Λουδίας ~ Ο Ρουφιάνος

Показать описание

Με αφορμή ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου υπό τον τίτλο "Από πότε υπάρχουν ρουφιάνοι;"

Γράφει λοιπόν ο Νίκος Σαραντάκος: "Από πότε υπάρχουν ρουφιάνοι;" Τι ερώτηση κι αυτή! Από πάντα, θα απαντήσετε, ανέκαθεν, από την εποχή του Αδάμ -ποιος λέτε να κάρφωσε στον Πανάγαθο πως ο Αδάμ έκοψε το μήλο; Ωστόσο, οι ταχτικοί αναγνώστες του ιστολογίου ξέρουν πως συνηθίζουμε στο ιστολόγιο άρθρα με παρεμφερείς τίτλους (π.χ. «Από πότε υπάρχουν μαλάκες;«), τιτλους ελαφρώς παραπλανητικούς αφού εννοούν «από πότε υπάρχει η τάδε λέξη» και όχι «από πότε υπάρχει το πράγμα που περιγράφει η λέξη».

Οπότε, αν θέλαμε να διατυπώσουμε ακριβέστερα το ερωτημα του τίτλου θα έπρεπε να ρωτάει: «Από πότε υπάρχει η λέξη ‘ρουφιάνος’;» Και μάλιστα, όπως θα δείτε στη συνέχεια, αυτό που μάς απασχολεί δεν είναι (μόνο ή τόσο) πότε εμφανίστηκε η λέξη «ρουφιάνος» αλλά πότε εμφανίστηκε η σημερινή (επικρατέστερη) σημασία της, δηλαδή η σημασία του καταδότη, του χαφιέ, του καρφιού, του προδότη, του συκοφάντη.

Τι μου ήρθε και ασχολήθηκα με το θέμα; Τον τελευταίο καιρό στα κοινωνικά μέσα πολύς κόσμος χαρακτηρίζει με αυτό το ελάχιστα κολακευτικό επίθετο τον βουλευτή της ΝΔ Κ. Μπογδάνο. Μάλιστα, αν βάλετε στο γκουγκλ «εθνικός ρουφιάνος», η πρώτη εικόνα που βγαίνει είναι αυτή που βλέπετε αριστερά. Σπεύδω να διευκρινίσω πως εγώ απλώς καταγράφω ένα φαινόμενο -δεν το επιδοκιμάζω.

Η αμφίβολη δόξα του κ. Μπογδάνου είναι πρόσφατη. Στο παρελθόν ο χαρακτηρισμός «εθνικός ρουφιάνος» έχει απονεμηθεί, δίκαια ή άδικα, σε άλλους, κυρίως σε δημοσιογράφους. Είναι άλλωστε γνωστό το υβριστικό (και άδικο, θα έλεγα, αφου γενικεύει) σύνθημα που έχει το ακρώνυμο ΑΡΔ (όπου το Ρ ειναι ρουφιάνοι και το Δ δημοσιογραφοι. Α, μας διαβαζει και η μαμά μου).

Πώς κέρδισε ο κ. Μπογδάνος αυτόν τον όχι περιζήτητο τίτλο; Κυρίως επειδή πριν από καμιά δεκαπενταριά μέρες, που είχε γίνει σύγκρουση διαδηλωτών του ΠΑΜΕ με την αστυνομία, και που είχε γίνει ιότροπη μια φωτογραφία στην οποία ένας διαδηλωτής φαινόταν να επιτίθεται με φιγούρα του καράτε σε έναν αστυνομικό, ο κ. Μπογδάνος έσπευσε να γράψει στον λογαριασμό του στο Τουίτερ ότι το όνομα του διαδηλωτή είναι έτσι κι έτσι. (Μην το γράψει κανείς, θα το σβήσω). Το επανελαβε και από την τηλεόραση.

