ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΗΣ ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ

Ηρθε η στιγμη του χωρισμου πουλι μου χαιδεμενο
πεταξε να ελευθερωθεις μη ζεις δυστιχισμενο

Ανοιξα αποψε το κλουβι και σ'αφησα πουλι μου
να φυγεις μα εφυγε μαζι το ονειρο της ζωης μου

Πριν φυγεις το κελαιδισμα στασου να αποτυπωσω
πουλι μου μεσα στο μυαλο τον πονο να μη νιωσω

εσβησε καθε ονειρο στη φευγα σου πουλι μου
και νοημα δεν εχει μπλιο στον κοσμο η ζωη μου

Πουλι μου ανε πληγωθεις οπισω να γυρισεις
να σε γιατρεψω κι υστερα παλι να συνεχισεις

Στου χωρισμου μας την πληγη φαρμακα δε θα βαλω
για να θυμουμαι μια ζωη ενα σεβντα μεγαλο

Πως να μην κλαψω οταν θα πεις ενα πρωι το γεια σου
αφου νιωσα πρωτογνωρες στιγμες στην αγκαλια σου

Αφου απου τσ'αγκαλες μου πο μεσα εχασα σε
δεν εισα αγαπη αληθινη ονειρο πρεπει να σαι

Ονειρο ησουν κι εσβησες ελπιδα που εχαθη
με χιλια ξομπλια πλουμιστο ονειρο που εμαραθη

Μισευγεις και μαραινουνται τα φυλα τση καρδιας μου
και χανουνται με τον καιρο ολα τα ονειρα μου

Καποια στιγμη ο πονος μου οντε θα βγει σεργιανι
ενα εκατομμυριο λουλουδια θα ξερανει

Χιλιες χαρες στο δρομο μου να ρθουνε θα περασω
σε πονοπατι με κλαδια τσ αγαπης να ξεχασω

Οπου κι αν παω μου κλουθα παντα στο πλαι ο πονος
γιατι στην ψευτρα τη ζωη ειναι και κεινος μονος

Αμα πεθανω και κουστει ετα που ζει στα ξενα
μην ερθεις μονο πεψε μου δυο ροδα μαραμενα

[indeparki]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΟΥ ΚΟΥΖΟΥΛΕ ΜΕ ΤΣΙΣ ΛΕΒΕΝΤΕΙΕΣ ΣΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒΤΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΩ
ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ , ,,,!!!
ΥΠΕΡΩΧΟ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