νοέμβρης

Όταν χορεύω, μάγκα, κάνε λίγο κράτει
μη μου λες για το μετά
γιατί όσο στέκομαι στα πόδια δε τελειώνει το κομμάτι
μη περιμένεις κάτι,
και αν δε σου κάνω μη με παίρνεις μάτι
μη μου λες μου αξίζει πιο ωραίο μονοπάτι
κάν' τη gandhi ή candies
βγάλε από τις τσέπες σου να γλυκαθώ
ή σκίσ' τις τσέπες σου καλύτερα για να πειστώ
ναι, πάμε,
πίσω δε γυρνάμε
μα ως νοσταλγοί που και που το πίσω μας κρυφοκοιτάμε
μα πάμε

που πάμε;
ξέρω γω;

παλεύουμε ακόμα με μυαλό θολό γι' αυτό
πως μπορώ να σεβαστώ όποιον τολμά να ξεστομίζει σ'αγαπώ;
μα κάθομαι σε μια άκρη πάλι και απορώ
πως δε βαρέθηκα ακόμα την άκρη; αυτό με κάνει ικανό;

να 'χαμε να λέγαμε
και άλλα κύτταρα να καίγαμε
χρόνια να καίγαμε
και ότι όμορφο να καίγαμε

μα πάμε
που πάμε;

Όταν χορεύω, μάγκα, κάνε λίγο κράτει
μη μου λες για το μετά
γιατί όσο στέκομαι στα πόδια δε τελειώνει το κομμάτι
μη περιμένεις κάτι,
και αν δε σου κάνω μη με παίρνεις μάτι
μη μου λες μου αξίζει πιο ωραίο μονοπάτι
κάν'τη gandhi ή candies
βγάλε από τις τσέπες σου να γλυκαθώ
ή σκίσ' τις τσέπες σου καλύτερα για να πειστώ
ναι, πάμε

[i.tskn]

να 'χαμε να λέγαμε, και άλλα κύτταρα να καίγαμε.
-μα πάμε;
-που πάμε;