Η ΣΦΑΓΗ των ΝΗΠΙΩΝ από τον ΗΡΩΔΗ και το φρικτό τέλος του

Η σφαγή των Νηπίων στην Βηθλεέμ και τα περίχωρά της, από τον βασιλιά Ηρώδη και το φρικτό τέλος του.

Ο βασιλιάς Ηρώδης, γνωστός για τη σκληρότητά του, έμαθε για τη γέννηση του «Βασιλέα των Ιουδαίων» από τους Μάγους, σοφούς από την Ανατολή, οι οποίοι ακολούθησαν έναν αστέρα που τους οδήγησε στην Ιερουσαλήμ. Ανήσυχος για την εξουσία του, ο Ηρώδης ζήτησε από τους αρχιερείς και γραμματείς να τον πληροφορήσουν για τις προφητείες σχετικά με τη γέννηση του Μεσσία. Οι θρησκευτικοί ηγέτες, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία, όχι μόνο τον παρέπεμψαν στον προφήτη Μιχαία, που είχε προφητεύσει τη Βηθλεέμ ως τον τόπο γέννησης του Χριστού, αλλά και φάνηκαν πρόθυμοι να συμβάλουν στον αφανισμό του βρέφους. Το γεγονός αυτό φανερώνει την απιστία τους, αλλά και την πρόθεσή τους να διατηρήσουν την εξουσία τους, βλέποντας τον Χριστό ως απειλή για τα συμφέροντά τους.

Ο Ηρώδης, πεπεισμένος από τις πληροφορίες αυτές, έδωσε εντολή στους Μάγους να επιστρέψουν και να του αποκαλύψουν πού βρισκόταν το βρέφος, ώστε δήθεν να το προσκυνήσει και ο ίδιος. Όταν οι Μάγοι, ειδοποιημένοι από όνειρο, απέφυγαν να επιστρέψουν, ο Ηρώδης εξοργίστηκε. Έδωσε εντολή να σφαγούν όλα τα αρσενικά βρέφη της Βηθλεέμ και των γύρω περιοχών ηλικίας μικρότερης των δύο ετών. Ο φόβος του για το Βρέφος-Βασιλέα ήταν τόσο μεγάλος που δεν δίστασε να χύσει το αίμα αθώων παιδιών. Η πράξη του αυτή εκπλήρωσε την προφητεία του Ιερεμία: «Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός πολύς. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής» (Ματθ. 2:18).

Ωστόσο, το θείο σχέδιο δεν ματαιώθηκε. Ένας άγγελος προειδοποίησε τον Ιωσήφ, ο οποίος πήρε το θείο Βρέφος και την Παρθένο Μητέρα Του, και διέφυγαν στην Αίγυπτο, σώζοντας τον Χριστό από τη μανία του Ηρώδη. Η σφαγή των νηπίων έγινε η απαρχή των αγίων μαρτύρων που θυσιάστηκαν για τον Χριστό.

Η ζωή του Ηρώδη έληξε με φρικτό τρόπο. Ενώ σχεδίαζε νέες δολοφονίες, ακόμα και του γιου του Αντίπατρου, προσβλήθηκε από μια τρομερή ασθένεια. Το σώμα του άρχισε να σαπίζει, γεμάτο πληγές και σκουλήκια, και υπέφερε από αφόρητους πόνους. Ο θάνατός του, που ερμηνεύθηκε ως θεία τιμωρία, δεν έφερε ανακούφιση, καθώς πέρασε στην αιώνια κόλαση, σπέρνοντας τον τρόμο μέχρι τελευταίας αναπνοής του, βασανίζοντας όλους τους αντιπάλους του και θανατώνοντας τον γιό του Αντίπατρο.

Μέσα σε αυτή την ειρωνική κατάληξη, αντηχεί η σοφή φωνή του Πάπα Λέοντα του Μεγάλου: «Ηρώδη, ταράσσεσαι από μάταιο φόβο. Η βασιλεία σου δεν θα περιείχε τον Χριστό· ούτε μπορεί ο Κύριος του κόσμου να περιοριστεί μέσα στα στενά όρια της εξουσίας του σκήπτρου σου. Αυτός που δεν επιθυμείς να βασιλεύσει στην Ιουδαία, ήδη βασιλεύει παντού!»

[stellakonsta]

Χριστός ετέχθη, αληθώς ετέχθη. Δόξα σοι το δείξαντι το φώς ο Ιησούς Χριστός ο Θεός πάντων ένεκεν.Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς αιώνια, Αμήν.