'Όλα σε θυμίζουν', κάπως αυθόρμητα, ζωντανά στο 'Έτσι Απλά' στην Αργυρούπολη

Οι φίλοι μου πάντα μου ζητούν να τραγουδήσω όταν βρισκόμαστε κάπου που έχει ζωντανή μουσική... Πριν περίπου μια εβδομάδα έγινε το ίδιο και αν και έχω καιρό να τραγουδήσω,ειδικά ελληνικό ρεπερτόριο, υποθέτω πως είναι κάπως σαν το ποδήλατο (που δεν έμαθα ποτέ) Το τραγούδι που είπα με ακολουθεί από μικρή... Το λέω από τότε που ξεκίνησα να τραγουδάω επαγγελματικά πριν 24 περίπου χρόνια, θυμάμαι τη μικρή μπουάτ στη Βούλα που ο κόσμος έκλαιγε και γελούσε και χόρευε και τραγουδουσαμε όλοι μαζί απ'την καρδιά μας, ήμουν μόνο 18 και τραγουδούσα με τέτοιο πάθος που ένιωθα τους τοίχους κάθε φορά να λιώνουν. Δεν τραγούδησα ούτε μια μέρα της ζωής μου για λεφτά... Πάντα τραγουδούσα από την ψυχή μου... Αυτό λοιπόν το τραγούδι, του Μανώλη Ρασούλη και του Μάνου Λοϊζου (και της Χαρούλας Αλεξίου που δεν άκουσε ποτέ το demo μου και μου φέρθηκε κάποτε ψυχρά μα τη συγχωρώ γιατί είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ) ήταν αυτό που είπα ξανά εκείνη τη νύχτα μετά από πολλά πολλά χρόνια... Με την ευγένεια και βοήθεια των συναδέλφων που με δέχτηκαν στη σκηνή τους... Όλα σε θυμίζουν...