ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ - Κώστας Καφάσης 1983 (HQ)

Με τον αγαπημένο μου Κώστα Καφάση (Ντίνο) έχουμε ένα κοινό. Τον τόπο μας. Γεννήθηκε εδώ στην Ιτέα Καρδίτσας (Κουτσιαρί), στις 14 του Αυγούστου 1940. Έζησε φτωχικά παιδικά χρόνια. Ο τσαγκάρης πατέρας του είχε καθιερωθεί στο χωριό με το ταλέντο του ως δεξιός ψάλτης, γεγονός που δεν άφησε ανεπηρέαστο τον μικρό Κώστα, που τον ακολουθούσε στην εκκλησία και έψελνε στο πλευρό του. Το όνομά του υπήρξε κάποτε συνώνυμο της νυχτερινής διασκέδασης, στην Ελλάδα και στις εστίες της ομογένειας στο εξωτερικό. Ουρές αυτοκινήτων σχηματίζονταν έξω από τα κέντρα που τραγουδούσε, ενώ ο ίδιος βίωνε εκδηλώσεις λατρείας όμοιες με αυτές ενός μεγάλου λαϊκού ειδώλου. Σημάδεψε με την πορεία του τους χώρους του τραγουδιού και του θεάματος. Με την χαρακτηριστική μπάσα, βαθιά αντρίκεια φωνή, εκτός από τη δισκογραφία, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στις πίστες μεγάλων κέντρων της εποχής, πρωταγωνιστώντας επί σειρά ετών και επικοινωνώντας με το πολυπληθές, πιστό κοινό του. Στο απόγειο της δόξας του χαρακτηρίστηκε από κάποιους «βασιλιάς της καψούρας». Ο Κώστας υπήρξε ένας τραγουδιστής με επίγνωση της διαδρομής του, της προσφοράς και του αποτυπώματος που άφησε στο λαϊκό τραγούδι...

Στίχοι: Πόπη Πασβάντη
Μουσική: Νάκης Πετρίδης
Άλμπουμ: ΕΡΩΤΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 1983

Μιας Κυριακής το μεσημέρι
Καρδιά μου ράγισες
Έφυγε μέσα από το σπίτι
Ό,τι αγάπησες.

Μιας Κυριακής το μεσημέρι
Καταμεσήμερο
Η πίκρα μπήκε μες στο σπίτι
Θεριό ανήμερο.

Και κλαίω και λέω
Αχ ας γινότανε
Της Κυριακής το μεσημέρι
Να μην ερχότανε.

Μιας Κυριακής το μεσημέρι
Τό `πε και το `κανε
Πως θα με δει να μαραζώνω
Πως θα με μάραινε.

Μιας Κυριακής το μεσημέρι
Ο ήλιος έδυσε
Τα όνειρά σου όλα καρδιά μου
Όλα τα γκρέμισε.

Και κλαίω και λέω
Αχ ας γινότανε
Της Κυριακής το μεσημέρι
Να μην ερχότανε.

Και κλαίω και λέω...
_______________________________