Αυτό κατά πάσα πιθανότητα είναι παράνομο και οπωσδήποτε είναι φοβερά επικίνδυνο και ανήθικο να το κάνει ένας βουλευτής. Η παρανομία, αν υπάρχει, έγκειται στην επεξεργασία προσωπικών δεδομένων (ταύτιση του προσώπου της συγκεκριμένης φωτογραφίας με πρόσωπα που εικονίζονται σε άλλες φωτογραφίες). Το επικίνδυνο έγκειται στο οτι ο βουλευτής, που έχει δεκάδες χιλιάδες ακόλουθους στο Τουίτερ, κατονομάζει εναν απλό πολίτη και τον εκθέτει σε ενδεχόμενες πράξεις αντεκδίκησης, ενώ καθόλου δεν αποκλείεται ο βουλευτής να έχει κάνει λάθος στην ταύτιση των προσώπων στις φωτογραφίες. Είναι και ανήθικο, διότι ο βουλευτής καλύπτεται από ασυλία κι έτσι ο θιγείς πολίτης δεν μπορεί να διεκδικήσει εύκολα το δίκιο του.

(To πόσο επικίνδυνες ειναι οι «καταγγελίες» στα κοινωνικά μέσα φάνηκε χτες, όταν ο κ. Μπογδάνος κατονόμασε ως υπεύθυνη για το φιάσκο με την ταινία Τζόκερ την κ. Μαρία Βλαζάκη, η οποία δεν είχε καμιά σχέση. Ο βουλευτής ζήτησε συγγνώμη αλλά στο μεταξύ η ψευδοκαταγγελία έχει κάνει τον γύρο της Ελλάδας).

Θα μου πείτε: και πώς θα καταγγελθεί ο δράστης μιας παράνομης πράξης; Καταρχάς, ο κ. βουλευτής εδώ δεν είχε στοιχεία από πρώτο χέρι. Αλλά σε κάθε περίπτωση, όποιος έχει υπονοια ότι ο κ. Τάδε είναι ο δράστης παράνομης πράξης πηγαίνει στην αστυνομία και καταθέτει, δεν βγαίνει στα κεραμίδια να το διαλαλήσει. Εξάλλου, η νομοθεσία απαγορεύει τη δημοσιοποίηση των προσωπικών στοιχείων ακόμα και καταδικασμένων (γι’ αυτό και βλέπουμε τόσο συχνά «ο 36χρονος»). Οι νομικοί του ιστολογίου θα μας διαφωτίσουν περισσότερο.

Όπως είπα, ο κ. βουλευτής δεν είχε κάνει καμιά πρωτογενή ερευνα. Άλλοι πρώτοι είχαν κατονομάσει στα κοινωνικά μέσα τον (υποτιθέμενο) καρατέκα της φωτογραφίας και ο κ. Μπογδάνος έσπευσε απλώς να επαναλάβει την «καταγγελία» τόσο από τα μέσα όσο και από την τηλεόραση για να κερδίσει προβολή και ψηφαλάκια -εξασφαλίζοντάς της έτσι ακροατήριο απείρως πολλαπλάσιο. Νομιζω πάντως πως και η αναμετάδοση της πληροφορίας είναι παράνομη -και επικίνδυνη/ανήθικη.

Στη συνέχεια βγήκαν διάφορα μιμιδια στα κοινωνικά μέσα που δείχνουν τον βουλευτή να καρφώνει π.χ. όσους καπνίζουν σε κλειστό χώρο ή όσα ανήλικα παιδιά πήγαν να δουν το Τζόκερ -ενώ κι ο ίδιος συνέβαλε στη διαιώνιση του χαρακτηρισμού απειλώντας ότι θα αποκαλύπτει την ταυτότητα όσων (ψευδώνυμων) χρηστών του Τουίτερ του κάνουν κριτική «παραβιάζοντας τον ποινικό κώδικα».

Είναι ενα ζήτημα αν η ακροδεξιά (προσωπική σε πολλά) ατζέντα που ακολουθεί ο κ. βουλευτής πρέπει να αντιμετωπιστεί με την τεκμηριωμένη απάντηση ή με χλευασμό ή αν πρέπει να μην του απαντά κανείς ώστε να μην τον διαφημίζει. Δεν θα το συζητήσω σε αυτό το άρθρο αλλά θα διαβάσω τυχόν σχόλιά σας με ενδιαφέρον.