Joseph Stalin - TO ΣΠΑΘΙ TOY ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ,(Sword of Stalingrad ) - Winston Churchill

Ο Τσώρτσιλ το παρουσίασε δηλώνοντας:
"Έχω την διαταγή να παραδώσω αυτό το Ξίφος Τιμής σαν ένδειξη εκτίμησης εκ μέρους του Βρετανικού λαού".
Ο Στάλιν, σιωπηλός, το πήρε και το ασπάστηκε.
Πάνω του γράφει στα Αγγλικά και στα Ρώσικα: Στους πολίτες του Στάλινγκραντ με τις ατσάλινες καρδιές!!

Καινούριο τραγούδι αγάπης
Στο Στάλινγκραντ
Εγώ έγραψα για το νερό και για το χρόνο
περίγραψα το πένθος και το μαύρο μέταλλό του,
έγραψα για τον ουρανό και για τα μήλα,
και τώρα γράφω για το Στάλινγκραντ.
Με το μαντήλι της έχει φυλάξει η νύφη
του ερωτευμένου μου έρωτα τη λάμψη.
Πάνω στο χώμα είναι η καρδιά μου, τώρα,
στο φως και στον καπνό του Στάλινγκραντ.
Άγγιξα με τα χέρια το σκισμένο
σωκάρδι της γαλάζιας δύσης:
τώρα καθώς το πρωινό της ζωής γεννιέται
τ’ αγγίζω στον ήλιο του Στάλινγκραντ.
Ξέρω πως ο αιώνιος νέος με τα εφήμερα φτερά του,
σαν ένας κύκνος δεμένος,
το γνώριμό του πόνο ξεδιπλώνει
με την κραυγή μου αγάπης για το Στάλινγκραντ.
Αφήνω την ψυχή μου όθε μ’ αρέσει.
Εμένα δε με τρέφουν κουρασμένα
χαρτιά μουτζουρωμένα και μελάνι.
Γεννήθηκα να τραγουδήσω το Στάλινγκραντ.
Ήταν μαζί με τους αθάνατους νεκρούς σου
στα τρυπημένα τείχη σου η φωνή μου,
κ’ ήχησε σαν καμπάνα ή σαν αγέρας
κοιτάζοντάς σε να πεθαίνεις, Στάλινγκραντ.
Πολεμιστές Αμερικάνοι τώρα
λεφούσια, άσπροι και μαύροι
σκοτώνουνε στην έρημο το φίδι.
Τώρα δεν είσαι μόνο, Στάλινγκραντ.
Γυρίζει στα παλιά οδοφράγματα η Γαλλία
με μια σημαία τρικυμίας στημένη
πάνω σε δάκρυα που μόλις εστεγνώσαν.
Τώρα δεν είσαι μόνο, Στάλινγκραντ.
Τα τρομερά λιοντάρια της Αγγλίας
πάνω απ’ την άγρια θάλασσα πετώντας
στη μαύρη γη καρφώνουνε τα νύχια.
Τώρα δεν είσαι μόνο, Στάλινγκραντ.
Μόνο οι δικοί σου δεν είναι θαμμένοι
στο χώμα των βουνών της τιμωρίας:
εκεί το κρέας των πεθαμένων τρέμει
που αγγίξανε το μέτωπό σου, Στάλινγκραντ.
Νικημένα φεύγουνε των εισβολέων τα χέρια,
και δίχως φως στα μάτια του στρατιώτη,
πλημμυρισμένα με αίμα τα παπούτσια
που πάτησαν την πόρτα τη δική σου, Στάλινγκραντ.
Με περηφάνεια είναι το ατσάλι σου φτιαγμένο,
η χαίτη σου από φωτεινούς πλανήτες,
οι επάλξεις σου είναι από καρβέλια μοιρασμένα,
το μέτωπό σου σκοτεινιασμένο, Στάλινγκραντ.
Η πατρίδα σου είναι από σφυριά και δάφνες,
στο χιονισμένο μεγαλείο σου είναι το αίμα,
πάνω στο χιόνι είναι η ματιά του Στάλιν,
με το αίμα σου πλεγμένη, Στάλινγκραντ.
Οι δάφνες, τα μετάλλια που οι νεκροί σου
