Μεγαλώνω - Κάθε Χρόνο Μικρότερος

Artwork: Μυρτώ Σιούντα
Mixing&Mastering: Θάνος Νικόπουλος&Στέλιος Αθανασόπουλος

Spotify Album link:

Στίχοι:

Αρχίζω τον χορό μου
Μια αναδρομή
Απ' το δωμάτιό μου
Μια προσευχή
Σε έναν παλιό εαυτό μου
Μια αναγνώριση, μια αναγνώριση

Μεγαλώνω, μεγαλώνω, μεγαλώνω
Άλλο ένα έτος συμπληρώνω
Μα ως εδώ
Ήτανε ήδη αρκετό
Κι οδυνηρό τολμώ να πω
Άλλο δεν θέλω
Είναι στ' αλήθεια λυπηρό και δεν το πίστευα
Μα κάπως ξανακοίταξα κι είν' η ζωή μπουρδέλο
Μεγαλώνω
Γλιστράει μέσα απ' τα δάχτυλα μου ο χρόνος
Τον θέλω πίσω
Θέλω ξανά να προσπαθήσω και να μην υπάρξει πόνος
Αχ μικρούλα μου ψυχή, πάψε πια να με πληγώνεις
Ή θα κάνεις όσα θέλεις ή απλά θα μετανιώνεις
Μεγαλώνω
Λάθος απόφαση, καιρός για να μικρύνω
Τα αυστηρά μαλώματά τους πίσω μου ήδη αφήνω
Και ανοίγω, όπως έκανα μικρός
Από τα λίγα που δεν ξέχασα ευτυχώς
Όπως τα όνειρά που χάνω δέκα δέκα
Πώς περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός;
Η αδερφή μου πότε έγινε γυναίκα;
Τα ίδια μέρη, έχουν γίνει πλέον στέκια
Δεν μπορώ
Θέλω ξανά να αιφνιδιαστώ
Και να μην καταλαβαίνω
Να ξέρω τα λιγότερα
Συνέχεια να μικραίνω
Να γυρίσω
Προς τα πίσω
Την αρχή να συναντήσω
Λίγο πριν τα μάτια ανοίξω
Μια στιγμή να σταματήσω

Είμαι ελεύθερος
Μπορώ να ξαναρχίσω

Τέρμα τα ψέματα, μάθε και γίνε
Σπάσε τη μάσκα, από μέσα τι είναι;
Μη με ρωτάς αγωνία ποιος είμαι
Δεν σου λέω

Φωτογραφίες κομμάτια τις σκίζω
Να μην θυμάμαι να αρχίσω να χτίζω
Απ’ τις βλακείες την ψυχή καθαρίζω
Αναπνέω

Σβήνω πετάω
Αναμνήσεις και λόγια
Πίσω γυρνάω
Στην αρχή τα ρολόγια

Δεν τα χωράω
Δεν μ αφήνουν να ζήσω
Πίσω γυρνάω
Θέλω να ξαναρχίσω
Να ξαναρχίσω

Στο μηδέν επιστρέφω και βγάζω το αγκάθι
Πάμε άλλη μια φορά χωρίς τα ίδια λάθη
Να βλέπεις καθαρά το πρόσωπό μου
Που χαμογελάει μέσα από κάτι πλέον δικό μου
Να βλέπεις και τα μάτια τα κλαμένα
25 χρόνια πήγανε χαμένα;
Ξαναρχίζω.
Στα ερείπια μου πάνω ξαναχτίζω.
Πίσω στην αρχή ξαναγυρίζω
Πονάει το κεφάλι μου από τις αναμνήσεις
Αν δεν τις αφήσεις, δεν θα αλλάξεις, δεν θα ζήσεις
Θα ‘θελα απλά
Κάθε “πρώτη φορά”
Να τη διάλεγα εγώ και να τη ζούσα ξανά
Να ακούς το όνομά μου και να μην σου λέει τίποτα
Εκεί που δεν με ξέρεις, που ακόμη είν’ όλ’ ανείπωτα
Καχύποπτα
Και όλα πιθανά
Καμία προσδοκία και καμία σιγουριά
Μόνο το άγνωστο, με ένα μαντήλι να σου γνέφει
Πας και πλησιάζεις, γυρισμό όμως δεν έχει
Ποιος αντέχει, αυτή τη μονοκοπανιά;
Εγώ κουράστηκα και τώρα σπάω τα δεσμά
Πηγαίνω μπρος, μα στην αντίθετη φορά
Χαμογελάω, είναι όλα άγνωστα ξανά
Τα έχω ξεχάσει, ούτε μια ανάμνηση παλιά
Ούτε μια γνώση, δεν με βαραίνει άλλο πια
Είμαι λευκό χαρτί, στη πλάτη μου έχω φτερά
Είμαι ανθισμένο ρόδο, σκαρφαλωμένο στη συκιά
Εδώ που απολαμβάνω τ’ ουρανού την ησυχία
Άκρατη, ανεμπόδιστη, πηγαία δημιουργία
Πάμε λίγο, πότισέ με φως
Στρώσε το καλύτερο τσιμπούσι
Κλείσε μάτια αρχίζει ο χορός
Βάλε μουσική που δεν έχω ξανακούσει