filmov
tv
Γ. Δελής: Προωθείται το τουριστικό προϊόν και όχι η προστασία του ελληνόφωνου τραγουδιού

Показать описание
Τις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις και τους χιλιάδες απεργούς σε όλη τη χώρα που σήμερα 17 Απρίλη απεργούν με σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!», χαιρέτισε εκ μέρους του ΚΚΕ, ο βουλευτής Γιάννης Δελής, ξεκινώντας την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού για το ελληνόφωνο τραγούδι.
Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο, ξεκαθάρισε ότι σκοπός του είναι «να αποκτήσει η Ελλάδα ένα ισχυρό brand name», προωθώντας το τουριστικό προϊόν και όχι την προστασία του ελληνόφωνου τραγουδιού και των δημιουργών του από την επέλαση του ξενόγλωσσου τραγουδιού, ούτε βέβαια η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πατρίδας μας και των δημιουργών της.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι απουσιάζουν, όχι μόνο από το σημερινό νομοσχέδιο, αλλά σταθερά και διαχρονικά από τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων τα ουσιαστικά μορφωτικά, παιδαγωγικά, αισθητικά και οικονομικά μέτρα τα οποία θα καθιστούσαν τον ελληνικό λαό τον φυσικό ιδιοκτήτη του τεράστιου πλούτου της πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Όπως υπογράμμισε ο Γ. Δελής, η κυβέρνηση με την πολιτική της υπονομεύει στην ουσία την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και της πολιτιστικής δημιουργίας, βάζει στο περιθώριο τον βαθιά διαπαιδαγωγητικό ρόλο του Πολιτισμού και της Τέχνης, δεν ικανοποιεί την ανάγκη και το δικαίωμα του λαού να γνωρίσει την ιστορία του και να έρθει σε επαφή με το ποιοτικό καλλιτεχνικό έργο, ενώ, ταυτόχρονα, απαξιώνει και τους δημιουργούς του.
Πρώτη προτεραιότητα της κυβερνητικής πολιτικής η οποία εφαρμόζεται στον Πολιτισμό δεν είναι άλλη από την πλήρη εμπορική εκμετάλλευση του λεγόμενου πολιτιστικού προϊόντος, έτσι ώστε ο Πολιτισμός να συνδέεται άρρηκτα και με τον τουρισμό και με ένα σωρό άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως οι κατασκευές, οι μεταφορές και προπαντός η «πράσινη» οικονομία και η ψηφιακή μετάβαση.
Στην ίδια κατεύθυνση της πλήρους εμπορευματοποίησης του Πολιτισμού είναι μια σειρά από νόμοι, που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια και εφαρμόζονται, όπως ο νόμος για τη μετατροπή των μεγάλων μουσείων σε ΝΠΔΔ, ο νόμος για τον Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ταυτόχρονα άμεση συνέπεια της ίδιας αντίληψης είναι και η εγκατάλειψη αρχαιολογικών χώρων που δεν έχουν ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον, το καθεστώς των συμβασιούχων εργαζομένων σε όλα τα πόστα του ΥΠΠΟΑ, οι αποφάσεις πέρα για πέρα ενάντια στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, η παραχώρηση-ενοικίαση της Ακρόπολης, ή του Ναού Ποσειδώνα στο Σούνιο, ή το Παναθηναϊκό Στάδιο και τόσοι άλλοι χώροι που έχουν γίνει ντεκόρ για πάσης φύσεως εμπορικές και life style εκδηλώσεις.
--------------------------------------------------------------------------------------
Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο, ξεκαθάρισε ότι σκοπός του είναι «να αποκτήσει η Ελλάδα ένα ισχυρό brand name», προωθώντας το τουριστικό προϊόν και όχι την προστασία του ελληνόφωνου τραγουδιού και των δημιουργών του από την επέλαση του ξενόγλωσσου τραγουδιού, ούτε βέβαια η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πατρίδας μας και των δημιουργών της.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι απουσιάζουν, όχι μόνο από το σημερινό νομοσχέδιο, αλλά σταθερά και διαχρονικά από τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων τα ουσιαστικά μορφωτικά, παιδαγωγικά, αισθητικά και οικονομικά μέτρα τα οποία θα καθιστούσαν τον ελληνικό λαό τον φυσικό ιδιοκτήτη του τεράστιου πλούτου της πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Όπως υπογράμμισε ο Γ. Δελής, η κυβέρνηση με την πολιτική της υπονομεύει στην ουσία την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και της πολιτιστικής δημιουργίας, βάζει στο περιθώριο τον βαθιά διαπαιδαγωγητικό ρόλο του Πολιτισμού και της Τέχνης, δεν ικανοποιεί την ανάγκη και το δικαίωμα του λαού να γνωρίσει την ιστορία του και να έρθει σε επαφή με το ποιοτικό καλλιτεχνικό έργο, ενώ, ταυτόχρονα, απαξιώνει και τους δημιουργούς του.
Πρώτη προτεραιότητα της κυβερνητικής πολιτικής η οποία εφαρμόζεται στον Πολιτισμό δεν είναι άλλη από την πλήρη εμπορική εκμετάλλευση του λεγόμενου πολιτιστικού προϊόντος, έτσι ώστε ο Πολιτισμός να συνδέεται άρρηκτα και με τον τουρισμό και με ένα σωρό άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως οι κατασκευές, οι μεταφορές και προπαντός η «πράσινη» οικονομία και η ψηφιακή μετάβαση.
Στην ίδια κατεύθυνση της πλήρους εμπορευματοποίησης του Πολιτισμού είναι μια σειρά από νόμοι, που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια και εφαρμόζονται, όπως ο νόμος για τη μετατροπή των μεγάλων μουσείων σε ΝΠΔΔ, ο νόμος για τον Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ταυτόχρονα άμεση συνέπεια της ίδιας αντίληψης είναι και η εγκατάλειψη αρχαιολογικών χώρων που δεν έχουν ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον, το καθεστώς των συμβασιούχων εργαζομένων σε όλα τα πόστα του ΥΠΠΟΑ, οι αποφάσεις πέρα για πέρα ενάντια στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, η παραχώρηση-ενοικίαση της Ακρόπολης, ή του Ναού Ποσειδώνα στο Σούνιο, ή το Παναθηναϊκό Στάδιο και τόσοι άλλοι χώροι που έχουν γίνει ντεκόρ για πάσης φύσεως εμπορικές και life style εκδηλώσεις.
--------------------------------------------------------------------------------------