απόθεσαν στο τρυπημένο στήθος
της γης, και τη συγκίνηση όλης
της ζωής και του θανάτου, Στάλινγκραντ.
Η βαθιά πίστη που τώρα ξαναφέρνεις
στην καρδιά του κουρασμένου ανθρώπου
με τη γενιά των ρούσων καπετάνιων
από το αίμα σου βγαλμένων Στάλινγκραντ.
Η ελπίδα που γεννιέται μες στους κήπους
σαν το λουλούδι που προσμένουμε του δέντρου,
σελίδα χαραγμένη με τουφέκια,
τα γράμματα απ’ το φως σου, Στάλιγκραντ.
Τον Πύργο σου που ανέβασες στα ύψη,
τους ματωμένους πέτρινους βωμούς σου,
τους υπερασπιστές της ώριμης ηλικίας,
τους γιους της σάρκας της δικής σου, Στάλινγκραντ.
Τους παθιασμένους σου αετούς των βράχων,
τα μέταλλα που βύζαξε η ψυχή σου,
τους χαιρετισμούς με δάκρυα δίχως τέλος
και τα κύματα της αγάπης, Στάλινγκραντ.
Τα κόκκαλα καταραμένων δολοφόνων
τα σφαλισμένα μάτια του εισβολέα,
και τους καταχτητές καταδιωγμένους
πίσω απ’ τη λάμψη τη δική σου, Στάλινγκραντ.
Αυτοί που ταπεινώσαν την Αψίδα
και πέρασαν τα νερά του Σηκουάνα
με την ίδια τη συγκατάθεση του σκλάβου,
εμείνανε στο Στάλινγκραντ.
Αυτοί που στην ωραία Πράγα, πάνω
σε δάκρυα, σε σιωπή και προδοσία
περάσανε πατώντας τις πληγές της,
πεθάνανε στο Στάλινγκραντ.
Αυτοί που στις ελληνικές σπηλιές λερώσαν
τον κρυστάλλινο σπασμένο σταλαχτίτη
και τη γαλάζια κλασσική του ακρίβεια,
που είναι χαμένοι τώρα, Στάλινγκραντ;
Αυτοί που γκρεμίσαν στην Ισπανία και κάψαν
κι’ αφήσαν την καρδιά αλυσσοδεμένη
της μάνας των δρυών και πολεμάρχων,
στα πόδια σου σαπίζουν, Στάλινγκραντ.
Εκείνοι που στην Ολλανδία ραντίσαν
τουλίπες και νερό με ματωμένη λάσπη,
κι άπλωσαν το σπαθί και το μαστίγιο,
τώρα αναπαύονται στο Στάλινγκραντ.
Εκείνοι που στης Νορβηγίας την άσπρη νύχτα
με ούρλιασμα τσακαλιού ξαμολυμένου
κάψαν την παγωμένη άνοιξή της,
βουβάθηκαν στο Στάλινγκραντ.
Τιμή σ’ εσέ γι’ αυτό που ο αγέρας φέρνει,
γι’ αυτό που τραγουδήθηκε, γι’ αυτό που τραγουδιέται,
τιμή για τα παιδιά σου, τις μανάδες
και για τους εγγονούς σου, Στάλινγκραντ.
Τιμή στον πολέμαρχο της ομίχλης,
τιμή στον κομισάριο, στο στρατιώτη,
τιμή στον ουρανό του φεγγαριού σου,
τιμή στον ήλιο το δικό σου, Στάλινγκραντ.
Φύλα μου ένα τουφέκι κ’ ένα αλέτρι,
κ’ ένα κομμάτι αφρού να μου φυλάξεις,
κ’ ένα κόκκινο στάχυ από τη γη σου,
μαζί μου να τα βάλουνε στο μνήμα,
για να γνωρίζουν, αν ποτέ αμφιβάλουν,
πως αν και δεν πολέμησα μαζί σου,
πως πέθανα αγαπώντας σε, πως μ’ είχες αγαπήσει,
αυτό το μαύρο ρόδι αφήνω στην τιμή σου,
αυτόν τον ύμνο αγάπης για το Στάλινγκραντ.
Pablo Neruda

[OrpheusDionysus]

ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ
02/02/1943: Λήγει η ηρωική μάχη του Στάλινγκραντ, που κράτησε 140 μέρες και έληξε με τη συντριβή της 6ης Γερμανικής Στρατιάς. Η νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ σηματοδότησε την αλλαγή στο ρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η είδηση του τέλους της μάχης του Στάλινγκραντ και της πρώτης, ουσιαστικά, μεγάλης νίκης των Συμμάχων επί των δυνάμεων του Άξονα κυκλοφόρησε αστραπιαία, προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού τόσο στον ελεύθερο κόσμο, όσο και στους λαούς που στέναζαν κάτω από τον ναζιστικό ζυγό.
Η κατασκευή του σπαθιού
Στη Μεγάλη Βρετανία, ο βασιλιάς Γεώργιος Στ’ διέταξε τη σφυρηλάτηση ενός τελετουργικού σπαθιού, ως δείγμα ευγνωμοσύνης του βρετανικού λαού προς τους υπερασπιστές της ερειπωμένης πόλης. Το σπαθί αυτό σχεδιάστηκε από τον R.M.Y. Gleadowe, καθηγητή των Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εννέα εξαίρετοι τεχνίτες από το Goldsmith’s Hall επόπτευσαν την κατασκευή του, που είχε ήδη ανατεθεί στην εταιρεία Wilkinson Sword. Οι τεχνίτες Tom Beasley and Sid Rouse, ο καλλιγράφος M.C. Oliver και ο αργυροχόος Leslie G. Durbin, δεκανέας τότε της RAF, αποτέλεσαν την ομάδα που σφυρηλάτησε και διακόσμησε το φημισμένο σπαθί. Το ατσάλι της λεπίδας προήλθε από την εταιρεία Sanderson Brothers & Newbould, με έδρα τη βιομηχανική πόλη Σέφηλντ της κεντρικής Αγγλίας. Μετά από τρεις μήνες εντατικής εργασίας, το σπαθί ήταν έτοιμο. Πρόκειται για ένα αμφίστομο ξίφος στο πρότυπο αυτών της εποχής των Σταυροφόρων, που απαιτεί τη χρήση και των δύο χεριών, συνολικού μήκους 1, 2 μέτρου, με φυλακτήρα 25, 4 εκατοστών από ατόφιο ασήμι. Κατά μήκος της λεπίδας χαράχτηκε με οξύ, στα Ρωσικά και τα Αγγλικά, η ακόλουθη επιγραφή: «Στους πολίτες του Στάλινγκραντ με τις ατσάλινες καρδιές – δώρο του Βασιλέα Γεωργίου ΣΤ΄ ως δείγμα της ευγνωμοσύνης του βρετανικού λαού».
Η λαβή του σπαθιού είναι δεμένη με χρυσό νήμα 18 καρατίων και φέρει σφαίρωμα διακοσμημένο με ένα πετράδι από κρύσταλλο, πάνω στο οποίο είναι χαραγμένο ένα χρυσό ρόδο της Αγγλίας. Καθεμιά από τις δύο επίχρυσες άκρες του φυλακτήρα είναι διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να θυμίζει κεφαλή λεοπάρδαλης. Η αμφίστομη λεπίδα, συνολικού μήκους 90 εκατοστών, είναι κυρτή, σφυρηλατήθηκε με το χέρι και κατασκευάστηκε από ατσάλι προερχόμενο από τα εργοστάσια του Σέφηλντ. Για την κατασκευή του θηκαριού χρησιμοποιήθηκε περσικό δέρμα αρνιού, το οποίο είχε βαφτεί με βαθυκόκκινη χρωστική ουσία. Το θηκάρι ήταν διακοσμημένο με έναν επάργυρο βασιλικό θυρεό και με το μονόγραμμα του βασιλιά Γεωργίου Στ’ πλαισιωμένο από ένα στέμμα, ενώ πέντε αργυροί ίπποι και τρία ρουμπίνια ήταν δεμένα πάνω σε ολόχρυσα άστρα.
Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής, το σπαθί «περιόδευσε» σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία, σαν ένα ιερό κειμήλιο, φέρνοντας στη συλλογική μνήμη ένα άλλο μυθικό σπαθί, συνδεδεμένο με τη βρετανική ιστορία, το Εξκάλιμπερ. Ένας από τους χώρους όπου επιδείχθηκε το σπαθί του Στάλινγκραντ ήταν και το Αββαείο του Ουέστμινστερ.
