει πέσει στην ψυχή μου.
Κι εσύ η Άνοιξη που ανθίζει καθετί.
Μία ματιά σου θα ορίσει τη ζωή μου.
Θα 'σαι η φλόγα στης καρδιάς μου το κερί,
στη γη μονάχα εσύ.

Ένα, μόνο ένα, δικό σου βλέμμα, αρκεί.

Πίσω απ' το ράφι που κοιτάς,
στέκομαι αόρατος, το άλλο σου μισό, μα...
Να 'μουν η ζύμη που κρατάς,
φτιαχτήκαμε να ζυμωθούμε σώμα-σώμα.

Έβαλα απορρυπαντικό
μες το καλάθι πλάι στην κρυφή ελπίδα
που έχω μήπως και σε δω,
στα χέρια μου χωρίς τη μάσκα για ασπίδα.

Μικρό παιδί που θέλω μπάλα για να παίξω,
μια πιθανότητα πολύ μηδαμινή.
Αν μου ορίσεις την αγάπη θα παλέψω.
Είναι η έννοια πολύ προσωπική,
για να 'μαστε μαζί.

Ένα, μόνο ένα, δικό σου βλέμμα, αρκεί.

Πίσω απ' τη μάσκα που φοράς,
σ' ένα διάδρομο σε είδα να ψωνίζεις.
Πληρώνεις, βγαίνεις, προχωράς
και κάθε όνειρο για μας έτσι γκρεμίζεις.

Όμως εδώ θε να γυρνώ,
ίδιο διάδρομο, ίδια ώρα, ίδια μέρα,
μέχρι μαζί σου να ξυπνώ,
να μοιραζόμαστε την κάθε καλημέρα.