Μύηση - Γένεσις

Στίχοι: DODOS & NEIRO
Μίξη/Mastering: TARA
Παραγωγή: pandemonium
Artwork: Gurugulius

Πολεμάμε την Χίμαιρα, τέλους ανήμερα και ψηνόμαστε στον πυρετό
Κόντρα στα ήμερα, κόντρα στ' ανήμερα ανάβουμε φλόγες μες στον παγετό
Άπο τη Βέροια, κι άπο την Κρήτη φτάσαμε ξένοι στον κόσμο αυτό
Άγριοι σκύλοι που ζούνε στην πόλη εφτιάξαν αγέλη χωρίς αρχηγό
Σ' αυτό το φως της αυγής, όλοι οι ξένοι της γης αντιμέτωποι, όλα για όλα το πάμε
η κόλαση ήρθε και μέσα εμείς
Παιδιά του έρωτα είμαστε, μίλα μου άνθρωπ' αβίαστε
Τέρας που βρίσκεται προ των πυλών μας δηλώνει παρόν και πλέον αφηνίασε
Σ'αυτη τη μάχη ειδήμων, συλλέκτης των καταιγίδων
Σ'αυτό το έπος εμείς Οδυσσέας περνάμε φουρτούνες
Στο σώμα σημάδια λεπίδων, στο βάθος φωνή των σειρήνων, ανοίγει κουτί της Πανδώρας με έλλειψη ελπίδων
Ο νόστος βαρύς και η ανάγκη να βρούμε Ιθάκη φωνάζει επείγον
Εκρηκτικοί σαν τον Vito, και ψυχροί σαν τον Don
Κοιτάζουμε πρόσωπα αγαπημένα να γίνονται έρμαια νέων καιρών
Η ποίηση είναι ανάγκη, η Μύηση δίνει το χάπι
Ο Vasco da Gama μαζί στο πλευρό μας δηλώνει οδηγός μας κι ανοίγει τον χάρτη.

Παιδί του Χάους σου δείχνει τα αστέρια...
Παιδί του Έρωτα βγάζει ενέργεια...
Παιδί του Χάους στο νεφέλωμα σπάει...
Παιδί του Έρωτα παραμιλάει...

Βλέπω ότι ανήκω στο χάος
βλέπω και ανοίγω το χάος
βλέπω ό,τι ανήκει στο χάος
βλέπω και ανοίγει το χάος...
Το παιδί που ακτινοβολεί στην χαοτική διάμετρο
χτίζει με το λόγο του σε ουρανό κάθετο
κολλούν γιατί πετάω το ψαγμένο και το άκυρο
γάμα το δες τι έγραψα στον πάπυρο
ποιός θα μου μάθει; Ψάχνουν το χάρτινο
στην χώρα που βγάζει τον next top δάσκαλο
έχω φρίκες πάνω στον στίχο σαν μάρσιπο
μα θέλω φωνή, φωνή να σ' έχω για καύσιμο
μες το κόκκινο φεγγάρι μπρος που φέγγει
το ξημέρωμα ξυπνά μα η χώρα καίει
που ακούει τον αέρα μας που ψέλνει;
ανοίγει η πόλη και πετάνε οι αγγέλοι
ανήκουν το τιμόνι, η γαλήνη στο γκάζι
αρχίζει ατμόσφαιρας τύρβη
σηκώνω τα χέρια μεταβολή του αέρα
και κάθε διάθλασης δείκτη.
Μιλάω από Κρήτη ως Βέροια
χρωμοσώματα σε γείωση από Εξάρχεια, Φιλαδέλφεια
πολλά σκατά μέχρι να ζήσουμε ελεύθερα
δέθηκα με στίχους που γυρνάνε Φιλέα
το βγάλαν, ιδρώσαν, τους δώσαν Nivea
ΜΥΗΣΗ λίγα λεφτά με μία ιδέα
μία κραυγή από παρέα προς σημαία
για γραμμές που μάλλον μπήκαν τυχαία
και οι γραμμές μου γέννησαν μια μαία
εξίσωση που θέτει Ελλάδα ίσον Κριμαία
είμαστε η γενιά της φορμόλης που πέθανε νέα
παθητικοί δέκτες μα ποια είναι η κεραία;
Μία σπάω γυρνάω δύο βλέπω
θεοί πολέμου που πουλάν τον Ατρέα
φωτιά μού βάζω καπάκι σε καίω
πως αλλιώς να πεθάνει η λερναία;
θηλές κοινωνίας με οζίδια αλωαία
στην δημιουργία που λείπει η γαία
σ'ένα πλανήτη που η Ελένη δεν πεθαίνει ωραία.

© 2018 ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ ΤΟΥ YouTube