Στη συνέχεια, η Wilkinson Sword κατασκεύασε ακόμη τρία σπαθιά ίδιου τύπου. Ένα από αυτά βρίσκεται στο Μουσείο της Wilkinson, στο Άκτον του Λονδίνου, το δεύτερο στο Νοτιοαφρικανικό Εθνικό Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας στο Γιοχάνεσμπουργκ, ενώ το τρίτο ανήκει σε έναν ιδιώτη
Ένα σύμβολο βρετανοσοβιετικής φιλίας
Η επίσημη παρουσίαση του σπαθιού έγινε στη σοβιετική πρεσβεία της Τεχεράνης τον Νοέμβριο του 1943, κατά τη διάρκεια της περίφημης ομώνυμης διάσκεψης των τριών ηγετών των ισχυρότερων συμμαχικών χωρών. Στις δύο πλευρές της αίθουσας είχαν παραταχθεί αντίστοιχα μία βρετανική και μία σοβιετική τιμητική φρουρά. Κατά την είσοδο του Ουίνστον Τσώρτσιλ στην αίθουσα, η σοβιετική στρατιωτική μπάντα έπαιξε πρώτα τον βρετανικό εθνικό ύμνο («God Save the King») και κατόπιν τη «Διεθνή» («Internationale»). Ο Βρετανός πρωθυπουργός παρέλαβε το σπαθί από έναν υπολοχαγό του Πεζικού και το παρέδωσε στον Στάλιν, λέγοντας: «Έχω διαταχθεί να παραδώσω αυτό το σπαθί ως δείγμα ευγνωμοσύνης του βρετανικού λαού». Τότε, ο Στάλιν το πήρε στα χέρια του και φίλησε τη θήκη, εκφράζοντας τις ευχαριστίες του στους Βρετανούς. Στη συνέχεια, το παρέδωσε στον καθήμενο Αμερικανό πρόεδρο, Φραγκλίνο Ρούσβελτ, ο οποίος έσυρε το σπαθί και το ύψωσε λέγοντας: «Αλήθεια, είχαν καρδιές φτιαγμένες από ατσάλι». Ίσως, με αυτό τον τρόπο, έκανε και ένα λογοπαίγνιο με το όνομα του Στάλιν, το οποίο στα Ρωσικά σημαίνει «Άνθρωπος από ατσάλι».
Στη συνέχεια, ο Σοβιετικός ηγέτης παρέδωσε το σπαθί στον στρατάρχη Βοροσίλωφ, ο οποίος μάλλον αιφνιδιάστηκε από τη χειρονομία του Στάλιν, αφήνοντας το πολύτιμο σπαθί να γλιστρήσει από τα χέρια του και να πέσει στο πάτωμα.
Σήμερα, το πρωτότυπο ξίφος εκτίθεται στο Μουσείο της Μάχης του Στάλινγκραντ, στο Βόλγογκραντ, όπως μετονομάστηκε το Στάλινγκραντ μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Ωστόσο, ακόμη και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο δεσμός που είχε δημιουργήσει αυτό το σπαθί μεταξύ της Μ. Βρετανίας και της ΕΣΣΔ δεν έσπασε. Τρεις φορές επέστρεψε στη γηραιά Αλβιόνα και εκτέθηκε στο κοινό, διατηρώντας ίσως ζωντανή την ελπίδα εκείνα τα περίεργα χρόνια ότι η συναδέλφωση των λαών μπορεί κάποια ημέρα να πραγματοποιηθεί.
Βιβλιογραφία
1) Anthony Beevor: STALINGRAD, Penguin Books, Λονδίνο 1999.
2) D.M. Glantz: WHEN TITANS CLASHED: HOW THE RED ARMY STOPPED HITLER, Jonathan House, Lawrence, Kansas University Press, Κάνσας 1995.
3) Andrew Nagorski: THE GREATEST BATTLE: STALIN, HITLER, AND THE DESPERATE STRUGGLE FOR MOSCOW THAT CHANGED THE COURSE OF WORLD WAR II, εκδόσεις Simon & Schuster, Νέα Υόρκη 2007.

[OrpheusDionysus]

«Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει…»
Έρνεστ Χέμινγουεϊ

"Η Μεγάλη Βρετανία προμήθευσε χρόνο, οι Ηνωμένες Πολιτείες προμήθευσαν χρήμα και η Σοβιετική Ένωση προμήθευσε αίμα"
Ιωσήφ Στάλιν

«Δεν υπάρχει γη για μας πέρα από το Βόλγα»! Ήταν τα λόγια του ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ, ενός από τους ήρωες εκείνης της μάχης. Της μάχης που έως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρξε παρόμοιά της στην Ιστορία. Η μάχη του Στάλινγκραντ.