Adeio Skhniko FF.C H APEILH HD

Adeio Skhniko apo to cd H Apeilh twn FF.C (FortiFied Concept)
Mousikh : Dhmhtrhs Petsoukhs
Stixoi : Kwstas Kourmentalas , Dhmhtrhs Petsoukhs
Skhnothesia : Dhmhtrhs Swstas
Diskografikh:PolyGram
Fwtografia : Kwstas Stamoulhs

[Xigbar]

Όταν η μέρα τελειώνει και μένω πάλι μονάχος
κάνω βουτιά στο σκοτάδι, ναι, σε άγνωστο βάθος
Το μυαλό μου θολώνει και μένει μόνο το άγχος
Αν όντως βρήκα το σωστό ή μήπως έκανα λάθος

Άλλη μια μέρα τελειώνει άλλη μια μάχη αρχίζει
Το παρόν με πληγώνει και το μέλλον φοβίζει
Οι σκέψεις συνεχίζουν πάλι να ματώνουν το μυαλό μου
και είναι τόσοι αυτοί που δήθεν νοιάζονται για το καλό μου

Έτσι στο ψέμα βάζω τέρμα, στα δήθεν βάζω παύση
το χαμόγελο έχει παγώσει, μα το μυαλό μου δεν έχει ξεχάσει
Κι όμως για μια στιγμή νιώθω να αγγίζω όσα έχω χάσει
σε μια ύστατη προσπάθεια το μυαλό μου να αποδράσει

Πως γίνεται κι όλα κινούνται γύρω μου σε γρήγορο ρυθμό
νιώθω τόσο μόνος, και το μέλλον μου ψάχνω να βρω
και αντιδρώ να βρω πως να σωθώ πατώντας στο κενό μπορώ
το όνειρο απατηλό σαν πτώση στο γκρεμό...

Στο γκρεμό..
Μοιάζει να πέφτω σ' ένα ατέλειωτο κενό
Πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό
Στο γκρεμό..
Μοιάζει να πέφτω σ' ένα ατέλειωτο κενό
Και είμαι ακόμα είμαι ακόμα εδώ

Στο γκρεμό, μοιάζει να πέφτω σ' ένα ατέλειωτο κενό
σαν θηλιά στο λαιμό, κανένα περιθώριο
Η μοναξιά πισώπλατα και ύπουλα χτυπά
πρέπει να βρω τρόπο κάπως να σπάσω τα δεσμά

Σου χει τύχει ποτέ να νιώθεις μόνος μέσα στο πλήθος
παρέα όμως στίχος κι ο ήχος, της ψυχής μου σαν μύθος
που πλάθεται για να εξηγήσει το ανεξήγητο
να βρει την έξοδο στο λαβύρινθο

Έτσι κι εγώ διέξοδο, βρίσκω μέσα από τη μουσική,
Απόγνωσης κραυγή πρόκειται να ακουστεί
Στη ζωή στο σχολείο κάθε μάθημα είναι πολύτιμο
κι αν δεν το πιάσεις με την πρώτη πληρώνεις το αντίτιμο

Μόνος με τις φοβίες αντιμέτωπος, με όλα σου τα λάθη
σε κυριεύει η μοναξιά, ο ήλιος έσβησε, εχάθη
Σκοτάδι παντού, φοβάσαι στο μέλλον τι θα γίνει
Ποιος είναι αυτός που φταίει και ποιος αυτός που θα σε κρίνει?

Αφού της μοναξιάς το μονοπάτι διαλέγεις σα μέσο διαφυγής
το κάνω κι εγώ κάποιες φορές, μα κάποτε θα κουραστείς
Σε κάθε λύπη και σε κάθε χαρά, παραμονεύει η μοναξιά
σε ξεγελά, στην αρχή φαίνεται γλυκιά, όμως μετά...
Αφιλόξενη και πικρή, μεταμορφώνεται σε εξορία
αλλάζει πρόσωπο ξαφνικά, τώρα μοιάζει με τιμωρία,

Μα τι ειρωνεία, έπεσες στην παγίδα ναι αντιστράφηκαν οι ρόλοι
όμως δυστυχώς χάνουμε όλοι...

Στο γκρεμό...