ΤΟ ΓΚΑΡΣΟΝ, 1933, ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ

TO GARSON, GRIGORIS ASIKIS, ROZA ESKENAZI

Αχ, σ’ αγάπησα, γκαρσόν
γιατί φορείς και παπιόν

με μαλλάκια πεταχτά
βρε, τι γούστα είν’ αυτά

αχ, σ’ αγάπησα, γκαρσόν
γιατί φορείς και παπιόν

με μαλλάκια πεταχτά
βρε, τι γούστα είν’ αυτά

με το μπλοκ πο’ ’χεις στο χέρι, αχ, γλυκό μου τζιβαέρι
θέλω να σε κάνω ταίρι

με το μπλοκ πο’ ’χεις στο χέρι, αχ, γλυκό μου τζιβαέρι
θέλω να σε κάνω ταίρι

είσ’ ασίκης, λεβεντιά
γι’ αυτό μ’ άναψες φωτιά

είσαι σβέλτος στη δουλειά
και μου πήρες τα μυαλά

είσ’ ασίκης, λεβεντιά
γι’ αυτό μ’ άναψες φωτιά

είσαι σβέλτος στη δουλειά
και μου πήρες τα μυαλά

με το άσπρο σου σακάκι, μοιάζεις σαν περιστεράκι
αχ, γλυκό μου γκαρσονάκι

με το άσπρο σου σακάκι, μοιάζεις σαν περιστεράκι
αχ, γλυκό μου γκαρσονάκι

μην ξεχνάς να θυμηθείς
απ’ το σπίτι μου να ’ρθεις

πο’ ’χω κάτι να σου πω
να πεισθείς πως σ’ αγαπώ

όσα έχω εγώ κρυμμένα, θα σ’ τα δώσω όλα σένα
να περνούμ’ αγαπημένα

-Αμάν αμάν, αμάν, αμάν!
-Γιαρέι, ωω, αμάν, αχ!
-Αχ, τι τραβάμε τα γκαρσονάκια!
-Γεια σου Σαλονικιέ μου, γεια σου!