Ετοιμόλογος-Να δω πώς καίγεται feat Крыса

Στίχοι: Ετοιμόλογος-Крыса
Μουσική Παραγωγή: Grandon Beats
Μίξη - Master: DmZ
Εξώφυλλο: Παναγιώτης Κεραμιδάς
Ηχογράφηση: Balkans Studio

Ετοιμόλογος:
Είμαι στο σπίτι μου κλεισμένος δυο μερόνυχτα
Γράφω κι αφήνω γύρω μου αποτυπώματα
Άδειο δωμάτιο, μα που και που βλέπω μορφές
Θα ‘ναι οι σκέψεις μου που γίναν τρισδιάστατες

Όταν μου μίλαγες σε κοίταζα στα χείλη
Να βρω την διαφορά σε όσα λένε γνωστοί και φίλοι
Εγώ δεν ρώταγα ποτέ το που κοιμήθηκες
Ρώταγα αν κοιμήθηκες και πώς κοιμήθηκες

Τα παιδικά σου χρόνια αν ποτέ θυμήθηκες
Και τα όνειρά σου όπως τ’ άλλα αν τ’ αρνήθηκες

Χάνω τις ρίμες μου τις γράφω σ’ αποκόμματα
Δεν έβαζα τελεία πάντα έβαζα κόμματα
Κάποιος μου είπε η μαγεία είναι στα χρώματα
Θυμάμαι πρόσωπα μα δεν θυμάμαι ονόματα

Θυμάμαι την αρχή, το τέλος άστο γάμα το
Όλα με γέννα ξεκινάν λυγούν σε θάνατο
Όπως εγώ, όπως εσύ, όπως η σχέση μας
Όπως μπουκάλια που αδειάσαμε στην μέθη μας

Πίνω ακόμα μια βραδιά κι ας το ‘χω κόψει
Για να θολώσει το μυαλό, να μη μπερδεύεται στων πραγμάτων την όψη
Και για ότι έδωσα δεν το ‘χω μετανιώσει
Η σημασία του να δίνεις, έτσι με έχω μεγαλώσει

Καίω γραπτά μου έτσι, να δω τον καπνό
Να δω πως καίγεται η σκέψη μου μέσα σε ένα λεπτό
Να δω πως καίγεται ότι με καίει καιρό
Να δω πως καίγομαι και εγώ μα τώρα χωρίς να καώ

Крыса:
Στον δικό μου λαιμό, είναι το κρίμα που λες
Και τι να κάνω; Για πές! Το σκέφτομαι από χθες
Έχω προθέσεις κακές, μα το ρυθμίζω
Ο γέρος δεν γουστάρει που καπνίζω

Και τι να κάνω ρε πατέρα μου λες;
Σε προκαταβολές δίνω τα ντέρτια μου
Νομίζω φαίνεται πως δεν έχω τα κέφια μου

Μα προσπαθώ το γαμημένο
Αν ήτανε κουμπί θα το κρατούσα πατημένο
Είναι ταυτόχρονα απλό και μπερδεμένο

Ποιος νομίζεις το γουστάρει αυτό;
Δεν το διαλέγω εγώ
Μου κάθεται στον λαιμό
Και στέκομαι στο κενό
Μετά το φιλοσοφώ
Με έναν φίλο σοφό
Του εξηγώ με φειδώ
Αν και δεν έχω πειθώ
Το μερτικό μου φτωχό, μα δεν γαμιέται
Έχω τιμή μα η τιμή μου δεν πουλιέται

Σαν τον Negrete κάνω τρίπλα
Τα φύγω από την τρύπα
Ήρθα κι ενοχλούνται οι από δίπλα

Δίπλα μου δεν έχω πολλούς
Αυτοί δεν μοιάζουν μ’ αυτούς
Κι όταν γεμίσει ο νους, έχω αυτούς για μια κουβέντα
Όμορφοι άνθρωποι κρυμμένοι στα τσιμέντα

Αράζω σταυροπόδι στην καρέκλα, το τσουγκρίζουμε
Εμείς δεν είμαστε καλά και το γνωρίζουμε
Φέρε μου έναν στα καλά του να ρωτήσουμε