filmov
tv
Θ.Παπακωνσταντίνου/Μ.Ζαμάνη-Αυτό,''SO36 Club/Berlin 2015''

Показать описание
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015
''SO36 Club''/ Berlin / Germany
Απο την εμφάνιση του Θανάση Παπακωνσταντίνου
και της μπάντας του στο ''SO36 Club''του Βερολινου
το Μάρτη του 2015 ,στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους
περιοδείας!
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κωστής Χριστοδούλου: Πλήκτρα
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Αντώνης Μαράτος : Μπάσο
Αυτό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα
αυτό που μέσα μου χτίζει κελιά
αυτό που γλιστρά σαν φίδι και χάνεται
αυτό που κλέβει απ’ τους θεούς τη φωτιά.
Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή
αυτό που δροσίζεται απ’ την αύρα του σύμπαντος
που κοιμάται σαν γέρος και ξυπνάει σαν παιδί.
Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας
αυτό που σαν σκόνη αιωρείται στο φως
αυτό που διαλέγει τις μέρες που θα `ρθουνε
που την ίδια ώρα είναι φίλος κι εχθρός.
Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα
αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη
και το χειμώνα άδειες χελιδονοφωλιές.
Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται
αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ’ αυτιά
αυτό που γλυκά το ταΐζω παινέματα
που τα βάζει στη γλώσσα του και τα φτύνει μετά.
Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά
αυτό που δεν ξέρεις εσύ που μ’ αγάπησες
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά.
''SO36 Club''/ Berlin / Germany
Απο την εμφάνιση του Θανάση Παπακωνσταντίνου
και της μπάντας του στο ''SO36 Club''του Βερολινου
το Μάρτη του 2015 ,στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους
περιοδείας!
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κωστής Χριστοδούλου: Πλήκτρα
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Αντώνης Μαράτος : Μπάσο
Αυτό
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα
αυτό που μέσα μου χτίζει κελιά
αυτό που γλιστρά σαν φίδι και χάνεται
αυτό που κλέβει απ’ τους θεούς τη φωτιά.
Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή
αυτό που δροσίζεται απ’ την αύρα του σύμπαντος
που κοιμάται σαν γέρος και ξυπνάει σαν παιδί.
Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας
αυτό που σαν σκόνη αιωρείται στο φως
αυτό που διαλέγει τις μέρες που θα `ρθουνε
που την ίδια ώρα είναι φίλος κι εχθρός.
Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα
αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη
και το χειμώνα άδειες χελιδονοφωλιές.
Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται
αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ’ αυτιά
αυτό που γλυκά το ταΐζω παινέματα
που τα βάζει στη γλώσσα του και τα φτύνει μετά.
Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά
αυτό που δεν ξέρεις εσύ που μ’ αγάπησες
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά.