Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου 21 Μαρτίου 2015

«Είμαστε οι κούκλες και η μοίρα ο κουκλοπαίκτης
Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά μια σοβαρή αλήθεια
Σε τούτο το θέατρο, η μοίρα τις κινήσεις μας καθοδηγεί
μέσα στην κασέλα της ανυπαρξίας, ένας-ένας εξαφανιζόμαστε.
Πίσω από τον μπερντέ βρίσκομαι εγώ κι εσείς,
μα όταν πέσει το πανί, εμείς θα είμαστε αμυδροί.»

Omar Khayyam

Η μεγαλύτερη ευθύνη κάθε καλλιτέχνη στο πεδίο του κουκλοθεάτρου, ανεξαρτήτου γλώσσας, εθνικότητας ή υπόβαθρου, είναι να ξυπνήσει αυτό το «παιδί» στις καρδιές των χιλιάδων συνανθρώπων μας που μολύνουν τον πλανήτη με αίμα και βία.

Η εφεύρεση του κουκλοθεάτρου είχε ένα μεταμορφωτικό αποτέλεσμα ανάλογο της εφεύρεσης του τροχού και τουλάχιστον μείωσε τις αποστάσεις και τα επικοινωνιακά χάσματα ανάμεσά μας. Αυτό πιθανά οφείλεται στο ότι ακόμα κι ένα βαθειά φιλοσοφικό έργο κουκλοθεάτρου έχει την ικανότητα να ξυπνά στις συνειδήσεις του κοινού ένα στοιχείο παιδικότητας με το οποίο απελευθερώνονται από τις αυταπάτες της ηλικίας και του χρόνου και ανακαλύπτουν έναν φανταστικό σύμπαν όπου αντικείμενα φτιαγμένα από ξύλο ή άλλα άψυχα υλικά, παίρνουν ζωή.