Σταμάτης Σπανουδάκης: Ο επικήδειος στον πνευματικό του πατέρα Ηλία Μαστρογιαννόπουλο.

Από το 1975 ο Π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, είναι ο πνευματικός μου. Ο αγαπημένος μου φίλος, αδελφός, πατέρας και τρυφερός δάσκαλος. Σήμερα κηδεύτηκε. Θα πρεσβεύει πια υπέρ υμών, μαζί με τους παιδικούς
του φίλους, τούς αγγέλους, απο τούς μυροβόλους κήπους,
του γλυκύτατου Χριστού μας.

Πόσα σου χρωστάω πατέρα Ηλία και πόσο σ’ αγαπάω.
45 χρόνια δεν γνώρισα άλλον πνευματικό, ούτε και ποτέ, χρειάστηκα. Αλήθεια, πως με άντεξες και πόσο κι’ εσύ μ’ αγάπησες. Καί γι’ αυτό, θα σε ευχαριστώ πάντα. Μείνε λίγο ακόμη, λίγο, μόνο λίγο ……
Πόσα δεν είπαμε….
Γιατί δεν σ’ αγκάλιασα;
Μην ξεχνάς και μην μ’ αφήνεις μόνο , θα σε περιμένω….
Αντίο, στο επανιδείν.
Δεν ήταν η παρουσία σου, αλλά η απουσία σου,
που με έφερε κοντά σου
Δεν ήταν οι κουβέντες σου, αλλά η σιωπή σου,
που μου απάντησε
Δεν ήταν η ζωή σου, αλλά ο θάνατος σου,
που μου έδειξε τη δική μου ζωή
Δεν ήταν όσα έγραψες, αλλά όσα ποτέ δεν είπες,
που πολλά μου εξήγησαν
Δεν ήμουνα εγώ, αλλά ήσουν εσύ, πάντα ήσουν εσύ
και δεν το καταλάβαινα
Δεν ήμουνα εγώ, με έκλεβε η ζωή, με ξεγέλαγε η ζωή
κι’ εσύ, το καταλάβαινες
Δεν ήμασταν μαζί, ποτέ τελείως μαζί, κι’ όμως
ήσουν πάντα, πλάι μου
Δέν σ’ άγγιξα ποτέ, δεν σ’ έφτανα. Ήσουν αλλού
Πως θαθελα νάμουν κι’ εγώ εκεί για λίγο, μαζί σου
Κι’ εσύ θα τόθελες, το ξέρω.
Όμως, ποτέ δεν το κατάφερα
Δεν είσαι όσα έζησες, αλλά όσα τώρα πιά, θα ζήσεις
Όλα όσα σου χαρίζονται και λες γλυκά, «δεν μου αξίζουν».
Σου αξίζουν όμως όλα. Το ξέρουμε εμείς καλά.
Οι ευλογίες, οι ευχαριστίες, οι προσευχές, οι αιτήσεις για βοήθεια,
οι χιλιάδες των ανθρώπων, που σ’ αποζητούν.
Τα δώρα, που μυστικά θα σου στέλνουμε, τυλιγμένα με κορδέλες δακρύων, χαράς και λύπης
Όλα αυτά για σένα, μόνο για σένα, αγαπημένε μου, φίλε, αδελφέ, πατέρα, γλυκέ μου σύντροφε, στον βροχερό μοναχικό ως τα σήμερα περίπατο σου, προς την ηλιοφωτισμένη όμως, λεωφόρο της αυριανής Ελλάδας. Μαζί μας, Θεού θέλοντος
Η αγαπημένη μητέρα, θα φροντίσει.
Η φοβερά προστασία!
Αγαπημένε μας, έφυγες πλούσιος γιατί ....
«μονάχα όσα έδωσες , για πάντα είναι δικά σου»
Ξόδεψε λίγη απο την περιουσία σου και σ’ εμάς
Διψάμε....