Agata nie wróci do domu - Nieporozumienie

Nieporozumienie.

Wziął do ręki ostry nóż
Rano kroił nim chleb
Mokra, szara jesień już
Za oknem szczeka wściekle pies

Miał czterdzieści parę lat
utkwiony w przestrzeń pusty wzrok
Za sobą krętej drogi szmat
Zachrypnięty trochę głos

Nie dzisiejszy byt
Zaciśnięte wilcze kły
Wciąż tylko słyszał w uszach krzyk
Przeszywający dni

A ona piękna i zwiewna
Sunęła lekko przez mgły
I tylko w duszy niepewna
I tylko ten martwy krzyk
Przez deszcz
I mgły

W ciszy ruch,
Nagle ból, Błysnął nóż i
Krótki krzyk w czarną noc, w ustach krwawi
Ślady stóp,
Krwawy łup, w mokrej ziemi
Tego już, żadna moc nie naprawi