Θα μείνεις μόνη σου. Ιωάννης Βαμβακάρης. Α εκτέλεση μουσική Αντώνης Βαρδής. COVER

.cover .Θα μείνεις μόνη σου .Ιωάννης Βαμβακάρης , Α εκτέλεση μουσική Αντώνης Βαρδής. Στίχοι Γιάννης Νικολαΐδης. Μουσική διασκευή Ιωάννης Βαμβακάρης. Μια διασκευή εξολοκλήρου . Με σεβασμό στους δημιουργούς. Αντώνης Βαρδής και το επιτελείο του ειναι κάτοχοι πνευματικών δικαιωμάτων..
Αποποίηση Ευθυνών : Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Τα Πνευματικά δικαιώματα των μουσικών κομματιών, ανήκουν στους δημιουργούς τους και στις εκάστοτε δισκογραφικές εταιρείες των ερμηνευτών. Η ανάρτηση αυτή δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Σας ευχαριστώ πολύ καλή ακρόαση.

Σαν σκηνικό κατεστραμμένο οι στιγμές μας θαρρείς κι επίτηδες συνέβη και αυτό, σ’ ένα παράλογο παιχνίδι οι ενοχές μας παγιδευμένες στης ψυχής τον πανικό.

Ξέμαθε ο ένας μας τον άλλον ν’ αγαπάει κι η κάθε σκέψη μας είναι μια μαχαιριά που μας πληγώνει σιωπηλά και μας πονάει βαθιά στο στήθος, κατ’ ευθείαν στην καρδιά.

Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις το παρελθόν θα σε πικραίνει και θα κλαις της εγκατάλειψης το δίλημμα θα φέρεις κι όλα τα λάθη σου αγιάτρευτες πληγές.

Κοίταξες δήθεν αδιάφορα στο βάθος και μοιάζαν όλα να ‘ναι τόσο φυσικά εικόνα θλίψης το μεγάλο μας το λάθος μπρος στ’ αδιέξοδο που φτάνει τελικά.

Τώρα κι οι άγγελοι σιωπήσαν, τι να πούνε βλέπουν το δράμα αυτό που ζούμε, στοργικά κι αυτά τα χείλη σου που με κατηγορούνε κάποτε μου ‘διναν φιλιά λυτρωτικά.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις.

You will be alone. Ioannis Vamvakaris, A performance music by Antonis Vardis. Lyrics by Yiannis Nikolaidis. Musical arrangement by Ioannis Vamvakaris.
Like a stage destroyed, our moments seem to have happened on purpose, in an absurd game, our guilt trapped in the panic of the soul.

We learned to love each other and our every thought is a knife that silently wounds us and hurts us deep in the chest, straight to the heart.

You will be alone in the end, know that the past will embitter you and you will cry of abandonment, the dilemma will bring all your mistakes incurable wounds.

You supposedly looked indifferently into the distance and everything seemed to be so naturally a picture of sadness, our big mistake towards the dead end that finally arrives.

Now even the angels are silent, what can they say, they see the drama we are living, affectionately and those lips of yours that accuse me once gave me redemptive kisses.
You will be alone in the end, know that.