(Λαθρο)-Μετανάστης αφιέρωμα σε έναν Κούρδο τον φούρναρη Ιμπραήμ

Το τραγούδι αυτό που ακούτε το έγραψα στην Πάρο το 1996 το συγκεκριμένο τραγούδι δεν χρειάστηκα έμπνευση για το στίχο του είναι βγαλμένος από τις προσωπικές εμπειρίες και αληθινές ιστορίες ενός Κούρδου φούρναρη του Ιμπραήμ που δουλέψαμε μαζί κείνο το καλοκαίρι..

Όσο μου έλεγε τις ιστορίες που μετανάστευσε από το Κουρδιστάν σε άλλα κράτη μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα έκλαιγε γιατί είχε χάσει και δικούς του ανθρώπους σε κάποια ναυάγια που με συγκινούσε κι εμένα... Όταν έφυγε από την Πάρο ήρθε στο σπίτι μου και με χαιρέτισε επίσημα αφήνοντας μου για δώρο μια παλιά του πετσέτα του προσώπου και πήρε μια δική μου ..... μου φάνηκε παράξενο για αυτή την ανταλλαγή με τις πετσέτες και τον ρώτησα και μου είπε πως το έχουν έθιμο στο Κουρδιστάν που το τηρούν οι αγαπημένοι φίλοι όταν αποχωρίζοντε κι ο ένας φεύγει μακριά...... με συγκίνησε για άλλη μια φορά και του υποσχέθηκα πως την προσωπική του ιστορία θα την κάνω τραγούδι όπως κι έγινε...

Και το τραγούδι αυτό το παίζω όπως ακριβώς μου βγήκε τότε εντελώς ερασιτεχνικά πριν την εγγραφή του και το έπαιξα με τη μαντολα του Νίκου Ρομπογιαννάκη που εκείνος έδωσε τον τίτλο αυτού τραγουδιού (Λαθρο)-Μετανάστης που το τραγουδούν οι Γιώργης Φασουλάς και Κώστας Καλλέργης στον δίσκο μου "Στην παλιά μου εικόνα" και θα το βρείτε στο δισκοπωλείο Αεράκης στο μουσικό κανάλι των Φασουλά Καλλέργη και στο ίντερνετ

σας γράφω και το στίχο.

Ένα καράβι δίχως γυρισμό δε θα προλάβει να ρθει στο γιαλό νύχτες περνάει
σ' άλλους ουρανούς κι άστρα πετάει στη στεριά ο νους

Σ' ένα καράβι φόρτωσαν ασκούς στ' αυτιά το χάδι ψέματα ν' ακούς μέσα στ' αμπάρια κάλπικα φλουριά και παλικάρια μάνες και παιδιά

Ένα καράβι δίχως ναυαγό χάθηκε πάλι μέσα στο βυθό το κύμα βγάζει άγριο όταν βγει κορμί μου μοιάζει λάφυρο στη γη

Πάνω στην κουπαστή ανέμιζε η κλωστή το νήμα της αρχής στην ουγια της ζωής
Πάνω στην κουπαστή στα χέρια θα πιαστεί το σώμα κι η ντροπή στο στόμα η σιωπή