2014 12 Κατάληψη Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης

Θάνατος στο θάνατο που σπέρνει η εξουσία

Καταλάβαμε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης ως το άντρο των αφεντικών που ορίζουν το πολιτικό σκηνικό αυτής της χώρας, καταδυναστεύουν τις ζωές όλων των εργαζομένων και ληστεύουν κάθε παραγωγική πηγή με μόνο σκοπό το δικό τους κέρδος. Αντιδρούμε στην προσπάθεια τους να εντείνουν την εκμετάλλευση μας με την επιβολή της κυριακάτικης εργασίας στον κλάδο του εμπορίου. Ξέρουμε πως μόνο εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα, για αυτό και παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας όσο βέβαια μας επιτρέπει η στρατιωτικού τύπου καταστολή που επιβάλλεται σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Η κρατική καταστολή αποτελεί το τελευταίο όπλο ενός συστήματος που το ιδεολογικό του τρίπτυχο εξαντλείται στις "αξίες" της ανάπτυξης, της τάξης και της ασφάλειας.

Μια κυβέρνηση που καταρρέει προσπαθεί να πάρει στον κατήφορό της όλη τη κοινωνία, στοχοποιεί τα αγωνιζόμενα κομμάτια μοιράζοντας χρόνια φυλάκισης, ποινικοποίηση και δολοφονική κρατική βία, έχοντας στο πλευρό της δικαστές, μπάτσους, ΜΜΕ και παρακρατικούς.

Ένα κράτος που έχει χάσει εδώ και καιρό την κοινωνική νομιμοποίηση ψηφίζει αντεργατικούς νόμους, απαγορεύει και καταστέλλει απεργίες, προστατεύει εγκαταστάσεις εταιρειών με χιλιάδες μπάτσους, χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τους δολοφονεί στις πόλεις και στα σύνορα.

Η εξουσία που δεν μπορεί να ξεγελάσει πια κανέναν αλλά προσπαθεί να σπείρει τον φόβο δείχνει πως έχει χάσει πια κάθε έλεγχο. Η απάντηση μας στην εκμετάλλευση και στον φόβο θα είναι πάντα ο αγώνας. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι οι αδιαμεσολάβητοι, αυτοοργανωμένοι και επιθετικοί, προς κράτος και αφεντικά, αγώνες και όχι η αστική και αριστερή πολιτική του συμβιβασμού. Άνθρωποι από όλο τον πλανήτη βρέθηκαν σε αυτό το κομμάτι γης και αντιστέκονται δείχνοντας καθημερινά τον δρόμο.

Οι απεργοί πείνας πρόσφυγες και οι καθαρίστριες στο σύνταγμα, οι εξεγερμένοι μετανάστες στην Αμυγδαλέζα, οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο εργασίας που μάχονται ενάντια στην συνολική υποβάθμιση της ζωής, οι κοινότητες κόντρα στην καταστροφή της γης τους, οι κρατούμενοι μέσα σε κάθε κολαστήριο...

Ο ανυποχώρητος και αξιοπρεπής αγώνας του Νίκου Ρωμανού είναι μέρος όλων αυτών των κοινωνικών αγώνων που βρίσκονται σε εξέλιξη και αποτελούν τον φάρο για την συνέχεια. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο και ως εργαζόμενοι ζητάμε την συμπόρευση του στον κοινό αγώνα.