filmov
tv
L'homme au coeur blessé ✿ (Θεοδωράκης - Μουστακί)

Показать описание
Στον κήπο του ανθρώπου με την πληγωμένη καρδιά
το χορτάρι έχει καεί.. κι ούτε ένα λουλούδι..
Το νεκρό δέντρο δε δίνει τίποτα πια,
Μόνο τον καρπό του πόνου του..
(Ζωρζ Μουστακί - στη μεταφορά του τραγουδιού στα Γαλλικά)
Ένα τραγούδι σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, που τραγούδησε ο Αντώνης Καλογιάννης στο δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη: Νύχτα θανάτου, το 1974. Εδώ όμως πριν δισκογραφηθεί ακούγεται από τον ίδιο το Μίκη, (και στη συνέχεια από το Ζωρζ Μουστακί στα γαλλικά ) σ ένα απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη, γαλλικής παραγωγής, Είμαστε δυό (NOUS SOMMES DEUX) του 1970.
Το θέμα του ντοκυμαντέρ ήταν:
"Τραγούδια της φυλακής, στο Παρίσι. Ο Μίκης, ελεύθερος πλέον, φεύγει από τη φυλακή του Ωρωπού και φτάνει στο Παρίσι με το αεροπλάνο του Ζ.Ζ. Σερβάν - Σερμπέρ. Το ίδιο βράδυ, μαζί με τον Ζορζ Μουστακί, μεταφέρει στα γαλλικά τα τραγούδια που έγραψε στη φυλακή. Η κάμερα τους ακολουθεί..."
..........................
Στου πικραμένου την αυλή
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στου πικραμένου την αυλή βγαίνει ξερό χορτάρι
δεν έχει δέντρο και πουλί τον πόνο του να πάρει.
Κι αυτά τα δάκρυα τα καυτά δεν ξέρεις για που πάνε
για όσους θά `ρθουν ή γι’ αυτούς που πίσω δε γυρνάνε.
Μες στο παλιό το σπιτικό που έχουν όλοι φύγει
ο θάνατος το μυστικό σιγά σιγά τυλίγει.
L'homme au coeur blessé
Jour après jour, les jours s'en vont,
Laissant la vie à l'abandon.
Dans le jardin de l'homme au cœur blessé,
L'herbe est brûlée. Pas une fleur.
Sur l'arbre mort, plus rien ne peut pousser.
Rien que les fruits de sa douleur.
Les quatre murs de sa maison
N'abritent que l'absence
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Parfois, des larmes viennent abreuver
L'herbe brûlée du souvenir
Mais quel soleil pourra-t-il réchauffer
Les jours enfuis ou à venir ?
Les quatre murs de sa maison
N'abritent que l'absence
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Jour après jour, les jours s'en vont,
Laissant la vie à l'abandon.
................
Τα δικαιώματα του τραγουδιού και του βίντεο ανήκουν στους νόμιμους διαχειριστές και κληρονόμους τους. Δεν έχω ούτε επιθυμώ να έχω κανένα υλικό κέρδος.
το χορτάρι έχει καεί.. κι ούτε ένα λουλούδι..
Το νεκρό δέντρο δε δίνει τίποτα πια,
Μόνο τον καρπό του πόνου του..
(Ζωρζ Μουστακί - στη μεταφορά του τραγουδιού στα Γαλλικά)
Ένα τραγούδι σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, που τραγούδησε ο Αντώνης Καλογιάννης στο δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη: Νύχτα θανάτου, το 1974. Εδώ όμως πριν δισκογραφηθεί ακούγεται από τον ίδιο το Μίκη, (και στη συνέχεια από το Ζωρζ Μουστακί στα γαλλικά ) σ ένα απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη, γαλλικής παραγωγής, Είμαστε δυό (NOUS SOMMES DEUX) του 1970.
Το θέμα του ντοκυμαντέρ ήταν:
"Τραγούδια της φυλακής, στο Παρίσι. Ο Μίκης, ελεύθερος πλέον, φεύγει από τη φυλακή του Ωρωπού και φτάνει στο Παρίσι με το αεροπλάνο του Ζ.Ζ. Σερβάν - Σερμπέρ. Το ίδιο βράδυ, μαζί με τον Ζορζ Μουστακί, μεταφέρει στα γαλλικά τα τραγούδια που έγραψε στη φυλακή. Η κάμερα τους ακολουθεί..."
..........................
Στου πικραμένου την αυλή
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στου πικραμένου την αυλή βγαίνει ξερό χορτάρι
δεν έχει δέντρο και πουλί τον πόνο του να πάρει.
Κι αυτά τα δάκρυα τα καυτά δεν ξέρεις για που πάνε
για όσους θά `ρθουν ή γι’ αυτούς που πίσω δε γυρνάνε.
Μες στο παλιό το σπιτικό που έχουν όλοι φύγει
ο θάνατος το μυστικό σιγά σιγά τυλίγει.
L'homme au coeur blessé
Jour après jour, les jours s'en vont,
Laissant la vie à l'abandon.
Dans le jardin de l'homme au cœur blessé,
L'herbe est brûlée. Pas une fleur.
Sur l'arbre mort, plus rien ne peut pousser.
Rien que les fruits de sa douleur.
Les quatre murs de sa maison
N'abritent que l'absence
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Parfois, des larmes viennent abreuver
L'herbe brûlée du souvenir
Mais quel soleil pourra-t-il réchauffer
Les jours enfuis ou à venir ?
Les quatre murs de sa maison
N'abritent que l'absence
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Où sont partis les compagnons
Avec leurs rires et leurs chansons ?
Jour après jour, les jours s'en vont,
Laissant la vie à l'abandon.
................
Τα δικαιώματα του τραγουδιού και του βίντεο ανήκουν στους νόμιμους διαχειριστές και κληρονόμους τους. Δεν έχω ούτε επιθυμώ να έχω κανένα υλικό κέρδος.