14 Ο ζωγράφος

ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ - Ο ΜΙΚΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ - 14 Ο ζωγράφος

Αληθινά όμορφοι πίνακες, ειλικρινά ζω για να γράφω
Αρμονικά κοσμούν ορίζοντες, αγαπάω το ζωγράφο
Άσε τη φαντασία και το πινέλο σου να οργιάσει
Με ένα τεράστιο ατελιέ η Γη θα δεις, πως πα να μοιάσει
(Χ2)

Ψάχνω να βρω μια ακτή, να ‘χει πολύχρωμες πέτρες
Χιλιάδες του κόσμου τοπία κι εκατομμύρια οι τέμπερες
Παραταγμένοι θαυμάσιοι καμβάδες, ο ένας δίπλα στον άλλο
Ερασιτέχνες μικροί μαθητές, κοιτάμε με δέος το μεγάλο
Βαθυγάλανοί ωκεανοί, θαλασσί τυλίγει το χάρτη
Σιέλ, γαλάζιο κι αζούρ, όπως ο ουρανός που μας σκεπάζει
Αστραφτερό εκρού βελούδο, όπως το λινάρι και το μετάξι
Λίμνες, ποτάμια κοσμούνε τη γη, χαρίζουν χαρές στον κοσμάκη
Κυανό, όπως η κενταύρια, η λεβάντα και το κιχώριον
Υποκύανο, όπως οι σκόρπιοι πέτρινοι δρόμοι στην εγχώριο
Ώχρα όπως η αλεκάτη, η βαλεριανέλλα κι η ρεζεδά
Ποικίλα χρώματα ανθέων, όπως ποικίλα και τα φυτά
Στο πράσινο δεν τσιγκουνεύτηκε, βουλιάξανε οι πίνακες στα άνθη
Μα ήρθαν μετά οι ασυνείδητοι το δάσος να κάνουνε στάχτη
Καφέ όπως ο καφές, όπως των δέντρων οι κορμοί
Όπως το δέρμα των παιδιών, που αργοπεθαίνουν στην Αφρική
Μπεζ με παστέλ για τους τοίχους, όμως οι σπόροι βρήκαν πατέντα
Κάποιοι βανδαλίζουν βάφοντας και κάποιοι γεννιούνται ταλέντα
Αρκετό περίσσεψε γκρίζο, γι’ αυτό ζούμε μες στα τσιμέντα
Το νέφος των πόλεων γκρι, όπως αυτή η άσχημη τέντα
Γλαυκό, όπως το κορόμηλο, το σταφύλι και κάποιοι κάκτοι
Όπως οι γλαυκοκαρχαρίες, οι κουκουβάγιες και κάποιοι γλάροι
Λαδί, δηλαδή ελαιοπράσινο, όπως το λάδι και οι ελαιώνες
Σαν το μουντό χακί του στρατού, που σκλαβώνει τα έθνη αιώνες
Όμπρα και σιέννα, όπως ο πηλός, οι αγιογραφίες και τα κεραμίδια
Όπως οι πίνακες της Αναγέννησης και οι χιλιετείς ζωγραφιές στα σπήλαια
Η ουλτραμαρίνη είναι χρωστική, από λίθο ορυκτό ενός Ασιατικού όρους
Εξορύχτηκε από Αιγύπτιους κι ύστερα από Βενετσιάνους εμπόρους
Πορτοκαλί, όπως το ηλιοβασίλεμα και η ανατολή
Ίδιο χρώμα με απόχρωση διαφορετική
Το φως μου αντανακλάται σε μια ουσία χρωστική
Σ ’ένα φάσμα συνεχές που δε μπορεί να διαχωριστεί
Βιολετί όπως το κυκλάμινο, το δαμάσκηνο κι η βιολέτα
Ματζέντα όπως το haze, όπως του Raekwon η κασέτα
Ερυθρό όπως το αίμα, το κεράσι και το τριαντάφυλλο
Σαν το ξηρό κρασί, τη φράουλα και το φραγκοστάφυλο
Ροζέ κρασί κι αυτό, διαφέρει απ’ του γαρυφάλλου το ροζ
Όπως διαφέρει το ρόδο, απ’ το ρόδι και το πορφυρό απ’ το μωβ
Βυσσινί, όπως το βύσσινο, δηλαδή το ξινό κεράσι
Όπως ο ρους, το ραδίκι, το βατόμουρο και το παντζάρι
Κίτρινο, όπως το στάχυ, ο ήλιος και το χρυσάφι
Όπως ο ηλίανθος, η γύρη, το χαμομήλι, και το θειάφι
Όπως οι οργανισμοί, που προκαλούνε βιοφωταύγεια
Σαν την πυγολαμπίδα, που φωσφορίζει τα βράδια
Λευκό, όπως τα παγόβουνα και τα χιονισμένα βουνά
Όπως τα σπίτια των Κυκλάδων και των ασθενών τα κελιά
Μαύρο στο τέλος να ρίξει θλιμμένος, να πάει το έργο του στράφι
Όπως απέτυχε ο έρωτας και τα όνειρά πιάνουνε χώρο στο ράφι

Αληθινά όμορφοι πίνακες, ειλικρινά ζω για να γράφω
Αρμονικά κοσμούν ορίζοντες, αγαπάω το ζωγράφο
Άσε τη φαντασία και το πινέλο σου να οργιάσει
Με ένα τεράστιο ατελιέ η Γη θα δεις, πως πα να μοιάσει
(Χ2)