filmov
tv
Ματούλα Ζαμάνη-360 χλμ,''Νεάπολη 2015''

Показать описание
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015
''Ανοιχτό Θέατρο Νεάπολης'' / Νεάπολη,Θεσσαλονίκη
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο ''Ανοιχτό Θέατρο Νεάπολης''
στη Θεσσαλονίκη,στα πλαίσια του φεστιβάλ ''Βαλκανική Πλατεία''
το Σεπτέμβρη του 2015.
Μαζί του:
Ματούλα Ζαμάνη: τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: κιθάρα, λαούτο και φωνή
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: τρομπέτα, φλικόρνο
Σωτήρης Ντούβας: τύμπανα
Κώστας Παντέλης: ηλεκτρική κιθάρα
Κωστής Χριστοδούλου: πλήκτρα
Αντώνης Μαράτος: ηλεκτρικό μπάσο
Γιάννης Αντωνιάδης: κλαρίνο
Αλέξανδρος Κτιστάκης: κιθάρα, τραγούδι
360 χλμ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τα δάχτυλά μου σαν κισσός τύλιξαν το τιμόνι·
η πέτρα του δαχτυλιδιού χάθηκε στο σκοτάδι.
Τα εκκλησάκια στις στροφές κουνάν λευκό μαντήλι
κι από τα μάτια τους κυλά το ταγκισμένο λάδι.
Πρώτα ο Καραβόμυλος, ύστερα η Στυλίδα
κι ύστερα την Ιεριχώ μπροστά στα μάτια μου είδα.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
Έξω απ’ τα τείχη, αγάλματα με στυλωμένα πόδια,
ο Νύσης δίνει στο Μηνά* το μέτρημα του χρόνου.
Yψώνονται τα χάλκινα, βουλιάζουν τα διόδια,
χάνονται και τα ξωτικά, τα δόκανα του δρόμου.
Το άσπρο βαμβάκι που έριξε η τρέλα του αχθοφόρου,
Kρατάει το θόρυβο μακριά απ’ τ’ αυτιά του φθινοπώρου.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
''Ανοιχτό Θέατρο Νεάπολης'' / Νεάπολη,Θεσσαλονίκη
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο ''Ανοιχτό Θέατρο Νεάπολης''
στη Θεσσαλονίκη,στα πλαίσια του φεστιβάλ ''Βαλκανική Πλατεία''
το Σεπτέμβρη του 2015.
Μαζί του:
Ματούλα Ζαμάνη: τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: κιθάρα, λαούτο και φωνή
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: τρομπέτα, φλικόρνο
Σωτήρης Ντούβας: τύμπανα
Κώστας Παντέλης: ηλεκτρική κιθάρα
Κωστής Χριστοδούλου: πλήκτρα
Αντώνης Μαράτος: ηλεκτρικό μπάσο
Γιάννης Αντωνιάδης: κλαρίνο
Αλέξανδρος Κτιστάκης: κιθάρα, τραγούδι
360 χλμ
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τα δάχτυλά μου σαν κισσός τύλιξαν το τιμόνι·
η πέτρα του δαχτυλιδιού χάθηκε στο σκοτάδι.
Τα εκκλησάκια στις στροφές κουνάν λευκό μαντήλι
κι από τα μάτια τους κυλά το ταγκισμένο λάδι.
Πρώτα ο Καραβόμυλος, ύστερα η Στυλίδα
κι ύστερα την Ιεριχώ μπροστά στα μάτια μου είδα.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.
Έξω απ’ τα τείχη, αγάλματα με στυλωμένα πόδια,
ο Νύσης δίνει στο Μηνά* το μέτρημα του χρόνου.
Yψώνονται τα χάλκινα, βουλιάζουν τα διόδια,
χάνονται και τα ξωτικά, τα δόκανα του δρόμου.
Το άσπρο βαμβάκι που έριξε η τρέλα του αχθοφόρου,
Kρατάει το θόρυβο μακριά απ’ τ’ αυτιά του φθινοπώρου.
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω.