Τάσεις Φυγής - Το δάκρυ της Ιφιγένειας

Παραγωγή - Μίξη : Τάσεις Φυγής
Άλμπουμ : "Γκρίζες Αποδράσεις"

Οι "Τάσεις Φυγής" είναι μία ομάδα που δημιουργήθηκε από μία παρέα φίλων με κοινό σημείο την αγάπη για τη μουσική και την τέχνη. Οι "Γκρίζες Αποδράσεις" είναι το πρώτο πόνημα το οποίο είναι αποτέλεσμα της χημείας και της δημιουργικότητας των ανθρώπων που την απαρτίζουν. Τα μέλη είναι:
Χρήστος
Κώστας Χ.
Κώστας Σ.
Νίκος
Venus
Ντίνος

Πλήκτρα : Άλκηστις
Εξώφυλλο - Αrtwork : Χαρά Ν.

Στίχοι :
Απόψε οι ενοχές μας μας κρατάν ζωντανούς
και ψάχνω να βρω απαντήσεις γιατί ένοχος νιώθω μ'ακούς;
το βάρος το έχουνε όλοι επίδραση ενός φαινομένου σαφούς
βρήκαμε νόημα όπου δεν έχει γι'αυτό μας λένε σοφούς
και σαν κάπου μ'είδα
μου κόβω τα χέρια να βγάλω το μήνα
βαρέθηκα να ξεσκεπάζω προβλήματα
και ονειρεύομαι εκείνη τη μέρα που δε θα μπορώ να γεμίσω σελίδα
καβάλα τη γλώσσα , όλα τα δόντια υφαλοκρηπίδα
κάτω απ'τα κοχύλια ξεκάθαρα πράγματα να σου θυμίζουν
δεν είδες ό,τι είδα (δεν έχω πια βίδα).
Μία ψυχή που μου δώσανε την πέταξα μες τα σκουπίδια
για να μη βρεθεί σε κατάσταση ίδια
με φάγαν οι τύψεις μου και τα στασίδια
στα οποία πάνω έγραφα πράγματα υπό την επήρεια
κι ο εναργής εγωισμός μου είναι ικανός να γκρεμίσει τα κτίρια
που'χτισα τα πιο θλιμμένα μου βράδια
πίσσα, σκοτάδια κι αγένεια
κι έκανα φάρμακο για να γλιτώσω απ'την ψυχασθένεια
και κάθε λέξη που φτύνω είναι θνησιγένεια
μην κλαις Ιφιγένεια, σήμερα πάλι γιορτή
μιας νέας φρίκης εγκαίνια
σήμερα έκλαψα τέλεια.

Τρέχω, τρέχω μα δε σε φτάνω
τη μορφή σου στον ορίζοντα χάνω
στην καρδιά μου κάθε μέρα χορεύεις
τραγούδια γνώριμα και το νου μου σαλεύεις
Σ'αντικρύζω στο τζάμι το βράδυ
η μορφή σου την πνοή μου ησυχάζει
πάλι γυμνή στον καναπέ της φαντασίας
ιστορίες μου λες για τα βάθη της Βολιβίας.

Στο νου της εισβάλει λαθραία μια σκηνή - που νόμιζε πως θα την αφήσει κενή
βρίσκει νόημα σε στίχους εκλεπτυσμένης αγένειας - μα είναι ενέχυρο μια ξεχασμένης αφέλειας
θύμησες σκιάζουν των εγκαινείων τη γιορτή - γιατί ποτε δε θυμήθηκες να πας σε αυτή
κυλάει πάλι το δάκρυ σου Ιφιγένεια - στο μάγουλό σου αφήνει γραμμή
κι απέμεινες στο πλήθος γυμνή

Τρέχω, τρέχω μα δε σε φτάνω -περίμενε λίγο γιατί απόψε μωρό μου εγω θα πεθάνω
τη μορφή σου στον ορίζοντα χάνω - μαγκώνω με την ομορφιά σου κι αισθάνομαι ότι το χάνω
στην καρδιά μου κάθε μέρα χορεύεις - γράφω στίχους απλά , μη με κοροιδεύεις
τραγούδια γνώριμα και το νου μου σαλεύεις - η φωνή σου τραγούδησε ό,τι έγραψα , τις σκέψεις μου κυριεύεις
Σ'αντικρύζω στο τζάμι το βράδυ - τ'ακροδάχτυλα γίνανε κούκλα μου απο το αγγιγμα στάχτη
η μορφή σου την πνοή μου ησυχάζει - νομίζω πως με ηρεμείς μα είσαι απλά άλλο ένα μου άχτι
πάλι γυμνή στον καναπέ της φαντασίας - ομορφιά θεική προιόν μιας θείας ουσίας
ιστορίες μου λες για τα βάθη της Βολιβίας - οι μύθοι που έπλαθα μέσα μου ενίσχυση της ηρεμίας / οι μύθοι που έπλαθα μέσα μου γεννήτριες φασαρίας.

Εσύ κλαις Ιφιγένεια εγώ δε γυρνάω το πλευρό μου απ'την άλλη μα πάλι
αρνείσαι την κάθε βοήθεια που'δινα γι'αυτο αδειάζω κι εγώ το κεφάλι
κι αν το παρακανω φταίω μόνο εγω , καρδιά μου εγώ , γιατί;
Τρέχω μα δε σε φτάνω...

* Ευχαριστούμε τη βασίλισσα για την ευγενική παραχώρηση των στίχων της. Χωρίς τη γενναιοδωρία της, το κομμάτι αυτό δεν θα ταξίδευε πέρα απ'το βασίλειο της.

Τάσεις Φυγής (2021)