filmov
tv
Το Συρτό του Ανέμου -Χαΐνηδες- Βεάκειο 2016

Показать описание
Από την μουσική παράσταση των Χαΐνηδων στο Βεάκειο στις 12/7/2016
Παίζουν και τραγουδούν:
Αποστολάκης Δημήτριος (λύρα, τραγούδι)
Ζαχαριουδάκης Δημήτριος (ακουστική κιθάρα, τραγούδι)
Κανέλλος Παναγιώτης (τύμπανα)
Μπάκα Σπυριδούλα (τραγούδι)
Μπρέντας Δημήτριος (γκάιντα, κλαρίνο, καβάλι, φλογέρα)
Νικόπουλος Μιχάλης (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, τραγούδι)
Νόνης Ιωάννης (μπάσο)
Στίχοι:Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική:Δημήτρης Αποστολάκης
Ερμηνεία:Χαΐνηδες
Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
που λέει για μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη
Ένα τραγούδι για να ξεχάσεις και για να θυμηθείς
για όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις
Όποιος ψάξει θα το μάθει
στης καρδιάς τα βάθη
Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
που μέσα του `χα βαθιά κρυμμένο αγάπης χάδι
Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πια
Πες μου το σκοπό ν’ αρχίσω
να σε λησμονήσω
Θάλασσα η σκέψη ποιος θα μπορέσει να τη μερώσει
σαν τον καημό μου για το χωριό μου πού `χει ερημώσει
Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί
Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
να μην αγριέψει
Βρήκα τ’ αέρι και τού `πα φίλος του πως θα γίνω
πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μού `πε κι εκείνο
Φύσηξ’ αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
στ’ ς αυλές του χάρου όποιος δεν μπαίνει αληθινά δε ζει
Μιάν ανάσα είμ’ από σένα
μιά κι απ’ τον καθένα
Παίζουν και τραγουδούν:
Αποστολάκης Δημήτριος (λύρα, τραγούδι)
Ζαχαριουδάκης Δημήτριος (ακουστική κιθάρα, τραγούδι)
Κανέλλος Παναγιώτης (τύμπανα)
Μπάκα Σπυριδούλα (τραγούδι)
Μπρέντας Δημήτριος (γκάιντα, κλαρίνο, καβάλι, φλογέρα)
Νικόπουλος Μιχάλης (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, τραγούδι)
Νόνης Ιωάννης (μπάσο)
Στίχοι:Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική:Δημήτρης Αποστολάκης
Ερμηνεία:Χαΐνηδες
Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
που λέει για μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη
Ένα τραγούδι για να ξεχάσεις και για να θυμηθείς
για όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις
Όποιος ψάξει θα το μάθει
στης καρδιάς τα βάθη
Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
που μέσα του `χα βαθιά κρυμμένο αγάπης χάδι
Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πια
Πες μου το σκοπό ν’ αρχίσω
να σε λησμονήσω
Θάλασσα η σκέψη ποιος θα μπορέσει να τη μερώσει
σαν τον καημό μου για το χωριό μου πού `χει ερημώσει
Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί
Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
να μην αγριέψει
Βρήκα τ’ αέρι και τού `πα φίλος του πως θα γίνω
πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μού `πε κι εκείνο
Φύσηξ’ αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
στ’ ς αυλές του χάρου όποιος δεν μπαίνει αληθινά δε ζει
Μιάν ανάσα είμ’ από σένα
μιά κι απ’ τον καθένα
Комментарии